Το Γεγονός.

 Πέμπτη 16 Μαρτίου 2023, 8:15΄μμ, στο ΤΥΠΕΤ, από το Cine Δράση.

Το Γεγονός/L'Événement / Happening

 

Γαλλία,  Δραματική, 2021. Διάρκεια: 100'.  Σκηνοθεσία:   Audrey Diwan.  Πρωταγωνιστούν: Anamaria Vartolomei, Kacey Mottet-Klein, Sandrine Bonnaire, Louise Orry-Diquero, Louise Chevillotte, Pio Marmaï, Anna Mouglalis, Fabrizio Rongione.

Το Cine Δράση συνεχίζει τις προβολές του την Πέμπτη 16 Μαρτίου 2023 στις 8:15΄μμ στο ΤΥΠΕΤ με την ταινία «Το Γεγονός»  της Audrey Diwan. Μια  ταινία τολμηρή, μαχητική, επίκαιρης κοινωνικής θεματολογίας, η οποία απέσπασε στο Φεστιβάλ Βενετίας το  Χρυσό Λιοντάρι  και το βραβείο κριτικών FIPRESCI, καθώς και τα βραβεία Καλύτερης Ταινίας και Γυναικείας Ερμηνείας στα Lumieres (βραβεία της Ένωσης Ξένων Ανταποκριτών της Γαλλίας). Την βλέπουμε με την κριτικό  κινηματογράφου Ιφιγένεια Καλαντζή και μαζί της κάνουμε μια συζήτηση για τα δικαιώματα των γυναικών. 

Μέσα από μια συγκινητική ιστορία πόνου, αποφασιστικότητας και ελπίδας, το φιλμ πραγματεύεται το αναφαίρετο δικαίωμα κάθε γυναίκας και όλων των ανθρώπων  να αποφασίζουν για οτιδήποτε σχετίζεται με το σώμα και την ψυχή τους. Σε μια εποχή μιας επικίνδυνης ροπής προς το συντηρητισμό, όπου οι ελευθερίες και των γυναικών περιστέλλονται και κεκτημένα δικαιώματα όπως αυτό της άμβλωσης και της σωματικής αυτοδιάθεσης πλήττονται βάναυσα ή τελούν  υπό αμφισβήτηση  το φιλμ αποκτά εξαιρετικά επίκαιρες διαστάσεις. Η κυκλοφορία του συνέπεσε με την επαναφορά του οπισθοδρομικού νόμου κατά των αμβλώσεων στην πολιτεία του Τέξας στις ΗΠΑ. Ταυτόχρονα το ίδιο δικαίωμα  αμφισβητείται από τους πιο συντηρητικούς πολιτειακούς και εκκλησιαστικούς κύκλους σε μεγάλες «προηγμένες» και «πολιτισμένες» χώρες στον κόσμο όλο, ακόμα και στην Ευρώπη, αποδεικνύοντας ότι σήμερα, έξι δεκαετίες μετά την περίοδο που εκτυλίσσεται η δράση του φιλμ,  η γυναικεία αυτοδιάθεση δεν είναι αυτονόητη, ούτε καν για τον νομοθέτη. 

«Το Γεγονός» βασίζεται στο ομότιτλο βιβλίο της Νομπελίστριας Ανί Eρνό, μίας από τις σπουδαιότερες φωνές της σύγχρονης γαλλικής κουλτούρας, η οποία αντλεί την έμπνευσή της κατά κύριο λόγο από αυτοβιογραφικά στοιχεία. Στη Γαλλία της δεκαετίας του ’60, η Αν,  είναι μια 23χρονη φέρελπις  φοιτήτρια λογοτεχνίας η οποία βλέπει τις πανεπιστημιακές της σπουδές ως το μέσο που θα της επιτρέψει να ξεφύγει από τα προδιαγεγραμμένα της εργατικής καταγωγής της και ταυτόχρονα διψά να γνωρίσει τον εαυτό της και να γευτεί τη ζωή. Αλλά  ανακαλύπτει τρομαγμένη ότι είναι έγκυος σε μια χώρα που τη συγκεκριμένη στιγμή η άμβλωση είναι παράνομη και τιμωρείται με ποινή φυλάκισης. Η άμβλωση που επιδιώκει η Αν δεν είναι από αυτές  τις περιπτώσεις που εύκολα θα θεωρούνταν θεμιτές. Το έμβρυο που κυοφορεί δεν είναι προϊόν μη συναινετικής συνουσίας, ούτε έχει σοβαρά και ανεπανόρθωτα προβλήματα υγείας. Πρόκειται απλά για την περίπτωση μιας νεαρής γυναίκας που αποφασίζει ότι δεν είναι η κατάλληλη στιγμή να φέρει ένα παιδί στον κόσμο. Για πολλούς λόγους. Γιατί είναι μικρή, γιατί θα σταθεί τροχοπέδη στα όνειρά της, γιατί δεν θα έχει βοήθεια από τον σύντροφό της, ή γιατί πολύ απλά δεν θέλει και από αυτή την άποψη θα έπρεπε να είναι η μοναδική που την αφορά το θέμα, χωρίς να εξαρτάται από τις επιταγές του νομοθέτη ή να επηρεάζεται από τις κρατούσες κοινωνικές αντιλήψεις.  Αλλά τα πράγματα είναι αλλιώς και η Αν βρίσκεται εγκλωβισμένη σε  περιορισμένες επιλογές. Ή θα κρατήσει το παιδί, με αποτέλεσμα το τέλος της φοιτητικής ζωής, της ελευθερίας  και των ονείρων της, ή  θα βρει κάποιον τρόπο να   τερματίσει την εγκυμοσύνη της  πέρα από το αυστηρό γράμμα του νόμου και ενάντια στην καθεστηκυία ηθική.  Επιπλέον η Αν δεν είναι αγωνίστρια ή  χαρακτήρας συμβολικός, που προσωποποιεί τις διεκδικήσεις του φεμινιστικού κινήματος. Είναι μια απλή, νεαρή γυναίκα που έχει τους φόβους της, τις αμφιβολίες της και τις αγωνίες της και βρίσκει το σθένος να διεκδικήσει τα αυτονόητα. Καθώς, μάλιστα, επιδίδεται σε μια  αγωνιώδη και οδυνηρή πορεία  προς αυτό το θεμελιώδες και αναφαίρετο δικαίωμα, ο χρόνος κυλλά γρήγορα όπως ενημερώνουν τακτικά μια σειρά από κάρτες που αναφέρουν τις συμπληρωμένες εβδομάδες εγκυμοσύνης, οι προσπάθειες της  αποδεικνύονται αναποτελεσματικές και ο κλοιός γύρω της στενεύει. Κανείς δεν της προσφέρει βοήθεια και βρίσκεται  αντιμέτωπη με τη ντροπή και τον πόνο. Συνεχίζοντας, θα πρέπει να αψηφήσει το νόμο  και να ρισκάρει την υγεία, τη ζωή της και την ελευθερία της. 

 Με μία αφαιρετικότητα   η καλύτερα αποσιώπηση του χρονικού πλαισίου δράσης του φιλμ, η σκηνοθέτης Audrey Diwan  σχολιάζει με το «Γεγονός» το ζήτημα της άμβλωσης κάτω από ένα  διαχρονικό πρίσμα. Και το κάνει ρεαλιστικά, διεκδικώντας επάξια, με τη δεύτερη κιόλας ταινία της, μια θέση στην ομάδα των πιο υποσχόμενων Ευρωπαίων δημιουργών. Η αφήγηση της έχει στοιχεία ντοκιμαντέρ. Η κάμερά της λειτουργεί ως αυτόπτης μάρτυρας, που μεταφέρει στο κοινό απλώς και μόνο τα γεγονότα αποφεύγοντας  να σοκάρει με φτηνά τρικ. Η ιστορία από μόνη της είναι αρκούντως σοκαριστική. Και η πολυσυζητημένη ταινία της, αν και θυμίζει το «4 Μήνες, 3 Εβδομάδες και 2 Μέρες» του Cristian Mungiu, του οποίου η δράση τοποθετείται στη Ρουμανία της δεκαετίας του '80, ή το πρόσφατο «Never Rarely Sometimes Always»  της Eliza Hittman, κατακτά το δικό της κινηματογραφικό χώρο και λόγο ύπαρξης. Κινούμενη μακριά από κάθε προσπάθεια καταγγελίας, διδακτισμού ή μελοδραματισμού, ξεδιπλώνει την προσωπική οδύσσεια μιας νεαρής γυναίκας παγιδευμένης στις Συμπληγάδες μιας κοινωνίας σε σύγχυση. Καταγράφει με επώδυνη καθαρότητα την κοινωνική πραγματικότητα, την ιατρική και νομική αναλγησία μιας όχι και τόσο μακρινής εποχής, δημιουργώντας ένα φιλμ σκληρό αλλά απόλυτα  απαραίτητο. Με την πρωτοεμφανιζόμενη σαγηνευτική εμφανισιακά και συναρπαστική ερμηνευτικά, Γαλλο-Ρουμάνα Anamaria Vartolomei να κουβαλάει την ταινία στους ώμους της, καθώς δεν λείπει από κανένα πλάνο. Ως Αν δίνει μια υπόκωφη αλλά γενναία ερμηνεία χτίζοντας μια απόλυτα μοντέρνα και συνειδητοποιημένη ηρωίδα. Ηρωίδα που προκαλεί αυθόρμητη ενσυναίσθηση στους θεατές οι οποίοι παρακολουθούν με κομμένη την ανάσα την αγωνιώδη διαδρομή της και  κρατούν την προσοχή τους πάνω της από την πρώτη ως την τελευταία στιγμή, χωρίς να χάνουν την ψυχραιμία και την συμπόνοια τους ακόμη και όταν αυτά που βλέπουν  στην οθόνη τους γεμίζουν πόνο και οργή. 

Εδώ https://www.youtube.com/watch?v=1XP-VoxiTHo το trailer

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο