«Αμερικανικός Κινηματογράφος».

ΒΛΕΠΟΥΜΕ, ΣΥΖΗΤΑΜΕ, ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ από και για το ΣΙΝΕΜΑ.

Τρίτη 19/2/2019, 8:30 μμ, Πίνδου 30 και Μαραθώνος. 14η  συνάντηση. Θέμα: «Στάνλεϊ Κιούμπρικ: Ο σκηνοθέτης που έχτισε το μύθο του με 13 ταινίες» Η Ζωή και το Έργο τουStanley Kubrick, (26 Ιουλίου 1928 — 7 Μαρτίου 1999).
«..Κάθε ταινία του μοιάζει σαν προσπάθεια να λεχθεί η τελευταία λέξη πάνω σ’ ένα θέμα με το οποίο ασχολήθηκαν πολλοί πριν από αυτόν».  Βασίλης Ραφαηλίδης
 «Η βία υπήρχε πάντοτε στην τέχνη, υπάρχει στη Βίβλο, στον Όμηρο, στον Σαίξπηρ. Ουδέποτε ένα προϊόν τέχνης προκάλεσε κοινωνική ζημιά». Στάνλεϊ Κιούμπρικ
Ο Στάνλεϊ Κιούμπρικ γεννήθηκε στο Μπρόνξ της Νέας Υόρκης.Ο  πατέρας του τον μύησε στο σκάκι, το οποίο αγάπησε και εξασκούσε παθιασμένα. Στην εφηβική του ηλικία ασχολήθηκε με τη τζαζ, η οποία του άρεσε ιδιαίτερα και έπαιζε σε μαθητικές μπάντες. Στην ηλικία των δεκατριών, ο πατέρας του τού χάρισε ως δώρο γενεθλίων μία φωτογραφική μηχανή. Τότε, ανακάλυψε την ιδιαίτερη και ίσως ιδιόρρυθμη αντίληψη που είχε γύρω από την εικόνα και τα πλάνα. Τρία χρόνια μετά, όταν ήταν δεκαέξι, απαθανάτισε έναν πωλητή εφημερίδων να πολιορκείται από πολίτες που ήθελαν να ενημερωθούν για το θάνατο του προέδρου Ρούσβελτ μέσω του Τύπου. Το περιοδικό Look αγόρασε τη φωτογραφία έναντι 25 δολαρίων και τον προσέλαβε ως φωτογράφο.
Την περίοδο αυτή, έκανε συχνές επισκέψεις στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης, αλλά και σε διάφορους κινηματογράφους της Νέας Υόρκης, με σκοπό την παρακολούθηση ταινιών και την δημιουργία της προσωπικής αντίληψης πάνω στην τέχνη του σινεμά. Το 1951, με τη βοήθεια και την προτροπή του φίλου του Alex Singer, γύρισε το πρώτο του ντοκιμαντέρ με τίτλο Day of the Fight. Στην ταινία κυριαρχούν τα ανεστραμμένα πλάνα, τεχνική που χαρακτήρισε και το μετέπειτα έργο του σκηνοθέτη. Σκηνοθετεί δύο ντοκιμαντέρ ακόμη, το Flying Podre την ίδια χρονιά και το The Seafarers το 1953. Η δεκαετία του 1960 τον βρίσκει να κάνει πιο σημαντικά βήματα επί του κινηματογραφικού του έργου. Η ταινία Spartacus γυρίζεται το 1960 και δύο χρόνια μετά έρχεται η πολύβουη Lolita, βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Βλαντιμίρ Ναμπόκωφ, ο οποίος έγραψε και το σενάριο της ταινίας. Το 1964 γυρίζει τη ταινία Dr. Strangelove or how I learned to stop worrying and love the bomb, που αρχικά προοριζόταν ως ένα καθαρό δράμα, όμως ο Κιούμπρικ αποφάσισε να της δώσει και μια κωμική υπόσταση. Η δεκαετία του ’60 ολοκληρώνεται με το πιο σημαντικό – για πολλούς – έργο του, το 2001: A space odyssey.


Η νέα δεκαετία ξεκινά με Το Kουρδιστό Πορτοκάλι (A Clockwork Orange) το 1971, μια απο τις σημαντικότερες ταινίες του που η προβολή της απαγορευόταν για πολλά χρόνια στην Αγγλία, λόγω των βίαιων σκηνών της. Ακολουθεί η ταινία Barry Lyndon το 1975, η οποία αποσπά 4 Όσκαρ και το 1980 έρχεται το The Shinning, με πρωταγωνιστή τον Τζακ Νίκολσον. Η δεκαετία αυτή κλείνει το 1987 με την ταινία Full Metal Jacket. Το κύκνειο άσμα του έρχεται το 1999, με τίτλο Μάτια Ερμητικά Κλειστά(Eyes wide shut), με πρωταγωνιστές την Νικόλ Κίντμαν και τον Τομ Κρουζ.Στις 7 Μαρτίου του 1999 ο Στάνλεϊ Κιούμπρικ πεθαίνει από καρδιακή προσβολή, ενώ κοιμόταν. Το σώμα του θάφτηκε δίπλα στο αγαπημένο του δέντρο, στο Hertfordshire της Αγγλίας.
Σε αντίθεση με άλλους σκηνοθέτες ο μονήρης και μυστικοπαθής Κιούμπρικ δεν άφησε ποτέ να μάθουμε πολλά για το παρελθόν και την προσωπική ζωή του. Το ενδιαφέρον του κυρίως επικεντρώθηκε  στην υψηλή αισθητική των ταινιών του, καθιστώντας τη συμβολή του στην εξέλιξη της 7ης τέχνης ανεκτίμητη. Ωστόσο ήταν το υποδόρια εξομολογητικό του στυλ που αποκάλυψε την ευαισθησία του, καθώς χρησιμοποίησε τις ταινίες του για να εκφράσει συναισθήματα και το έκανε καλύτερα από κάθε άλλο σύγχρονο του  σκηνοθέτη.  Αλλά το κοινό αρχικά δυσκολεύτηκε να απολαύσει το γριφώδες διαστημικό ταξίδι του  “2001”,  τρομοκρατήθηκε από τη ωμή βία που επικρατούσε στην «πόλη» του «Κουρδιστού πορτοκαλιού», βίωσε την ψύχωση της ερήμωσης στη «Λάμψη» και σοκαρίστηκε από την ανατομία του σεξουαλισμού στα “Μάτια ερμητικά κλειστά». Αυτό συνέβη επειδή οι ταινίες του είναι μεγαλόπνοες και υποβλητικές, αφαιρετικές και ασαφείς,βαθιά διαποτισμένες  με μεταφορικά νοήματα, επομένως απαιτούν μια συγκεκριμένη ωριμότητα  για να συνειδητοποιηθεί  πλήρως το μεγαλείο τους.
Ο Κιούμπρικ δεν είχε ένα συγκεκριμένο σκηνοθετικό ύφος, δούλεψε σε πολλά διαφορετικά είδη, αντιμετωπίζοντας το θρίλερ, την επιστημονική φαντασία, τις λογοτεχνικές προσαρμογές και τον πόλεμο με εξίσου μεγάλη επινοητικότητα, δεν έκανε ποτέ μια ευθεία ταινία «genre». Σαν συνολική αποτίμηση  ως κύρια χαρακτηριστικά του έργου του προβάλλουν η  αξεπέραστη τελειότητα της φόρμας, η εμμονή του να ανατέμνει με οξυδέρκεια και κλινική ψυχρότητα  τα άδυτα της ανθρώπινης φύσης, ο διάχυτος πεσιμισμός  αλλά και μια ουμανιστική αύρα. 20 χρόνια μετά το θάνατο του το έργο του παραμένει πρωτοποριακό, διαχρονικό και ταυτόχρονα εγκεφαλικό και παγερά γοητευτικό.