«Ο Ήχος της Σιωπής» από το Cine Δράση.
Μικρές χώρες–μεγάλες ταινίες. Το Cine Δράση συνεχίζοντας το αφιέρωμα του προβάλλει την Πέμπτη 1 Δεκεμβρίου την ταινία «Ο ήχος της Σιωπής» του Joachim Trier, που έκανε παγκόσμια πρεμιέρα στο διαγωνιστικό τμήμα του Φεστιβάλ Καννών, το 2015.
Πολύπλευρη και εντυπωσιακή ταινία, γεμάτη ένταση, με την απώλεια, το αντίκτυπο του θανάτου και την απουσία επικοινωνίας να είναι τα κυρίαρχα μοτίβα της και γύρω ή με αφορμή αυτά να ξετυλίγονται άλλα μικρότερα θέματα όπως υπαρξιακά κενά, οιδιπόδεια συμπλέγματα, φαντάσματα του παρελθόντος, εσωτερικοί δαίμονες, οικογενειακά μυστικά, κατά συνθήκη ψεύδη, έρωτες, απιστίες, συγνώμες. Ήρεμο, βραδυφλεγές δράμα, δυνατό μίγμα που προκαλεί εκρήξεις όχι βομβιστικές όπως υπόσχεται ο αγγλόφωνος τίτλος «Louder Than Bombs», αλλά άλλες πιο βαθιές. Εσωτερικές.
Νορβηγία, Γαλλία, Δανία, Δραματική, 2015. Σενάριο: Joachim Trier, Eskil Vogt. Σκηνοθεσία: Joachim Trier. Πρωταγωνιστούν: Gabriel Byrne, Isabelle Huppert, Jesse Eisenberg, Devin Druid, David Strathairn, Amy Ryan, Rachel Brosnahan. Μουσική: Ola Flottum. Φωτογραφία: Jakob Ihre.
Μία οικογένεια, πατέρας και δυο γιοι, προσπαθούν να ξεπεράσουν την απώλεια της μητέρας, πολεμικής ανταποκρίτριας που σκοτώθηκε λίγα χρόνια νωρίτερα όχι σε μία από τις πολλές παράτολμες αποστολές της σε εμπόλεμες ζώνες, αλλά σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Άνθρωποι με δεσμούς αίματος συνηθισμένοι, βασανισμένοι, πληγωμένοι, σε πόλεμο με τον εαυτό τους και σε σχέσεις από τις οποίες δε λείπει η αγάπη, αλλά η επικοινωνία. Ο σύζυγος έχει τώρα δημιουργήσει κρυφή σχέση με τη δασκάλα του μικρού γιου. Αυτός στην εφηβεία, ερωτεύεται για πρώτη φορά, έχει μια σκοτεινή, στα όρια της κατάθλιψης, εσωστρέφεια, μένει εκτός κοινωνικού πεδίου καθώς είναι εθισμένος στα ηλεκτρονικά παιχνίδια, ενώ συχνά ξεσπά βίαια στον πατέρα. Ο μεγαλύτερος γιος, καθηγητής πανεπιστημίου πλέον, έγινε πρόσφατα πατέρας και, τρομοκρατημένος από τον ερχομό στη ζωή του πρώτου παιδιού, εγκαταλείπει προσωρινά τη γυναίκα του. Η νεκρή μητέρα επανέρχεται στις ζωές τους μέσα από όνειρα, φλας μπακ και κάποιες εξαιρετικά εντυπωσιακές φαντασιακές σκηνές με όμορφα ειδικά εφέ. Καθώς ήταν διάσημη φωτογράφος, ο πόλεμος του Αφγανιστάν έχει και αυτός μερίδιο στο φιλμ, όπως και οι υποψίες ότι πριν πεθάνει διατηρούσε ερωτική σχέση με τον συνάδελφο και συνεργάτη της. Ένα αφιέρωμα στην φωτογράφο-μητέρα, 3 χρόνια μετά το θάνατο της, θα φέρει ξανά τους τρεις άντρες κάτω από την ίδια στέγη και θα δράσει καταλυτικά για τις σχέσεις τους. Ανοίγοντας παλιές πληγές, θα τους υποχρεώσει να λύσουν τις μεταξύ τους διαφορές και να αντιμετωπίσουν τα προβλήματά τους με τρίτους.
Ο γεννημένος το 1974 Νορβηγός Trier (αν και γενέθλια πόλη του είναι η Κοπεγχάγη) έχει δείξει ιδιαίτερο ταλέντο και στις δύο προηγούμενες ταινίες του «Reprise» (2006) και «Όσλο, 31 Αυγούστου» (2012). Και εδώ συνεργάζεται με τον Eskil Vogt και ετοιμάζουν ένα σενάριο γεμάτο συναισθήματα ακατέργαστα, που τα επαναπροσδιορίζει ετεροχρονισμένα η μνήμη. Το σκηνικό θυμίζει θεατρικά έργα που διαδραματίζονται σε ένα σπίτι. Πίσω από την κάμερα είναι εγκρατής, διατηρεί ελάχιστες εντάσεις δεν κάνει παραχωρήσεις σε συναισθηματισμούς, υπονομεύει το μελοδραματισμό, εστιάζει σε μικρές αλλά πολύτιμες λεπτομέρειες και ακολουθεί ρευστή αφήγηση στην οποία παρόν και παρελθόν, αναμνήσεις, φαντασιώσεις και πραγματικότητα γίνονται τα σκόρπια κομμάτια μιας ευρύτερης εικόνας που μόνο στο τέλος βλέπουμε ολόκληρη. Οι ήρωες του είναι οικείοι, συμπαθείς άνθρωποι, ο θεατής θέλει να δει πώς θα τα καταφέρουν να διώξουν την κατάθλιψη που τους βαραίνει και να ζήσουν αρμονικά, με χαρά, αν και είναι φανερό ότι θα ζήσουν με τον πόνο για μεγάλο ακόμα διάστημα. Παρατηρεί σε βάθος τους χαρακτήρες και τα γεγονότα, δίνει χρόνο στις σιωπές, στα βλέμματα και τις κινήσεις των ηρώων του και γεμίζει τις σκηνές με τρόπο ιδιαίτερα γοητευτικό. Χωρίς εκρήξεις, χωρίς βαριές ατάκες, διαχέει μελαγχολία και περίσκεψη, μπολιάζει τις προσωπικότητες των ανθρώπων με αινιγματικά στοιχεία, κρατά τον θεατή σε εγρήγορση και τον αφήνει να καταλάβει σιγά-σιγά και αισθανθεί υπόγεια. Μοιάζει να υπηρετεί μια αρχή, σπάνια στο σινεμά της εποχής μας: να μην φωνάζεις δυνατά τις ιδέες ή τα αισθήματα σου. Ακούγεσαι καλύτερα όταν ψιθυρίζεις.
Οι ηθοποιοί είναι θαυμάσιοι, ξεκινώντας από την Isabelle Huppert στον καθοριστικό ρόλο της μητέρας μέχρι όλους τους άντρες που προσπαθούν με τη λογική να βάλουν σε τάξη τις σχέσεις και τα συναισθήματα τους. Μια ακόμη καλή ερμηνεία από τον Gabriel Byrne, εκφραστικός ο Jesse Eisenberg, αλλά είναι ο πρωτάρης πιτσιρίκος Devin Druid που κερδίζει τις εντυπώσεις ως ο μικρός weird γιος της οικογένειας.
Οι χειμερινές προβολές του Cine-Δράση πραγματοποιούνται στο Πάρκο «Μίκης Θεοδωράκης», (ΤΥΠΕΤ), Υμηττού 57, Βριλήσσια, από την Πέμπτη 15 Σεπτεμβρίου και κάθε Πέμπτη στις 8.15 το βράδυ. Η είσοδος των θεατών γίνεται με τις προβλεπόμενες προϋποθέσεις.
Κινηματογραφική Λέσχη Βριλησσίων Cine-Δράση
