Το σινεμά της Λατινικής Αμερικής

«Το μεξικάνικο σινεμά (μέρος 2ο) Alfonso Cuarón, Alejandro González Iñárritu»

Συνάντηση 2η,    Δευτέρα 21 Σεπτεμβρίου,  8:00μμ, Πάρνηθος 21 , στέκι της Δράσης

Από τις αρχές της δεκαετίας του ’90 η κυβερνητική χορηγία και υποστήριξη οδήγησε σε μια περίοδο αναγέννησης και στη δημιουργία του Νέου Μεξικάνικου Κινηματογράφου, με πρωταγωνιστές σκηνοθέτες που συνδύασαν στις ταινίες τους αμεσότητα στην περιγραφή της σύγχρονης ζωής, πειστικούς χαρακτήρες, στιβαρό και έξυπνο σενάριο. Η παραγωγή αυτού του ρεύματος συνεχίζεται έως σήμερα με σημαντικές ταινίες και σκηνοθέτες όπως οι: Alfonso Cuarón, ο Guillermo del Toro και ο Alejandro González Iñárritu:  οι τρεις αυτοί είναι γνωστοί και ως η αγία μεξικανικής τριάδας σκηνοθετών.

Βασικό μέλος  αυτής της τριάδας που έχει πάρει πέντε Όσκαρ σκηνοθεσίας την τελευταία εξαετία, ο Αλφόνσο Κουαρόν (Alfonso Cuarón) έχει στο ενεργητικό του του οχτώ ταινίες σε 27 χρόνια, 11 υποψηφιότητες για Όσκαρ και 4 προσωπικά βραβεία (συν την Καλύτερη Ξένη Ταινία για το Roma), το ένα μάλιστα για μοντάζ αφού ανήκει στην εκλεκτή κατηγορία σκηνοθετών που μοντάρουν το έργο τους. Με χαρακτηριστικότερη αισθητική του πρόταση το μονοπλάνο που ενοποιεί τη δράση, αλλά αφήνει το μάτι να βρει το δικό του τρόπο που κάθε εικόνα διαδέχεται την επόμενη, ο Κουαρόν έχει επιδείξει μεγάλη ικανότητα επιτυχίας που τον τοποθετοεί με άνεση ανάμεσα στους πιο διακεκριμένους δημιουργούς της εποχής μας.

 Στη φιλμογραφία του περιλαμβάνονται ταινίες όπως «Ο Άπι(α)στος Τομάς» («Sólo con tu Pareja», 1991) μια φιλόδοξη, σκηνοθετικά εκλεπτυσμένη -κι ελαφρώς ηθικοπλαστική- φάρσα. «Η Μικρή Πριγκίπισσα» («A Little Princess», 1995) ένα από τα αρτιότερα παραδείγματα μαγικού ρεαλισμού που είδαμε ποτέ στο σινεμά. Οι «Μεγάλες Προσδοκίες» («Great Expectations», 1998), το «Θέλω και τη Μαμά σου» («Y tu Mamá También», 2001), ένα ζωντανό, πηγαίο, νευρώδες αλλά και ενδεικτικό του στιλιζαρίσματος του σκηνοθέτη. «Ο Χάρι Πότερ και ο Aιχμάλωτος του Αζκαμπάν» («Harry Potter and the Prisoner of Azkaban», 2004), όπου το λογοτεχνικό φαινόμενο έγινε κινηματογραφική μαγεία στα χέρια του. Το επεισόδιο «Parc Monceau», (2006) είναι η πεντάλεπτη συνεισφορά του Κουαρόν στο συλλογικό  «Paris, Je t' Aime». «Τα Παιδιά των Ανθρώπων» («Children of Men», 2006) όπου με αφηγηματικό άξονα την επιστημονική φαντασία σκηνοθετεί μία αλληγορία για την προσφυγιά και την αυτογνωσία.  Ο (σχεδόν) μόνιμος συνεργάτης του στη Διεύθυνση Φωτογραφίας Εμανουέλ Λουμπέσκι, ενισχύει τον εφιάλτη ενός ολοκληρωτικού καθεστώτος. Δυναμικό και ταυτόχρονα συγκινητικό, χωρίς να είναι ποτέ μελοδραματικό το «Gravity» (2013) είναι ένα ευαίσθητο, τεχνολογικό κινηματογραφικό θαύμα που έφερε στο μέτρο του ανθρώπου την ψηφιακή τεχνολογία και απέσπασε 7 Όσκαρ. Με το «Roma» (2018) ο Κουαρόν ταξιδεύει στην επαρχία της πατρίδας του με δικό του σενάριο και θέμα μία μικροαστική οικογένεια στα μέσα της δεκαετίας του '70. Ερασιτέχνες ηθοποιοί, ασπρόμαυρη φωτογραφία και τεχνολογικές καινοτομίες στον ήχο αφηγούνται ένα ταξίδι στην προσωπική και ιστορική μνήμη. Βραβευμένο με Χρυσό Λέοντα στη Βενετία και 3 Όσκαρ (Ξενόγλωσσης Ταινίας, Σκηνοθεσίας και Φωτογραφίας), το «Roma» χρονογραφεί τις εξελίξεις της Πόλης του Μεξικού, μιας πόλης «ρωμαϊκών» διαστάσεων και πόλης επικών τραγωδιών. 

Μέλος και αυτός της θρυλικής πλέον τριανδρίας του μεξικανικού σινεμά,  ο Αλεχάντρο Γκονζάλες Ινιαρίτου (Alejandro Gonzalez Inarritu) είναι ο πρώτος Μεξικανός σκηνοθέτης που τιμήθηκε με υποψηφιότητα για Όσκαρ και με το ίδιο το αγαλματίδιο. Ήταν επίσης ο πρώτος από τη χώρα που πήρε βραβείο σκηνοθεσίας στις Κάννες, μαγεύοντας κοινό και κριτικούς με τις σκοτεινές, τολμηρές και άψογα σκηνοθετημένες δουλειές του. Μουσικός παραγωγός στα νιάτα του, μεταπήδησε στο σινεμά στη δεκαετία του 1990.

 Έχει σκηνοθετήσει μέχρι σήμερα, έξι μεγάλου μήκους ταινίες και έχει αποσπάσει τέσσερα Βραβεία Όσκαρ. «Χαμένες Αγάπες» (Love's a Bitch / Amores Perros - 2000). Τρεις ιστορίες συνδέονται μεταξύ τους με απρόβλεπτο τρόπο, όταν συμβαίνει ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Αυτό ήταν το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Ινιαρίτου με τον σπουδαίο συμπατριώτη του Γκιγιέρμο Αριάγα, να υπογράφει το σενάριο και πρωταγωνιστές τους Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ,  Εμίλιο Ετσεβαρία, Γκόγια Τολέδο, Αλβάρο Γκερέρο. Τα «21 Γραμμάρια» (21 Grams – 2003),  και πάλι με σενάριο του Αριάγα και πρωταγωνιστές τους Σον Πεν, Ναόμι Γουότς, Μπενίσιο ντελ Τόρο είναι το δεύτερο φιλμ της τριλογίας του θανάτου του σκηνοθέτη ( πρώτη οι «Χαμένες Αγάπες»)  και  τρίτη η «Βαβέλ»» (Babel - 2006). Η «Βαβέλ» είναι  μία επική παραγωγή γυρισμένη σε τρεις ηπείρους, με ένα θαυμάσιο καστ από τους Μπραντ Πιτ, Κέιτ Μπλάνσετ και Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ.  Τέσσερις ιστορίες άγνωστων μεταξύ τους ομάδων ανθρώπων που παρά τις διαφορετικές κουλτούρες, τις γεωγραφικές αποστάσεις και το  γεγονός ότι έχουν λίγα κοινά, τα παιχνίδια της μοίρας, ο φόβος της απομόνωσης και ο πόνος θα κάνουν τις ιστορίες τους παράλληλες και θα τους φέρουν κοντά. «Biutiful» (2010),  ένα συγκινητικό, δραματικό φιλμ στο οποίο συνεργάζεται για πρώτη φορά με τον Χαβιέ Μπαρδέμ (Βραβείο Καλύτερης Ανδρικής Ερμηνείας στο 63ο Φεστιβάλ των Καννών). Το «Birdman» (Η Απρόσμενη Αρετή της Αφέλειας - 2014), που πραγματεύεται την άνοδο και την πτώση ενός ηθοποιού, με  πρωταγωνιστή τον Μάικλ Κίτον στον καλύτερο ρόλο της καριέρας του, ενώ το καστ συμπληρώνουν οι Έμα Στόουν, Ναόμι Γουότς  και ο πάντα εξαίρετος Έντουαρντ Νόρτον. «Η Επιστροφή» (The Revenant - 2015) με πρωταγωνιστή το Λεονάρντο ντι Κάπριο είναι μία επική περιπέτεια στην Αμερική του 19ου αιώνα,  εμπνευσμένη από αληθινή ιστορία που εξερευνά πρωτογενή ένστικτα για την επιβίωση και την αξιοπρέπεια του ανεξάρτητου ατόμου. Την φωτογραφία της ταινίας, υπογράφει ο σπουδαίος Εμανουέλ Λουμπέσκι, ίσως ο σημαντικότερος διευθυντής φωτογραφίας της γενιάς του: Children of Men - 2006, The Tree of Life - 2011, Gravity - 2013, Birdman - 2014.

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο