Προσευχή.

Πέμπτη 8/9/2022, 8:15΄μμ, στο Β’ Γυμνάσιο Βριλησσίων, από το Cine Δράση.

Προσευχή/Prosefhi/Greek School Prayer

Ελλάδα, Μυθοπλασία, 2014. Διάρκεια: 20’. Σκηνοθεσία, Σενάριο, Σκηνογραφία: Θανάσης Νεοφώτιστος. Σενάριο: Γρηγόρης Σκαράκης, Κατερίνα Πιπεριά. Πρωταγωνιστούν: Χρήστος Καραβέβας, Στέλιος Καραμπίνας .

Δύο μαθητές Γυμνασίου. Αναζητώντας την ταυτότητά τους, μέσα από τη βία, ο ένας θα παίξει με τα όρια του άλλου. Στο Γυμνάσιο του Δημήτρη, ο Βασίλης με την παρέα του, μια ομάδα νταήδων, προκαλούν τρόμο στα πιο αδύναμα παιδιά. Όταν ο Δημήτρης μαθαίνει ότι πρέπει να πει την προσευχή, ο Βασίλης καταλαμβάνει όλη του τη σκέψη. Τι θα γίνει όμως όταν θα φτάσει η μέρα να σταθεί μπροστά στο σχολείο και κυρίως μπροστά σε αυτόν; O Θανάσης Νεοφώτιστος συνδυάζει ρεαλισμό και όνειρο για να μιλήσει για περίπλοκα συναισθήματα και καταστάσεις της εφηβικής ηλικίας, αποσπώντας πολύ καλές ερμηνείες από το πρωταγωνιστικό δίδυμο. Η «Προσευχή» είναι μία ταινία που κολλάει στο μυαλό με το έξυπνο τέλος της και μας κάνει να τη σκεφτόμαστε ώρες μετά.

Ο Θανάσης Νεοφώτιστος γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε αρχικά Αρχιτεκτονική και συνέχισε με σπουδές Σκηνοθεσίας. Πρώτη ταινία του   είναι η σπουδαστική «Ο Ήλιος κι ο Βοριάς (2013). «Η Προσευχή» αποτέλεσε την πτυχιακή του εργασία και απέσπασε το Χρυσό Διόνυσο στο Φεστιβάλ Δράμας (2014). Στη συνέχεια γύρισε τις ταινίες «Patision Avenue» (2018) και  «AirHostess-737» (2022). 

Διαγωγή μηδέν / Zero de conduite/ Zero  of the Conduct

Γαλλία, 1933, 47’. Σκηνοθεσία-Σενάριο: Jean Vigo.

Δύο μαθητές, επιστρέφοντας από τις καλοκαιρινές διακοπές στο οικοτροφείο αρρένων που είναι εσώκλειστοι,  οργανώνουν με κάποιους συμμαθητές τους ανταρσία ενάντια στην καταπίεση και τον αυταρχισμό του καθολικού σχολείου τους. Πέρα από την αντικληρική και αντιαυταρχική διάθεση της ταινίας, ο ποιητικός ρεαλισμός του Ζαν Βιγκό έγκειται στο ρευστό και δυναμικό μοντάζ, ενώ κορυφώνεται στη μαγική σκηνή  του μαξιλαροπόλεμου στον κοιτώνα,το τελευταίο βράδυ πριν την εξέγερση. Η ταινία περιέχει πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία και αποτέλεσε σημείο αναφοράς για τους σκηνοθέτες της γαλλικής Nouvelle Vague και του βρετανικού Free Cinema, όπως «Τα 400 Χτυπήματα» (1959) του Φρανσουά Τρυφώ, το «If…» (1968) του Λίντσεϊ Άντερσον και άλλες. Στη  Γαλλία ήταν απαγορευμένη μέχρι το 1945.  

O Ζαν Βιγκό (1905-1934) θεωρείται ένας από τους πλέον σημαντικούς Γάλλους σκηνοθέτες της δεκαετίας του 1930  και συνέβαλε στην εδραίωση του κινήματος του ποιητικού ρεαλισμού. Γιος ενός δολοφονημένου αναρχικού δημοσιογράφου (με το ψευδώνυμο Μιγκέλ Αλμερέιδα), πέρασε την εφηβεία του σε οικοτροφεία. Σε ηλικία 19 ετών ξεκίνησε σπουδές στο Παρίσι όπου και αρρώστησε από φυματίωση. Στα τέλη της δεκαετίας του 1920, ασχολήθηκε με τον κινηματογράφο στη Νίκαια και την Κυανή Ακτή, όπου  συνεργάστηκε με τον Μπόρις Κάουφμαν, αδελφό του Σοβιετικού σκηνοθέτη Ντζίγκα Βερτόφ. Πέθανε σε ηλικία μόλις 29 ετών από φυματίωση. Πρόλαβε να γυρίσει  τέσσερις ταινίες, των οποίων η επίδραση στον μεταγενέστερο κινηματογράφο είναι αξιοσημείωτη. 

Ο ελληνικός τύπος   στις 18/1/1937)

(ορθογραφία  και συντακτικό της εποχής, από την Καθημερινή )

ZÉRO DE CONDUITE» ΤΟΥ ΖΑΝ ΒΙΓΚΟ.

Ο κινηματογράφος «Εβερυμαν» εις εκ των μικροτέρων του Λονδίνου, ωργάνωσε σειράν υπερρεαλιστικών έργων. […] Το πρόγραμμα περιλαμβάνει ταινίας των Λεν Λάι, Οσκαρ Φίσιγκερ, Αλεξίεφ και Γκρος, οι οποίοι είναι υπέρμαχοι του «προοδευτικού» κινηματογράφου. Αλλά το αριστούργημα θα είναι το έργον «Διαγωγή μηδέν» του Ζαν Βιγκό. Η γαλλική αυτή ταινία σατυρίζει τα σχολεία, αλλά δεν είναι επιλήψιμος. Ωρισμέναι μόνον σκηναί εχαρακτηρίσθησαν ως πολύ τολμηραί υπό των Αγγλων λογοκριτών και διά τούτο απηγορεύθη. Ήδη όμως η λογοκρισία επέτρεψεν εις τον κινηματογράφον «Εβερυμαν» να προβάλη το «Διαγωγή μηδέν» δι’ ολίγας μόνον ημέρας. [Σημ. «Φ»: Ο Ζαν Βιγκό, στη σύντομη ζωή του πρόλαβε να κάνει μόνο τέσσερα φιλμ.