Αδιέξοδο.

του Χρήστου Ι. Βατούσιου
Αδιάκοπα την γύρευε κι όταν την έβλεπε έκανε πίσω.
Θα' ταν μια, ίσως δυο βδομάδες που ανακάτευε τον δρόμο.
Μπρος πίσω, μπρος πίσω.
Νόμιζε κανείς πως ξεστράτισε το νου του, πως γατζώθηκε σε μια οπτασία.
Αδιάκοπα την γύρευε κι έκανε πίσω.

Ένα βράδυ δεν άντεξε. Κατερίνα! Φώναξε, Κατερίνα!
Το κορίτσι πισωπάτησε γυρίζοντας το κεφάλι.
Σε περίμενα πατέρα...

Άνοιξε τα μάτια του με το ξημέρωμα.
Σήμερα δυο χρόνια μακριά της.
Γύρισε το πρόσωπο στο κομοδίνο με την γιορτινή φωτογραφία. Την κοίταξε βαθιά με τα υγρά του μάτια...

Κι εγώ μικρή μου σε περίμενα, κι ούτε θα πάψω να σε περιμένω.

ΧΡΗΣΤΟΣ Ι. ΒΑΤΟΥΣΙΟΣ

ΠΙΝΑΚΑΣ: Marianne Stokes (1855-1927), Παιδί που κλαίει.

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο