ΠΡΟΔΟΜΕΝΑ ΦΥΛΑ
Φορτώθηκα όλες τις ευθύνες
και τις ελπίδες σου μαζί
Κι όμως το βλέπω
δεν μπορώ
Μήτε να κάνω πίσω μπορώ
Κάθε που σε κοιτώ
ένας κόμπος σπαρταρά στο λαιμό μου
μα σιωπώ
Το ξέρω πως μάταια μιλώ
Μάταια μιλώ γιατί είναι τέτοια
η αγάπη που σου ‘χω
Κι όμως να·
να που πρέπει να τα πω
ν’ αλαφρώσω
Κυλώ σαν φύλλο στο ποτάμι
και το μόνο που ονειρεύομαι
είναι το ταξίδι
Άσε με·
άσε με να γείρω στον ίσκιο της συκιάς
στα προδομένα φύλλα
ως μου ταιριάζει
ΠΙΝΑΚΑΣ: V. Hammershoi, Υπνοδωμάτιο. 1890.
