6η Συνάντηση Σεμιναρίου: « Η Κωμωδία στο Σινεμά».
Ο σκηνοθέτης Μπλέικ Έντουαρντς, ο οποίος πέθανε σε ηλικία 88 ετών, θα μείνει στη μνήμη μας ως δημιουργός των ταινιών «Ρόζ Πάνθηρας» και ως σύζυγος της Τζούλι Άντριους. Αλλά η περίπλοκη και εν μέρει αμφιλεγόμενη καριέρα του διήρκεσε περισσότερα από 50 χρόνια, αρχικά ως ηθοποιός και συγγραφέας και στη συνέχεια ως ένας από τους πιο παραγωγικούς παραγωγούς-σκηνοθέτες των ΗΠΑ, που ασχολήθηκε κυρίως με την κωμωδία, το μιούζικαλ και τηλεοπτικές σειρές. Παρά το γεγονός ότι εργαζόταν στον mainstream κινηματογράφο, το τρελό πνεύμα και ο εγωισμός του τον έκαναν ανήσυχο συνεργάτη για τα μεγάλα στούντιο του Χόλυγουντ. Η δουλειά του βασίστηκε έντονα στην αγάπη του για τον πρώιμο κινηματογράφο (ο παππούς του είχε σκηνοθετήσει βωβές ταινίες), τις προσωπικές του εμπειρίες και τα ψυχολογικά του προβλήματα (έγραψε δύο ταινίες με τον ψυχαναλυτή του, Μίλτον Γουέξλερ).
Δημιούργησε τη ραδιοφωνική σειρά «Richard Diamond: Private Detective» για τον Dick Powell το 1948. Την ίδια χρονιά έγραψε και πρωταγωνίστησε στο γουέστερν «Panhandle», έκανε το σενάριο για ένα άλλο γουέστερν, επινόησε την κωμική σειρά «Hey, Mulligan» (1955), έγραψε και σκηνοθέτησε δύο ταινίες για τον δημοφιλή τραγουδιστή Φράνκι Λέιν, το «Bring Your Smile Alon» (1955) και το «He Laughed Last» (1956). Στα 35 του χρόνια είχε ήδη μια επιτυχημένη πορεία στο Χόλιγουντ. Το 1957 ένωσε τις δυνάμεις του με τον Τόνι Κέρτις στην ταινία «Mister Cory». Η πρώτη του μεγάλη εμπορική επιτυχία ήταν η κωμωδία για τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο «Operation Petticoat» (1959) στο οποίο πρωταγωνιστούσαν οι Κέρτις και Κάρι Γκραντ. Το «High Time» (1960) στο οποίο ο Bing Crosby ντύνεται γυναίκα, ακολουθήθηκε από το αστραφτερό «Breakfast at Tiffany's» (1961), μεταφορά στο σινεμά του μυθιστορήματος του Truman Capote.
Στο «Days of Wine and Roses» (1962) η Lee Remick και ο Lemmon υποδύονταν ένα ανδρόγυνο του οποίου η ροπή στον αλκοολισμό απεικονίζεται με τρομερές λεπτομέρειες. Συχνά αναφέρεται ως η καλύτερη ταινία του και περιέχει ερμηνείες μεγάλης έντασης. Ο σκηνοθέτης κέρδισε το τζακ ποτ με το «The Pink Panther» (1963) και το πρώτο του sequel, «A Shot in the Dark» (1964), με τον Peter Sellers ως επιθεωρητή Clouseau. Ως συγγραφέας, παραγωγός και σκηνοθέτης τέτοιων επιτυχιών, μπορούσε στη συνέχεια να κάνει ό,τι ήθελε. Το αποτέλεσμα ήταν η πιο ακριβή κωμωδία του Χόλιγουντ μέχρι εκείνη την ημερομηνία, «The Great Race» (1965) με τους Curtis και Lemmon Το φιλμ που ήταν φόρος τιμής στον βωβό κινηματογράφο, αφιερωμένο στους Laurel και Hardy, δεν έκανε την επιτυχία στο box office που απαιτούσε το κόστος του.
Η κωμωδία «The Party» (1968) αποκάλυψε την απογοήτευση του σκηνοθέτη από τον κόσμο του κινηματογράφου. Το 1969 παντρεύτηκε την Τζούλι Άντριους και το 1970 επινόησε ένα περίτεχνο γαμήλιο δώρο για αυτήν με τη μορφή μιας ιστορίας αγάπης και κατασκοπείας το «Darling Lili. Ο χρόνος ήταν πιο ευγενικός μαζί του από τους σύγχρονους κριτικούς και το κοινό. Ήταν η πρώτη από τις ταινίες του που υπέστη παρεμβολές στο στούντιο. Ακολούθησαν διάφορες όχι πολύ επιτυχημένες δημιουργίες οπότε αναβίωσε τη σειρά με τον επιθεωρητή Κλουζό με τα φιλμ «The Return of the Pink Panther» (1975), «The Pink Panther Strikes Again» (1976) και το «Revenge of the Pink Panther» (1978). ). Το πρώτο ήταν εξαιρετικά επιτυχημένο, αλλά το τελευταίο υπέφερε από τα καπρίτσια του Sellers. Η συνεργασία τους δεν υπήρξε ρόδινη. Τσακώθηκαν ουκ ολίγες φορές καθώς ο «δύσκολος Βρετανός ηθοποιός» είχε «βαρεθεί τον ρόλο του επιθεωρητή Κλουζό με αποτέλεσμα να γίνεται οξύθυμος και αντιεπαγγελματικός». Στη μυθοπλαστική ταινία «The life and death of Peter Sellers» οι συγκρούσεις των δύο καλλιτεχνών ήταν ασταμάτητες. Παρόλα αυτά, η επιτυχία ήταν πλήρης και οι ΗΠΑ τον καλωσόρισαν πίσω. Έκανε το απίστευτα επιτυχημένο «10» (1979) όπου ο λιλιπούτειος κωμικός Ντάντλεϊ Μουρ ερωτεύεται τη θεόρατη θεά του σεξ Μπο Ντέρεκ. Το έργο ήταν μια κωμική επίθεση στις ηλιθιότητες της showbusiness. Το 1982 έκανε το «Βίκτορ Βικτόρια», ριμέικ μιας γερμανικής ταινίας του 1933 με πρωταγωνίστρια την Andrews που υποδύεται έναν άπορο τραγουδιστή που, με τη συνεννόηση με έναν ομοφυλόφιλο φίλο του, εμφανίζεται ως άντρας που υποδύεται μια γυναίκα τραγουδίστρια. Η ταινία αμφισβήτησε τις αντιλήψεις του κοινού για τη σεξουαλικότητα, κυρίως μέσω του ήρωα (Τζέιμς Γκάρνερ), ο οποίος έλκεται από τον υποτιθέμενο άνδρα τραγουδιστή. «Το Trail of the Pink Panther» (1982) και το «Curse of the Pink Panther» (1983) είχαν μικρότερη αναγνώριση.
Ο Έντουαρντς συνυπογράφει με τον γιο του Τζέφρι και τον Wexler το σενάριο για το φιλμ «Ο Άνδρας που Αγαπούσε τις Γυναίκες», ριμέικ ταινίας του Τρυφώ (1977). Το έργο εκφράζει τις ανησυχίες του σκηνοθέτη για τον θάνατο, την ψυχανάλυση και το σεξ. Συνέχισε με όχι και τόσο επιτυχημένες δουλειές όπως το «Ραντεβού στα τυφλά (1987) με τον Μπρους Γουίλις και την Κίμ Μπέισιντζερ. Στη συνέχεια επέστρεψε στην τηλεόραση, σκηνοθετώντας το «Justin» (1988) και ένα remake του «Peter Gunn» (1989). Ακολούθησαν οι κωμωδίες «Skin Deep» (1989) και «Switch» (1991) με την Ellen Barkin, στην οποία ένας σεξιστής άνδρας επιστρέφει στη γη ως γυναίκα. Αυτή η πολύ αστεία ταινία δείχνει ότι ο σκηνοθέτης είχε διατηρήσει την ειρωνική άποψή του για τη σεξουαλικότητα και τις σχέσεις η οποία βρισκόταν σε πλήρη αντίθεση με την κρατούσα άποψη. Για άλλη μια φορά στοχεύοντας στη λαϊκή απήχηση, επέστρεψε στον Κλουζό, σκηνοθετώντας το «Son of the Pink Panther» (1993) με τον Ρομπέρτο Μπενίνι ως νόθο γιο του θρυλικού επιθεωρητή.
Του απονεμήθηκε τιμητικό Όσκαρ το 2004. Πέθανε στις 15 Δεκεμβρίου του 2010.
.jpg)
