"Σε πόλεμο"
Την Πέμπτη 3 Οκτωβρίου 2019 στις 20.15 μμ στο ΤΥΠΕΤ από το Cine Δράση
Σε πόλεμο/ Enguerre
Η ταινία «Σε Πόλεμο»του Stéphane Brizéξεκινά με τη φράση του Μπέρτολτ Μπρεχτ: «Αυτός που αγωνίζεται μπορεί να χάσει, όμως αυτός που δεν αγωνίζεται ήδη έχει χάσει». Μια καθηλωτική ταινία με πολιτικό και κοινωνικό περιεχόμενο, εμπνευσμένη από μικρές αληθινές ιστορίες γνώριμες και οικείες σε όλους. Η φιλοσοφία και η λογική της προβάλλεται με στυλ που συνδυάζει το ντοκιμαντέρ και τη μυθοπλασία και επικεντρώνεται αφενός στην εργασιακή πραγματικότητα και αφετέρου στην κατεπείγουσα ανάγκη κάθε ένας από εμάς σε αυτή ακριβώς την εποχή της απαξίωσης των πάντων να πολεμά, να αγωνίζεται και να διεκδικεί τα δικαιώματα του και μαζί έναν καλύτερο κόσμο.
Βρισκόμαστε στη σύγχρονη Γαλλία, ακριβώς πριν τις κινητοποιήσεις των Κίτρινων Γιλέκων. Στην περιοχή Αζέν τα αφεντικά της Perrin Industrie, θυγατρικής της γερμανικής Dimke με πρόσχημα και δικαιολογία την οικονομική κρίση, υπόσχονται στους 1100 εργαζομένους του εργοστασίου τους ότι θα προστατεύσουν τις θέσεις εργασίας για πέντε χρόνια, αρκεί αυτοί να δουλεύουν υπερωρίες χωρίς αμοιβή και να αρνηθούν τα μπόνους που δικαιούνται βάση νόμου. Οι εργαζόμενοι δέχονται και ο επιχειρηματικός όμιλος παρουσιάζει κέρδη πολλών εκατομμυρίων ευρώ. Δύο χρόνια, όμως, μετά τη συμφωνία η μητρική εταιρία,παρά την αρχική της δέσμευση,αποφασίζει πως τα κέρδη δεν είναι αρκετά, κρίνει μικρό το μέρισμα των μετόχων και ενημερώνει τους εργαζόμενους ότι το εργοστάσιο πρέπει να κλείσει στην περιοχή και οι δραστηριότητες του να μεταφερθούν εκτός Γαλλίας. Οπότε οι 1100 εργαζόμενοιβρίσκονται αντιμέτωποι με την ανεργία καθώς στην περιοχή άλλες δουλειές δεν υπάρχουν. Ξεκινούν αμέσως δυναμικές κινητοποιήσεις στις οποίες ηγείται ο συνδικαλιστής Λοράν Αμεντεό. Θα καταλάβουν το εργοστάσιο και θα ζητήσουν με κάθε τρόπο συνάντηση με τους επικεφαλής της μητρικής εταιρείας . Το αρραγές μέτωπο τους θα διαρραγεί όταν μέλη άλλου συνδικάτου αποφασίζουν να δεχθούν την προσφορά του ομίλου για έξτρα μπόνους απόλυσης. Ο Λοράν επιμένει σε μια σκληρή γραμμή διαπραγμάτευσης, που κάποιες στιγμές αποδίδει και κάποιες όχι.Αλλά μέχρι πού μπορεί να φτάσει αυτός και οι συνάδελφοί του προκειμένου να μην χάσουν τις δουλειές τους; Και πόσο θα αντέξουν σε ένα άνισο αγώνα όπου αυτοί προσέρχονται με μοναδικό όπλο το δίκιο τους, ενώ η άλλη πλευρά διαθέτει τα πάντα: το χρήμα, τον κρατικό μηχανισμό, τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης;
Ο καταξιωμένος σκηνοθέτης και σεναριογράφος Stéphane Brizéεπιλέγειγια τέταρτη φορά ως πρωταγωνιστή του, τον υποδειγματικό VincentLindon που απέσπασε το Βραβείο Ανδρικής Ερμηνείας στο 68ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Καννών (2015) για την ταινία «Ο Νόμος της Αγοράς». Οιυπόλοιποι ερμηνευτές είναι οι περισσότεροι εργάτες και όχι ηθοποιοί γεγονός που ενισχύει το ρεαλισμό του φιλμ. Στα πολύ θετικά η συγκλονιστική μουσική του πρωτοεμφανιζόμενουBertrand Blessing.
Ο σκηνοθέτης, με ντοκιμαντερίστικη προσέγγιση, μας παρουσιάζει χωρίς καμία ωραιοποίηση τους διαμαρτυρόμενους εργάτες,τις μικρές προσωπικές τους ιστορίες, τις συνελεύσεις,τις μεταξύ τους έντονες συγκρούσεις, τις αδιέξοδες συζητήσεις με τα αφεντικά,τους εκπροσώπους της αστυνομίας και των επιτροπών διαιτησίας. Η κάμερα του αποκαλύπτει τον ρόλο των media, που αναβαθμίζουν σποραδικές εκδηλώσεις βίας σε «εμφύλιες» συρράξεις για να προκαλέσουν ανησυχία και αποθάρρυνση. Δίνειστο θεατή τη δυνατότητα να παρατηρήσει τη διαφορά ανάμεσα στο ρεπορτάζ και την αληθινή ιστορία και ανάμεσα στηνπραγματικότητα και την υποτιθέμενη αντικειμενική αναφορά μιας κατάστασης στα δελτία ειδήσεων.Περιγράφει έναν οικονομικό μηχανισμό που αγνοεί τις ανθρώπινες παραμέτρους καιθεωρεί τους εργαζόμενους, απλά,παράπλευρες απώλειες μιας επιχειρησιακής απόφασης. Κινηματογραφεί πυρετωδώς την κλιμακούμενη οργή τους και το πάθος με το οποίο προστατεύουν το δικαίωμα τους στην εργασία.
Το φιλμ είχε 9 υποψηφιότητες και κέρδισε 2 Βραβεία σε διεθνείς διοργανώσεις. Αγαπήθηκε από το κοινό, τόσο που στο Φεστιβάλ των Καννών όπου πρωτοπαρουσιάστηκε τη χειροκροτούσε επί τέταρτο, όρθιο. Επειδή στην εποχή μας κυριαρχεί η αντίληψη ότι ο πόλεμος έχει ήδη χαθεί και κάθε συζήτηση για προστασία κατακτήσεων και συλλογική διεκδίκηση δικαιωμάτων θεωρείται γραφική, ουτοπική και άρα απορριπτέα. Επειδή κάθε φιλμ με πολιτική διάστασηαμέσως κατατάσσεται από την πλειοψηφία των κριτικών στις ξεπερασμένες, εμείς στο CineΔράση πιστεύουμε ότι ταινίες σαν το «Σε Πόλεμο» μας θυμίζουν ότι χρόνος δεν υπάρχει και η περίοδος αδιαφορίας δεν μπορεί να συνεχίζεται για πάντα. Προφανώς για να ευαισθητοποιηθεί η κεντρική εξουσία και οι μηχανισμοί της δεν υπάρχει άλλος τρόπος, από την κινητοποίηση των πολιτών για τη δουλειά, την αξιοπρέπειά και την ανθρωπιά τους.
Εδώ: https://www.youtube.com/watch?v=qOB9mroJ1zU το trailer.
