Ο Αντρές δεν Θέλει να κοιμηθεί το μεσημέρι.

Σήμερα στις 8.15 μ.μ. στο ΤΥΠΕΤ από το Cine Δράση.

Πέμπτη 28 Απριλίου 2022, 8:15΄μμ, στο ΤΥΠΕΤ από το Cine Δράση.

Ο Αντρές δεν Θέλει να Κοιμηθεί το Μεσημέρι/Andres No Quiere Dormir La Siesta

Αργεντινή, Κοινωνικό Δράμα, 2009.  Διάρκεια: 108′. Σενάριο-Σκηνοθεσία: Daniel Bustamante. Πρωταγωνιστούν: Conrado Valenzuela, Norma Aleandro, Fabio Aste, Nontué Bautista, Alicia Aller, Ezequiel Diaz, Celina Font, María José Gabín, Marcelo Melingo, Lautaro Puccia Sagardoy, Brian Sichel, Juan Manuel Tenuta. Φωτογραφία: Sebastián Gallo. Μουσική: Federico Salcedo

Ο σκηνοθέτης Ντανιέλ Μπουσταμάντε, αφηγείται την ιστορία ενός αξιολάτρευτου πιτσιρικά, του Αντρές, που  δεν θέλει να κοιμάται στη διάρκεια της μεσημεριανής σιέστας για να παρακολουθεί την αγαπημένη του σειρά κουνγκ-φου. Και μέσω αυτής  της ιστορίας φωτίζει τον αγώνα μιας χώρας για Ελευθερία και πραγματεύεται θέματα όπως η απώλεια και οι σχέσεις εξουσίας που διαμορφώνονται ανάμεσα σε κράτος και πολίτες, γονείς και παιδιά, γενικά ισχυρούς και αδύναμους. Παράλληλα εστιάζει στην τακτική των ανθρώπων που ενώ αντιλαμβάνονται τα κακώς κείμενα κρατούν κλειστά μάτια, αυτιά και στόματα για να αποφεύγουν μπλεξίματα. Μια τακτική που εμμέσως αλλά σαφώς στηρίζει τις εξουσίες  αυταρχικών καθεστώτων και διευκολύνει  το κακό να βασιλεύει, σε οικογένειες, παρέες, γειτονιές, κράτη. Παντού. Η ιστορία διαδραματίζεται στη Σάντα Φε, της Αργεντινής  το 1977, μεσούσης  της δικτατορίας του Βιδέλα. Μιλάμε για μια πολύ ταραγμένη περίοδο σε εθνικό επίπεδο. Η καταστροφική διαδικασία που αποκαλέστηκε «Εθνική Αναδιοργάνωση» ξεκίνησε το 1976 και στη διάρκεια της εφαρμόστηκε η σκληρότερη και πιο άγρια καταστολή που υπέστη η χώρα σε ολόκληρη την ιστορία της. 

Μετά το θάνατο της μητέρας του Νόρα  σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα ο 8χρονος Αντρές και ο αδελφός του Αρμάντο θα πρέπει να ζήσουν στο πατρικό σπίτι με  τη γιαγιά τους Όλγα και τον πατέρα τους που  είχε εχθρικές σχέσεις με την πρώην σύζυγο του. Έρωτας, μνησικακία, μυστήριο και μυστικά υφαίνουν τους δεσμούς αυτής της οικογένειας και της γειτονιάς της. Τα παιδιά δυσκολεύονται να προσαρμοστούν, καθώς από το συμπονετικό και ευγενικό περιβάλλον του μητρικού σπιτιού, βρίσκονται σε ένα άλλο όπου οι σχέσεις είναι   επιθετικές και ανταγωνιστικές.  Απέναντι ακριβώς από το καινούριο σπίτι  λειτουργεί ένα κρυφό κέντρο κράτησης αντιπάλων του καθεστώτος. Την ημέρα οι καταστολείς μοιράζονται παιχνίδια στο πεζοδρόμιο με τα αγόρια και το βράδυ υποδέχονται αυτοκίνητα με κρατούμενους και βασανίζουν ανθρώπους. Και οι γείτονες που καθημερινά  ακούνε  τις κραυγές από τα βασανιστήρια, τα πρωινά της επόμενης ημέρας καθαρίζουν τα αίματα από το πεζοδρόμιο και στρουθοκαμηλίζοντας δείχνουν να μην γνωρίζουν τίποτα για το διαρκές έγκλημα. Το αγόρι αντιλαμβάνεται σιγά-σιγά  το τι συμβαίνει   στο απέναντι κτίριο, ενώ η γιαγιά του, υποστηρικτής της δικτατορίας  προσπαθεί να τον πείσει ότι όσα βλέπει ή ακούει συμβαίνουν  απλώς στα όνειρα του. Και όσο το αγόρι αφομοιώνει και προσαρμόζεται στους κανόνες του καινούριου σπιτιού θα  μεταμορφωθεί  σταδιακά από ένα εξωστρεφές και υπερκινητικό παιδί σε ένα ήσυχο αγόρι που είναι πάντα σε επιφυλακή. Κάθε τι ευγενικό στο χαρακτήρα του χάνεται.   

Η ακαμψία του πατέρα και της γιαγιάς και το είδος της οικογενειακής εξουσίας που ασκείται πάνω του  ενισχύουν  την μικροπρέπεια και τον  ατομικισμό του. Σε αυτές τις συνθήκες θα αναπτύξει τις φιλικές σχέσεις-που τόσο τις χρειάζεται- με τον Σεμπαστιάν, το πιο αναγνωρισμένο πρόσωπο του κέντρου κράτησης. Και  καθώς  ξεσηκώνοντας τακτικές των ενηλίκων έχει μάθει να σιωπά, να χειραγωγεί και να περιμένει την κατάλληλη στιγμή για να δράσει, όταν δημιουργηθούν οι συνθήκες θα είναι έτοιμος να καταδώσει τον Αλφρέντο, έναν οικογενειακό φίλο τον οποίο οι φήμες συνέδεαν συναισθηματικά με τη μητέρα του και για αυτό το αγόρι έχει μεγάλη εχθρότητα απέναντι του. 

Ο σκηνοθέτης Ντανιέλ Μπουσταμάντε καταφέρνει να δείξει πώς διαμορφώνεται η κουλτούρα του «μην μπερδεύεσαι» και πώς οι σχέσεις εξουσίας αρχίζουν να διαμορφώνονται μέσα στην οικογένεια. Παρουσιάζει ολοκληρωμένα τους χαρακτήρες του και αναπαριστά έξοχα την εποχή στην οποία αναφέρεται. Παράλληλα παρά την πολυπλοκότητα των θεμάτων του καταφέρνει να αναδείξει το συνδυασμό  και την αλληλεξάρτηση τους.   Όσον αφορά τις ερμηνείες, η Norma Aleandro («Επίσημη Ιστορία») μας θαμπώνει για άλλη μια φορά με την ειλικρίνεια και τη ζωντάνια της. Η απόδοσή της δεν αποτελεί έκπληξη αφού θεωρείται η πιο σημαντική Αργεντινή ηθοποιός των τελευταίων τριάντα ετών. Ταυτόχρονα εκπλήσσει η υποκριτική ωριμότητα του 9χρονου πρωτοεμφανιζόμενου Conrado Valenzuela στο ρόλο του Αντρές, το οποίος με το φυσικό του ταλέντο και τη φρεσκάδα του αναδεικνύεται σε  υποκριτική αποκάλυψη και κινηματογραφική  υπόσχεση.   

Εδώ: https://www.youtube.com/watch?v=QBp_Rkk0QKo  το trailer