ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ: "ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΗΤΤΑ".
"Κι ήθελε ακόμη
πολύ φως να ξημερώσει
όμως εγώ
δεν παραδέχτηκα την ήττα".
ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ: "ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΗΤΤΑ".
Ύστερ’ απ’ την πανωλεθρίαν των Αθηναίων στους Αιγός ποτα-
μούς, και λίγο αργότερα
μετά την τελική μας ήττα,- πάνε πια οι ελεύθερες κουβέντες μας
πάει κι η Περίκλεια αίγλη.
η άνθηση των Τεχνών ,τα Γυμναστήρια και τα Συμπόσια των σοφών
μας.Τώρα
βαριά σιωπή στην Αγορά και κατήφεια,κι η ασυδοσία των Τριάντα
τυράννων.
Τα πάντα(και τα πιο δικά μας)γίνονται ερήμην μας,χωρίς καθόλου
τη δυνατότητα μιας κάποιας προσφυγής,μιας υπεράσπισης ή από-
λογίας ,
μιας έστω τυπικής διαμαρτυρίας. Στη φωτιά τα χαρτιά και τα βι-
βλία μας?
κι η τιμή της πατρίδας στα σκουπίδια.Κι αν γινόταν ποτέ να μας
επέτρεπαν
να φέρουμε για μάρτυρα κάποιον παλιό μας φίλο, αυτός δε θα
δεχόταν από φόβο
μήπως και πάθη τα δικά μας-με το δίκιο του ο άνθρωπος. Γι’αυτό
καλά είναι εδώ-μπορεί και ν’αποχτήσουμε μια νέα επαφή με τη
φύση
κοιτώντας πίσω από το σύρμα ένα κομμάτι θάλασσα ,τις πέτρες.,τα
χορτάρια,
ή κάποιο σύννεφο στο λιόγερμα, βαθύ,βιολετί ,συγκινημένο.
Κι ίσως
μια μέρα να βρεθή ένας Κίμωνας ,μυστικά οδηγημένος
από τον ίδιο αϊτό , να σκάψη και να βρή τη σιδερένια αιχμή απ’ το
δόρυ μας,
σκουριασμένη, λιωμένη κι αυτήν , και να την κουβαλήση επίσημα
σε πένθιμη ή δοξαστική πομπή, με μουσική και στεφάνια στην
Αθήνα.
ΠΙΝΑΚΑΣ: Peter Vilhelm Ilsted, Στο κρεβάτι. 1901.
.jpg)
