Γερμανία Έτος Μηδέν.

Πέμπτη 2 Νοεμβρίου 2023, στις 8:15’μμ, στο ΤΥΠΕΤ, από το Cine Δράση.

Πέμπτη 2 Νοεμβρίου 2023 8:15’μμ, στο ΤΥΠΕΤ  (Υμηττού & Πλαταιών) από το Cine Δράση

Γερμανία Έτος Μηδέν/ Germania Anno Zero

Ιταλία, Γαλλία, Γερμανία, Δραματική, Ιστορική, Πολεμική, 1948. Διάρκεια: 78’.  Σκηνοθεσία: Roberto Rossellini. Σενάριο: Roberto Rossellini, Carlo Lizzani, Max Kolpé, Sergio Amidei, Basilio Franchina. Πρωταγωνιστούν: Edmund Moeschke, Ernst Pittschau, Ingetraud Hinze, Franz-Otto Krüger, Erich Gühne.

Με το αντιπολεμικό αριστούργημα του Roberto Rosselini «Γερμανία Ώρα Μηδέν»  συνεχίζει τις προβολές του το Cine Δράση την Πέμπτη 2 Νοεμβρίου στις 8:15’μμ στο ΤΥΠΕΤ. Η ταινία ολοκληρώνει την αντιπολεμική τριλογία του  σκηνοθέτη που περιλαμβάνει  επίσης  τα φιλμ «Ρώμη Ανοχύρωτη Πόλη» (1945)  και «Παϊζά»  (Αυτοί που έμειναν Ζωντανοί, 1946). Το τόσο επίκαιρο ζήτημα του πολέμου, που ο πάπας Φραγκίσκος με αφορμή την επίθεση του Ισραήλ στην Παλαιστίνη δήλωσε ότι «αποτελεί πάντα, μα πάντα, ήττα» γίνεται αφορμή για τον κορυφαίο σκηνοθέτη να δημιουργήσει ένα μήνυμα ανθρώπινης αδελφοσύνης και επιβεβαίωσης της αξίας του ατόμου, πάνω και μακριά από τις αγριότητες και την φρίκη κάθε πολεμικού διχασμού. Μέσα από τις προσπάθειες επιβίωσης ενός μικρού αγοριού στο ερειπωμένο μεταπολεμικό Βερολίνο αποκαλύπτει την κοινωνική και ηθική σύγχυση μιας χώρας που παρέσυρε και παρασύρθηκε στην καταστροφή  και τώρα βιώνει ενοχή και  πόνο. Μιας χώρας που αναζητά τη νέα της  ταυτότητα, ενώ ταυτόχρονα προσπαθεί να ορθοποδήσει στην πιο αβέβαιη καμπή της ιστορίας της: το Έτος Μηδέν. Βραβείο Καλύτερης Ταινίας και Σκηνοθεσίας στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Λοκάρνο.    

Βερολίνο 1947. Ένας Γερμανός στρατιώτης, ο Καρλ Χάιντς, επιστρέφει στο σπίτι του στην καταστραμμένη πόλη, που προσπαθεί να ξεπεράσει το ναζιστικό εφιάλτη και τη φρίκη του πολέμου αναζητώντας  την οικογένειά του. Βρίσκει τον πατέρα του βαριά άρρωστο, τη νεαρή αδερφή του και τον αδερφό του, τον Έντμουντ, που είναι ακόμη παιδί. Ο Καρλ Χάιντς είναι διαλυμένος και ψυχικά άρρωστος, ανίκανος να δουλέψει. Άλλωστε δεν προσφέρονται και πολλές    ευκαιρίες εργασίας. Έτσι το βάρος της επιβίωσης της οικογένειας μεταφέρεται στο 15χρονο παιδί, που προσπαθεί να τα βγάλει πέρα όπως-όπως, κάνοντας ότι μπορεί αναζητώντας ταυτόχρονα ένα σημάδι ελπίδας σε έναν κόσμο που μοιάζει να μην έχει  κανένα μέλλον. Είναι ένα μικρό παιδί που οι ενήλικες το εγκατέλειψαν μόνο. Ένα παιδί που δηλητηριάζεται από τα κατάλοιπα της παλιάς ιδεολογίας, όταν συναντά τον παλιό του δάσκαλο, έναν αμετανόητο ναζιστή. Και μεταβάλλεται σε ανεύθυνο μικρό τέρας και εξωθείται στο απόλυτο αδιέξοδο. 

Ο Rossellini νιώθει την ανάγκη να μιλήσει για τη χώρα που τότε όλοι μισούσαν και με το δίκιο τους. Κανείς δεν μπορούσε να την δει  παρά μόνο σαν το νικημένο εχθρό που εξ αιτίας του η ανθρωπότητα έζησε πρωτοφανείς σε βαρβαρότητα καταστάσεις. Δείχνει μια πόλη ισοπεδωμένη, οικογένειες με πένθος βαρύ, τη νεολαία τσακισμένη, αλλά και αρκετούς αμετανόητους ναζί. Ο κόσμος γύρω πεινάει, οι γυναίκες εκδίδονται για να ζήσουν, συμμορίες από μαυραγορίτες λυμαίνονται την πόλη, φόβος και παράνοια παντού. Σαν δημιουργός αξιοποιεί όλες τις βασικές στρατηγικές του νεορεαλισμού όπως τα επιτόπια γυρίσματα, την ανάμειξη επαγγελματιών ηθοποιών με ερασιτέχνες, μια πλοκή που μοιάζει να προκύπτει συμπτωματικά και μια ευρεία χρήση γενικών πλάνων στο στιλ των επικαίρων της εποχής. Αποφεύγοντας τους συναισθηματισμούς, τα εντυπωσιακά εφέ και τα επικριτικά σχόλια ολοκληρώνει εδώ και τη συμμετοχή του  στο κίνημα του νεορεαλισμού. Τοποθετεί την  περιπλάνηση του Έντμουντ σε ένα τοπίο σεληνιακό και χρησιμοποιεί τον ήρωά του ως καθρέφτη ενός προφανούς ηθικού τέλματος. Το τελευταίο δε μέρος της ταινίας, με τη συγκλονιστική φυγή του Έντμουντ που αναζητεί καταφύγιο ανήκει στις κορυφαίες στιγμές του παγκόσμιου κινηματογράφου.

Ο Roberto Rossellini, υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους σκηνοθέτες στην ιστορία του ιταλικού, αλλά και το του παγκόσμιου κινηματογράφου.  Επηρέασε καθοριστικά την εξέλιξη της Έβδομης Τέχνης, ενώ παράλληλα διέδωσε με τον καλύτερο τρόπο το Ιταλικό Σινεμά σε όλο τον κόσμο, μέσα από τα μοναδικά του έργα. Χαρισματικός στην παραγωγή εκπληκτικών ταινιών, δεν είχε πάντα σύμμαχο την κριτική και τον τύπο που δεν τον δικαίωσαν ποτέ απόλυτα κατατάσσοντάς τον συχνά στο περιθώριο του αποκαλούμενου «κατεστημένου κινηματογράφου». Αλλά προφανώς αυτή είναι η τύχη κάθε πρωτοπορίας.  Ο Φρανσουά Τριφό λέει για  εκείνον: «Ο Robertoο μου δίδαξε πως η υπόθεση ενός έργου είναι σημαντικότερη από την πρωτοτυπία του τίτλου, ότι ένα καλό σενάριο πρέπει να μην ξεπερνάει τις δώδεκα σελίδες, πως πρέπει να κινηματογραφούμε τα μικρά παιδιά με μεγαλύτερο σεβασμό από οτιδήποτε άλλο, ότι η κάμερα δεν είναι πιο σημαντική από ένα πιρούνι και ότι θα πρέπει να μπορούμε να πούμε στον εαυτό μας πριν από κάθε γύρισμα: “ή κάνω αυτή την ταινία ή πεθαίνω”.».

Εδώ: https://www.youtube.com/watch?v=SBsElr6eytA  το trailer