Περί δικαιοσύνης ολίγα τινά...

Η υποκρισία πάει σύννεφο... Και τι δεν ζούμε Θεέ μου έτσι όπως τα'χουμε μπλέξει όλα. Ακούμε τα πάντα... και από τους πάντες, σχετικούς μα κυρίως άσχετους.
Για το θέμα της δικαιοσύνης γίνεται τις τελευταίες ημέρες "ο κακός χαμός". "Γινόμαστε Λατινική Αμερική και Τουρκία του Ερντογάν", "η κυβέρνηση θέλει να χειραγωγήσει την δικαιοσύνη", "πραξικόπημα κατά της δικαιοσύνης", λένε οι μεν...
"Η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων έγινε το γραφείο τύπου της Ν.Δ.", λένε οι οι άλλοι.
Λες και δεν ζούμε στην Ελλάδα όλοι μας, αλλά σε κάποια άλλη άγνωστη χώρα. Που δεν διορίζουν ανέκαθεν οι κυβερνήσεις την ανώτατη ηγεσία της δικαιοσύνης; Που παρά τις επανειλημμένες οχλήσεις πολλών φορέων και λειτουργών του θεσμού να αλλάξουν τα κριτήρια επιλογής, ΟΛΕΣ ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ οι κυβερνήσεις ΑΡΝΗΘΗΚΑΝ ΠΕΙΣΜΑΤΙΚΑ. Διότι είναι προφανές, ότι άπαντες συμπολιτευόμενοι και αντιπολιτευόμενοι, κατανοούν την τεράστια σημασία για την εκάστοτε εξουσία από την διαιώνιση του υφιστάμενου στάτους.
Κατά τα λοιπά τι να θυμίσουμε τώρα στην εν γένει αντιπολίτευση; Τι έκανε εκείνη; Τα ονόματα των όσων είχε διορίσει; Τις παρεμβάσεις που γίνονταν πάντα; Αφού κανείς δεν τα έχει ξεχάσει...
Αλλά τι να πούμε και για την κυβέρνηση; Πολύ δεν θα ήθελε να έχει θετική απόφαση για τον νόμο Παπά; Δεν το "διαχειρίστηκε" ανεξάρτητα αν δεν της βγήκε; Πολύ δεν θα ήθελε να έχει περισσότερους δικαστές που να μην πηγαίνουν κόντρα; Τι να προσθέσουμε; Ότι δεν πρέπει να αποκαλείς τους θεσμούς σου, όποιοι κι αν είναι γιατί αυτούς έχεις, "θεσμικά εμπόδια"; Αν θες πάλεψε να βελτιώσεις το θεσμό της δικαιοσύνης όσο δύσκολο κι αν είναι...
Τέλος, για να σταματήσει η πλάκα, εκτός από "δικαστές στην Αθήνα" υπάρχουν και άνθρωποι δικαστές, με αδυναμίες και πολιτικές προτιμήσεις. Και δεν είναι σαφές ότι επικρατούν πάντα δικαιοπολιτικά κριτήρια. Υπάρχουν και κομματικά τοιαύτα. Ή τώρα "θα κομίσουμε γλαύκα ες Αθήναις"; 
Ας σταματήσει λοιπόν και η υποκρισία της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων και ας κοιτάξουν μέσα "στον οίκο τους" για τις συγκλονιστικές αποφάσεις που εκδίδονται εναντίον των αδύναμων εργαζομένων κατ' εφαρμογή των "κριτηρίων του δικαίου" μας. Οι δικαστικές αποφάσεις κρίνονται. Και οι κρίνοντες κρίνονται.
Διότι κύριοι "αν η Ελλάδα είχε γίνει Λατινική Αμερική και Τουρκία του Ερντογάν" εσείς δεν θα είχατε καμία δυνατότητα να βγάζετε τις ελεύθερες αποφάσεις σας, σημάδι της ανεξάρτητης και ακώλυτης θεσμικής λειτουργίας σας. Όχι όμως και να ενοχλείστε όταν σας ασκείται σκληρή κριτική εντός των δημοκρατικών κανόνων...  
Όπως είναι αντιληπτό οι πάντες υποκρίνονται. Η κάθε πλευρά υποστηρίζει το δικό της "αναμφισβήτητο" δίκιο. Αλλά είναι μισό δίκιο, δεν είναι όλο το δίκιο.
Ας επικρατήσει στοιχειώδης ψυχραιμία και κοινός νούς. Το έχουμε ανάγκη. Για να μην τρελλαθούμε εντελώς δηλαδή στον τόπο αυτό που ζούμε...