Οι Διοικήσεις των Δανείων ! ! !

Του Ξενοφώντα Μανιατογιάννη
Δημοτικού Συμβούλου Βριλησσίων

Δάνειο 2.00.000 € για την Πλατεία Αναλήψεως
Δάνειο 1.400.000 € για το πάρκο του ΤΥΠΕΤ
Δάνειο 733.000 € για προμήθεια μηχανολογικού εξοπλισμού
Δάνειο 800.000 € για τη Δημοτική συγκοινωνία
Δάνειο 620.000 € για αποζημίωση σε ιδιώτη
Δάνειο 150.000 € για πληρωμή υπαλλήλων της ΔΕΑΒ
Δάνειο 100.000 € για οφειλές σε ΙΚΑ και Εφορία της ΔΕΑΒ (2/2005)
Δάνειο 100.000€ για οφειλές σε ΙΚΑ και Εφορία της ΔΕΑΒ (3,4,5/2005)
900.000 € για αποπληρωμή έργων σε διάφορα σημεία της πόλης
Αυτή είναι η πολιτική που ακολουθούν οι δημοτικές αρχές από το 2003 μέχρι σήμερα.
Μια πολιτική η οποία βασίζεται στο «εύκολο» χρήμα που προκύπτει μέσα από δανεισμό και όχι σε μια πολιτική με ολοκληρωμένες μελέτες και διεκδίκηση χρηματοδοτήσεων από την κεντρική διοίκηση.
Οι λογικές που επικρατούν σήμερα στο Δήμο Βριλησσίων είναι:
«ας πάρουμε δάνειο, αρκεί να κάνουμε το έργο μέχρι το τέλος της θητείας μας»
προς την αντιπολίτευση:
«ακόμη και να διαφωνήσετε, εμείς έχουμε την πλειοψηφία και θα κάνουμε το έργο»
Με τέτοιες αλαζονικές αντιλήψεις και αυταρχικές συμπεριφορές μπορεί ο οποιοσδήποτε να παράξει έργο, το οποίο όμως αντιφάσκει με την ουσία του θεσμού που πρέπει να εκφράζει η Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Μπορεί μια τέτοια πολιτική, να αποτελεί επιτυχία της δημοτικής αρχής και νίκη του θεσμού της Τοπικής Αυτοδιοίκησης;
Μάλλον θα έλεγα ότι αυτό αποτελεί μια συντριπτική ήττα – κατήφορο της Δημοτικής Αρχής. Η Δημοτική Αρχή οφείλει πριν προβεί σε δανεισμούς για θέματα μείζονος σημασίας για τον τόπο, να αγωνίζεται, να διεκδικεί, να ασκεί και να εξαντλεί όλες τις πολιτικές πιέσεις στην κεντρική διοίκηση. Δεν είναι δυνατόν η διοίκηση να αποποιείται το ρόλο της και να προβαίνει σε εύκολες φαινομενικά λύσεις, όπως είναι ο δανεισμός.
Η δημοτική αρχή, δυστυχώς, δεν έπραξε τίποτε από τα παραπάνω. Είτε ολοκλήρωσε έργα της προηγούμενης Δημοτικής Αρχής (6ο Δημοτικό σχολείο, 1ο και 2ο Δημοτικό σχολείο, Πλατεία 28ης Οκτωβρίου – Πάτημα Βριλησσίων, όμβρια), είτε προχώρησε σε νέα έργα με πόρους που προήλθαν από δανεισμό (ΤΥΠΕΤ, πλ, Αναλήψεως), είτε προχώρησε ακόμα και σε ξεπούλημα Δημοτικών εκτάσεων, νοικιάζοντας το οικόπεδο των 10 στρεμμάτων στις οδούς Μητροπούλου και Κισσάβου, για 12 έτη, σε ιδιώτη, για 3.500 €/μήνα.
ü Πως είναι δυνατόν η Δημοτική Αρχή να είναι υπερήφανη με τέτοιου είδους επιλογές;
ü Ποιόν ρώτησε όταν αποφάσιζε να συρθεί σε αλλεπάλληλους δανεισμούς, την ώρα που αδυνατεί ορισμένες φορές να πληρώνει τους υπαλλήλους στην ώρα τους;
ü Ποιος αποφάσισε την ιεράρχηση των έργων, προκρίνοντας έργα εξωραϊσμού τεραστίου κόστους;
(η ανάπλαση του 1/3 της έκτασης της πλατείας Αναλήψεως κόστισε 2.700.000 € , οι διαμορφώσεις στη Ν. Βάση 4.000.000 € και τα έργα στο ΤΥΠΕΤ κοστίζουν 2.000.000 €)
ü Ποιος αποφάσισε ότι ένα έργο όπως οι διαμορφώσεις στο χώρο της Ν. Βάσης που κοστίζουν 4.000.000 €, είναι πιο σημαντικό από την επίλυση του προβλήματος των ομβρίων, που όταν βρέχει πλημμυρίζει το μισό προάστιο;
ü Ποιος αποφάσισε να ιδιωτικοποιήσει των καθαρισμό των οδών της Πόλης έναντι 300.000 € στον ιδιώτη, την ώρα μάλιστα, που το σύνολο της Πόλης δεν είναι καθαρό; (εκτός από μερικούς κεντρικούς δρόμους)
Είναι σαφές ότι τα παραπάνω δεν αποτελούν ανάπτυξη, αλλά τις επιλογές – δεσμεύσεις της διοίκησης σε ορισμένους, με επικεφαλής πλέον, τον κ. Δήμαρχο, ο οποίος όπου βρεθεί, αναφέρει ότι τον εκφράζει και ακολουθεί το μοντέλο διοίκησης του προκατόχου του!!! Είναι επίσης σαφές, ότι η πολιτική «του φαίνεσθαι» που ασκείται, εμφανίζει σημάδια πανικού και αδυναμίας.
Μια πολιτική στην οποία δε λαμβάνουν σχεδόν κανέναν υπόψιν τους.
Είναι σίγουρο όμως, ότι μια τέτοια πολιτική δεν εκφράζει την πλειοψηφία των Βριλησσιωτών.
Διότι όταν ασκείς οικονομική διαχείριση με χρήματα άλλων, οφείλεις πρώτα και κύρια, να σέβεσαι τις επιλογές τους και τα προβλήματά τους.
Δεν είναι δυνατόν το 2002 να βρίσκεται πλεόνασμα στα ταμεία του Δήμου από την προηγούμενη διοίκηση του κ. Λώλα 1.500.000 € και μέσα σε λίγα χρόνια ο Δήμος να είναι χρεωμένος με 7.000.000 €.
Και αν αυτά, για τη διοίκηση αποτελούν «ψιλά γράμματα», το τίμημα των επιλογών της, τα επόμενα χρόνια θα κληθούν να το πληρώσουν, όχι αυτοί που το αποφάσισαν (αυτοί πιθανότατα δε θα βρίσκονται στο πολιτικό προσκήνιο λόγω ανικανότητας διαχείρισης) αλλά οι ίδιοι οι Δημότες με μια σειρά από έμμεσους και άμεσους φόρους.
Εμπιστευόμαστε λοιπόν μια τέτοια διοίκηση, η οποία οδηγεί το Δήμο σε Οικονομικό Μαρασμό;