ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΙΑΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ Δ. ΒΡΙΛΗΣΣΙΩΝ

Τι είναι τα επιχειρησιακά προγράμματα;
Μια από τις νέες διατάξεις που έφερε ο Νέος Κώδικας Δήμων και Κοινοτήτων, είναι η υποχρέωση εκπόνησης επιχειρησιακών προγραμ-μάτων από τους Δήμους άνω των 10.000 κατοίκων. Σε αυτά, πρέπει να καθορίζονται οι στόχοι και οι προτεραιότητες των διοικήσεων, το «όραμα της τετραετίας» και να εξειδικεύονται οι δράσεις για την επίτευξή τους. Πρόκειται δηλαδή για το «μετεκλογικό» πρόγραμμα της εκάστοτε διοίκησης που αντιστοιχεί στους πόρους και τις δυνατότητες του Δήμου και διατυπώνεται με όρους «στρατηγικού σχεδιασμού», ώστε να μπορεί να ελέγχεται και να αξιολογείται από την κεντρική διοίκηση, (από την κατάρτιση μέχρι την υλοποίησή του) και να εντάσσεται αρμονικά σε ευρύτερα προγράμματα και πολιτικές. Έτσι, η οποιαδήποτε πρόταση θα υλοποιείται, μόνον εάν περιλαμβάνεται στο «ετήσιο πρόγραμμα» και καλύπτεται από τον προϋπολογισμό.
Πάντως, ενώ ο Κώδικας υποχρεώνει τους Δήμους να εκπονήσουν προγράμματα, δεν υποχρεώνει αντίστοιχα και την κυβέρνηση να χρηματοδοτήσει τις δράσεις που θα επιλεγούν! Έτσι, κανένας Δήμος δεν γνωρίζει σε ποιους πόρους μπορεί να στηριχθεί. Αντίθετα μάλιστα, είναι η κεντρική διοίκηση που επιλέγει πότε και ποιες δράσεις θα χρηματοδοτήσει… Οπότε, πόσο ειλικρινής είναι όλη αυτή η συζήτηση;

Πώς καταρτίζονται τα επιχειρησιακά προγράμματα;
Για την κατάρτιση των επιχειρησιακών προγραμμάτων συγκροτείται σε κάθε Δήμο και σε συνεργασία με τις υπηρεσίες του και τη Διοίκηση, μια διεπιστημονική ομάδα που συντάσσει το σχέδιο του Δήμου.
Για το έργο αυτό, οι Δήμοι μπορούν να χρησιμοποιούν και εξωτερικούς συμβούλους, μια διάταξη που οι περισσότεροι Δήμοι αξιοποίησαν, όπως και ο Δήμος Βριλησσίων, αναθέτοντας το έργο σε μελετητική εταιρεία και δαπανώντας 48χιλ. ευρώ, αν και είχε τις προϋποθέσεις να ολοκληρώσει ο ίδιος το έργο.
Στο επιχειρησιακό σχέδιο καταγράφεται και αποτυπώνεται η κατάσταση κάθε τομέα που αφορά το Δήμο και το προάστιο (οικονομία, περιβάλλον, εκπαίδευση, υπηρεσίες κλπ), ώστε να εντοπιστούν τα ζητήματα που επηρεάζουν και συνδέονται με την τοπική ανάπτυξη. Οι παρατηρήσεις, μετατρέπονται σε μετρήσιμους στόχους και σε προτεινόμενες δράσεις και το πρόγραμμα τίθεται σε δημόσια διαβούλευση, ώστε να εκφραστούν οι τοπικοί φορείς και οι κάτοικοι. Το τελικό σχέδιο που θα επικυρωθεί από το Δημοτικό Συμβούλιο, θα αποτελεί τη δέσμευση της Δημοτικής Αρχής για το έργο της, έως το τέλος της τετραετίας.
Προθέσεις και συνέπειες
Σύμφωνα με τον νομοθέτη, τα επιχειρησιακά προγράμματα θα συμβάλουν στη βελτίωση της αποδοτικότητας των Δήμων και της τοπικής ανάπτυξης, στην αξιοποίηση των πόρων τους, στη βελτίωση του τρόπου διοίκησης, στον καθορισμό προτεραιοτήτων ανάπτυξης, στον περιορισμό της αποσπασματικής αντιμετώπισης των προβλημάτων κλπ. Όμως η «ανάπτυξη» και η «αποδοτικότητα», δεν αποτελούν ουδέτερες έννοιες, αλλά έχουν οριστεί εκ των προτέρων στα πλαίσια του κυρίαρχου αναπτυξιακού μοντέλου. Τα Επιχειρησιακά Προγράμματα αποτελούν στοιχείο των πολιτικών, που μέσω της Ευρωπαϊκής Ένωσης, εξειδικεύονται και ενσωματώνονται στα κυβερνητικά προγράμματα. Μια πιο προσεκτική μελέτη του νέου θεσμού οδηγεί στο συμπέρασμα ότι κύριος στόχος είναι η αναδιοργάνωση του διοικητικού μηχανισμού των Δήμων, ώστε αυτοί να βελτιώσουν την διαχειριστική τους ικανότητα: Ένας «οργανωμένος» Δήμος, απορροφά πιο αποτελεσματικά πολιτικές, ευθυγραμμίζεται γρήγορα και αναπαράγει το υπόδειγμα της οικονομίας της αγοράς. Έτσι τελικά, το επιχειρησιακό πρόγραμμα μετατρέπεται σε «εσωτερική» διαδικασία των διοικητικών μηχανισμών, (βλέπε και εφαρμογή συστημάτων αποδοτικότητας των υπαλλήλων), που δεν αφορά τόσο στην τοπική κοινωνία και τους δημότες, παρά μόνον ως πελάτες, «αντικείμενο» χειραγώγησης.
Τι ΔΕΝ είναι το επιχειρησιακό πρόγραμμα
Τα επιχειρησιακά προγράμματα δεν αποσκοπούν στην (πραγματική) ανάγκη ενός πιο ορθολογικού σχεδιασμού των δράσεων στους Δήμους. Περισσότερο συντελούν στη δημιουργία μηχανισμών υλοποίησης και ελέγχου της αναπτυξιακής διαδικασίας. Η αντιμετώπιση των διαχρονικών προβλημάτων της Αυτοδιοίκησης, (αδιαφανής διαχείριση, έλλειψη προγραμματισμού, υποχρηματοδότηση, πελατειακές σχέσεις κλπ), θα παραμείνει ζητούμενη, εφόσον συνεχίζει να εξαρτάται από την πολιτική που ασκούν οι διοικήσεις, παρά από την σύνταξη προγραμμάτων. Εξάλλου, οι αιτίες, που οδήγησαν στα σημερινά αδιέξοδα, παραμένουν παρούσες σε όλο το πλέγμα της εξουσίας και το πραγματικό «αντίδοτο», δηλαδή μια ανεξάρτητη, συμμετοχική και δημοκρατική αυτοδιοίκηση, με υποστηρικτικούς και μη ανταποδοτικούς θεσμούς, ολοένα και απομακρύνεται. Σε κάθε περίπτωση, τα επιχειρησιακά προγράμματα δεν μπορεί να προβάλλονται ως το επιστημονικό αποτέλεσμα μιας «αντικειμενικής» μελέτης. Διότι επιπλέον προϋποθέτουν και βασίζονται στις πολιτικές προτεραιότητες των Διοικήσεων που τα παρήγγειλαν. Ούτε ακόμη κι’ αυτός ο θεσμός της «δημόσιας διαβούλευσης» αποτελεί ένδειξη υιοθέτησης ενός πιο συμμετοχικού μοντέλου τοπικής «διακυβέρνησης», δεδομένου ότι οι άξονες της «συζήτησης» έχουν προηγούμενα χαραχτεί στο Υπουργείο Εσωτερικών και αποτυπωθεί τεχνοκρατικά από τις κάθε λογής εταιρείες συμβούλων.
Το Επιχειρησιακό Σχέδιο του Δήμου Βριλησσίων: Μεταμοντερνισμός και προχειρότητα…
Το κυρίως περιεχόμενο του κειμένου αποτελείται από μία ανάλυση στοιχείων (πληθυσμιακών, χωροταξικών, δημογραφικών, οικονομικών) που καταλαμβάνουν το μεγαλύτερο μέρος του, δηλ. τις 383 από τις 403 σελίδες. Καθένας θα συμφωνούσε, ότι αυτά τα στοιχεία αποτελούν χρήσιμο εργαλείο για οποιαδήποτε παρέμβαση στην πόλη μας. Στην ίδια ανάλυση όμως, των ίδιων στοιχείων, στόχευε και το κείμενο με τα συμπεράσματα του προγράμματος «Habitat Agenda» που εγκρίθηκε πρόσφατα από το δημοτικό συμβούλιο. Επίσης, ίδιο ακριβώς είναι και το περιεχόμενο του 1ου σταδίου του εκπονούμενου Γενικού Πολεοδομικού Σχεδίου των Βριλησσίων. Πρώτη παρατήρηση λοιπόν: Γιατί ανατίθεται η ίδια βασική εργασία, σε τρεις διαφορετικούς αμειβόμενους μελετητές, που δεν συντονίζονται μεταξύ τους;
Αλλά και η αξιοπιστία της μελέτης από τεχνοκρατική άποψη, είναι συζητήσιμη: Ο τρόπος συλλογής και επεξεργασίας των στοιχείων δεν είναι πάντα σαφής. Χρησιμοποιήθηκαν ερωτηματολόγια χωρίς να επισυνάπτονται και χωρίς να αναφέρεται η επεξεργασία τους, με μοναδικές πηγές τη Στατιστική Υπηρεσία, τη μελέτη Habitat και το προεκλογικό πρόγραμμα της πλειοψηφίας, ενώ διάσπαρτα, περιλαμβάνονται αναιτιολόγητα συμπεράσματα. Αλλά υπάρχουν και αστοχίες: Δεν μπορείς να καταγράφεις την υπάρχουσα κατάσταση στο Δήμο και να μην ζητάς π.χ. την άποψη του συλλόγου εργαζομένων του Δήμου ή κάποιων φορέων, όπως οι σύλλογοι γονέων και διδασκόντων. Και δεν γίνεται να αξιολογείς αυθαίρετα υπηρεσίες, χρησιμοποιώντας απλώς την έκθεση των πεπραγμένων τους, χωρίς την άποψη των δημοτών, αυτών δηλαδή που κάνουν χρήση των υπηρεσιών!
Όταν καταψηφίσαμε το συγκεκριμένο σχέδιο στο Δημοτικό Συμβούλιο, ως περίπτωση … «περιπλανώμενης» μελέτης από Δήμο σε Δήμο, δεν είχαμε δει ότι στον πίνακα 1.6.2., σελ. 207, υπάρχει…ξεχασμένος ο τίτλος «Δήμος Άνω Λιοσίων»! Τέτοια δείγματα προχειρότητας υπάρχουν σε πολλά άλλα σημεία, (π.χ. σελ.129-130 συγχέεται ο Αθλητικός Οργανισμός με τη Δημοτική Επιχείρηση), χωρίς αυτό βέβαια να αποτελεί το βασικό πρόβλημα.
Δράσεις και διαπιστώσεις
Πιο σημαντική είναι η εμφανιζόμενη αναντιστοιχία ανάμεσα στις διαπιστώσεις για την υφιστάμενη κατάσταση και στον προγραμματισμό δράσεων. Παραθέτουμε ένα απόσπασμα: «Η αύξηση στον αριθμό των τμημάτων σε ορισμένα Δημοτικά είναι αποτέλεσμα της λειτουργίας των τμημάτων ένταξης. Από τα τρία Γυμνάσια του Δήμου φαίνεται ότι αντιμετωπίζουν πρόβλημα αιθουσών το 1ο και 2ο. Ιδιαίτερα το 2ο καθώς το τρέχον σχολικό έτος στο Γυμνάσιο αυτό λειτουργούν 13 τμήματα ενώ διαθέτει 11 αίθουσες διδασκαλίας. Τα δύο Λύκεια μπορεί να παρουσιάζουν μια μείωση στον αριθμό μαθητών, όμως πρόκειται για μεγάλα συγκροτήματα με ήδη μεγάλο αριθμό μαθητών για τις υποδομές που διαθέτουν. Έτσι επιστρατεύονται προκάτ αίθουσες, κλειστοί διάδρομοι και εργαστηριακές αίθουσες για να καλυφθούν οι ανάγκες» Οι παρατηρήσεις αυτές οδηγούν στο σωστό συμπέρασμα πως χρειαζόμαστε επιπλέον σχολεία, αλλά και πάλι, ο συντάκτης δεν κατέγραψε τις αίθουσες που ενώ κατασκευάστηκαν αρχικά για άλλες χρήσεις, σήμερα χρησιμοποιούνται σαν αίθουσες διδασκαλίας. Έτσι, φαίνεται να αγνοεί ότι η έκταση του προβλήματος είναι ακόμη μεγαλύτερη από αυτήν που αναφέρει! Και τελικά, και παρά τις παρατηρήσεις αυτές, στο επιχειρησιακό πρόγραμμα του Δήμου δεν προβλέπεται αύξηση των αιθουσών ή το χτίσιμο νέων σχολείων μέχρι το 2010, ενώ όμως προβλέπεται η δημιουργία Δημοτικού Θεάτρου!
Εν μέσω όλων αυτών, το συγκεκριμένο σχέδιο διαπνέεται εμφατικά από την ανάγκη επιβεβαίωσης της διοίκησης του Δήμου πως όλα «καλώς έχουν». Υπάρχουν συχνές αναφορές στην καλή οικονομική κατάσταση του Δήμου, στην καλή του διαχείριση, στα χαμηλά του δάνεια, στην «ευαισθησία του για τα θέματα παιδείας»!
Στόχοι και οράματα!
Από την «εξαντλητική» ανάλυση, περνάμε ως δια μαγείας στο στάδιο των «Οραμάτων και προγραμματισμών», όπου προτείνονται τα πάντα, χωρίς καμιά οικονομική ανάλυση πόρων -άρα και πιθανότητα προσγείωσης στη πραγματικότητα. Τα προεκλογικά προγράμματα παρόντα! Έχουμε ένα κείμενο λοιπόν, που μοιάζει περισσότερο με έκθεση ιδεών, όταν πουθενά η Διοίκηση δεν φαίνεται να ανησυχεί για την οικονομική διάσταση των οραμάτων της, την ιεράρχηση των προτεραιοτήτων και τις πηγές χρηματοδότησης.
Παραθέτουμε δειγματοληπτικά ορισμένα από τα «οράματα», που υπενθυμίζουμε, ότι αφορούν στην περίοδο μέχρι το 2010! Για τον πολιτισμό προτείνονται Δημοτικό Ωδείο, θέατρο, χειμερινός και θερινός κινηματογράφος, κινηματογραφική λέσχη, μικροί ευέλικτοι πολυχώροι! Για το «φυσικό και δομημένο περιβάλλον», πεζόδρομοι, ποδηλατόδρομοι, συντήρηση χώρων πρασίνου, αξιοποίηση των υπαρχόντων και δημιουργία νέων. Στον Αθλητικό τομέα θα μας προκύψει νέο κλειστό, νέοι αθλητικοί χώροι για βαρέα αθλήματα κ.λ.π. Στο τμήμα των συμμετοχικών διαδικασιών διαβάζουμε ότι ο Δήμος θα προωθήσει θεσμούς άμεσης δημοκρατίας και ένας τρόπος που προτείνεται, είναι η ηλεκτρονική διαβούλευση! Απορία: Κάποια ψήγματα, έμμεσης έστω, δημοκρατίας και ενημέρωσης για τα συμβαίνοντα στο Δήμο μας, δεν θα έπρεπε να είχαν παρατηρήσει οι κάτοικοι της πόλης μας; Μας ήρθε απότομα η διάθεση, μια που το επιχειρησιακό σχέδιο το επιβάλλει…σαν υποχρέωση; Ανάμεσα σε πομπώδεις και μεγαλόστομες διακηρύξεις (αντιγραφές, από τα προγράμματα των Κοινοτικών Πλαισίων Στήριξης) για «επιτυχημένη διακυβέρνηση» και «κοινωνία της γνώσης», η διοίκηση του Δήμου μας προσπαθεί να πείσει ότι επιζητεί «τη δημόσια διαβούλευση» και το «γόνιμο διάλογο». Λόγια κενά ουσίας, ακόμη και γι’ αυτόν τον «κατά παραγγελία» διάλογο, που δεν φρόντισε να έχει επαρκή συμμετοχή.
«Επιθυμητό μεν, εκτός δε»!
Στο επιχειρηματικό σχέδιο υπάρχουν και ζητήματα που εύσχημα αποσιωπούνται: Τι θα γίνει π.χ. με τη Δημοτική Επιχείρηση; Στις 43 σελίδες του συνοπτικού κειμένου διαβούλευσης δεν αναφέρεται πουθενά! Θα κλείσει; θα γίνει κοινωφελής; Πού θα μετατεθεί το προσωπικό; Τι θα συμβεί με τις αρμοδιότητες που τώρα διαχειρίζεται, όπως τα κοινωνικά προγράμματα, το πράσινο, η δημοτική συγκοινωνία και οι επισκευές δημόσιων κτιρίων; Σιωπή εκκωφαντική.
Τι θα γίνει με την Ύδρευση; «Ένα σημαντικό τμήμα του δικτύου ύδρευσης, περίπου 18%, εκτιμάται ότι είναι κατασκευασμένο από αμιαντοσωλήνες και θα ήταν επιθυμητό να αντικατασταθεί». Επιθυμητό μεν, εκτός προγράμματος δε! Όσο για το μέλλον του δικτύου, αν όπως εξετάζει η διοίκηση, πωληθεί στην ΕΥΔΑΠ, δεν γίνεται καμία αναφορά. Και τελικά, από τα αναφερόμενα έργα και δράσεις για το 2009-2010, τα έργα για το δίκτυο ύδρευσης απουσιάζουν.
Το 30% των 236 απασχολούμενων στο Δήμο Βριλησσίων είναι «ευέλικτοι» εργαζόμενοι (stage, μερικής απασχόλησης, συμβασιούχοι έργου), με πενιχρές αποδοχές (400-500 ευρώ το μήνα καθαρά). Είναι φανερό ότι αυτό αποτελεί συνειδητή πολιτική προσλήψεων της διοίκησης. Μια επιλογή, που φιλοδοξεί να εγκατασταθεί για τα καλά: (2.1.5 «Πληροφόρηση επιχειρήσεων και εργατικού δυναμικού σχετικά με ευέλικτες μορφές απασχόλησης»). Παραμένει όμως, η επιλογή του οικονομικού εξευτελισμού των εργαζομένων, της δημιουργίας πελατειακών σχέσεων και ενός προτύπου υποταγής των εργαζομένων.
Στον τομέα της Παιδείας, είπαμε, δεν διαφαίνεται καμία ανησυχία για το ζήτημα της σχολικής στέγης, παρά τις λεπτομερείς αναλύσεις των πληθυσμιακών δεδομένων. Η περσινή νομοθετική ρύθμιση για ένα έτος υποχρεωτικής προσχολικής εκπαίδευσης (υπενθυμίζουμε ότι οι εκπαιδευτικές οργανώσεις διεκδικούν 2χρονη υποχρεωτική προσχολική εκπαίδευση), δημιούργησε νέα δεδομένα και απαιτήσεις στα κτίρια και στις υποδομές. Ακόμη κι’ αυτά όμως έχουν αγνοηθεί. Είναι απαράδεκτο η πολιτεία και ο Δήμος να μην προνοούν, αλλά να αντιμετωπίζουν πάντα «εκ των ενόντων» αυτά τα σοβαρά θέματα.
Επίσης, δεν υπάρχει καμία αναφορά για την ενίσχυση των μέσων μαζικής μεταφοράς και για τη δημοτική συγκοινωνία, εκτός από την ρηξικέλευθη πρόταση δημιουργίας ηλεκτρονικής πληροφόρησης για τις επικρατούσες κυκλοφοριακές συνθήκες στα Βριλήσσια! (Προφανώς κατά το πρότυπο των ηλεκτρονικών πινάκων στις λαϊκές, για την πληροφόρηση της τιμής της μελιτζάνας, ως αποτελεσματικής παρέμβασης του κράτους κατά της ακρίβειας).
Χρωματισμοί και ιδεολογίες
Το επιχειρησιακό πρόγραμμα των Βριλησσίων, εμφανίζεται πλούσιο σε «άξονες» κι’ ακόμη περισσότερο σε «δράσεις». Είναι «το πολύ» που δίνει αίγλη και συσκοτίζει τα πράγματα. Ένας ακατάστατος κατακερματισμός, όπου η μελέτη αλλού μπαίνει σε λεπτομέρειες, αλλού είναι γενική κι αφηρημένη, κι αλλού αποσιωπά τα προβλήματα. Ικανοποιούνται όμως έτσι, οι ανάγκες των δημοτών; Σε ποιους τελικά απευθύνονται;
Ακόμη και η εφαρμογή της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης (σελ.327), στοχεύει κατ' αρχάς στην αύξηση της ανταγωνιστικότητας και μετά στην εξυπηρέτηση των πολιτών.
Ας ρίξουμε μια ματιά στο μέτρο 2.2 Προώθηση της επιχειρηματικότητας και της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων στον Δήμο, ενδεικτικό της ουσίας όλων των επιχειρησιακών προγραμμάτων. Γιατί άραγε ένας Δήμος σαν τα Βριλήσσια, πρέπει να χρησιμοποιεί μέρος των πόρων του, για να στηρίξει τις επιχειρήσεις; Σε ανάλογο πνεύμα και οι προτάσεις για την προώθησης της απασχόλησης. Γίνεται π.χ. αναφορά στο πρόβλημα της ανεργίας των γυναικών, όταν οι δημοτικοί παιδικοί σταθμοί, λόγω θεσμικού πλαισίου, απορρίπτουν τις αιτήσεις των ανέργων γυναικών! Πώς άλλωστε θεωρεί κάποιος ότι θα αντιμετωπιστεί η τοπική ανεργία, όταν αναφερόμαστε σε προάστια της Αθήνας, όπου η κινητικότητα των εργαζομένων είναι δεδομένη και αναπόφευκτη;
Το ζήτημα βέβαια ξεφεύγει από τα στενά δημοτικά πλαίσια και εντάσσεται στη ίδια την πανταχού παρούσα φύση του «μη παρεμβατικού-νεοφιλελεύθερου» μοντέλου ανάπτυξης: Κρατική προστασία για τα ιδιωτικά κέρδη ή αλλιώς, όταν η οικονομία αντιμετωπίζει προβλήματα, ο στόχος δεν είναι να ενισχυθούν τα θύματα αυτής της πολιτικής, αλλά η «αγορά»!
Δεν θέλουμε λοιπόν να ξοδευτούν κι’ άλλα χρήματα για «μελέτες εξισορρόπησης των τάσεων της τοπικής οικονομίας». Δεν θέλουμε να ξοδευτούν πόροι για τη λειτουργία δύο γραφείων, για «την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας» και «την ενίσχυση της τοπικής οικονομίας». Αρκετά με τις μελέτες χωρίς αντίκρισμα, αρκετά εκατομμύρια έχουν δαπανηθεί σε «μελέτες σύζευξης προσφοράς και ζήτησης των θέσεων εργασίας για την αντιμετώπιση της ανεργίας σε τοπικό επίπεδο»!
Ο Δήμος ως Αυτοδιοίκηση - συμπέρασμα
Το επιχειρησιακό σχέδιο που παρουσίασε η δημοτική πλειοψηφία στους πολίτες, ελάχιστη σχέση έχει με τις ανάγκες και τις προτεραιότητές τους. Γι’ αυτό άλλωστε, όπως ποτέ οι ίδιοι δεν έχουν ερωτηθεί για οτιδήποτε, ούτε αυτή τη φορά θα συζητηθούν οι δικές τους ανάγκες και οι επιθυμίες. Στην πραγματικότητα αυτά τα προγράμματα δεν απευθύνονται καν στους πολίτες, αλλά όπως εξηγήσαμε, στις ίδιες τις δομές διοίκησης. Έχουμε ανάγκη από ένα διαφορετικό Δήμο, όχι από ένα επιχειρησιακό-επιχειρηματικό πρόγραμμα. Σ’ αυτήν την ανάγκη η σημερινή δημοτική αρχή, ούτε θέλει, ούτε και μπορεί να ανταποκριθεί.
Το κύριο ζητούμενο μιας άλλης πολιτικής, δεν είναι τόσο οι «καλύτερες» προτάσεις, που και υπάρχουν ή και μπορούν ν' αναζητηθούν. Πιο σημαντική είναι η διαδικασία που θα τις φέρει στο προσκήνιο, δηλαδή, ο τρόπος που λειτουργεί η αυτοδιοίκηση. Χρειαζόμαστε έναν Δήμο που θα θέσει σε κίνηση και θα φέρει στο προσκήνιο τις δημιουργικές δυνάμεις της πόλης (κυρίως των νέων ανθρώπων), σε μια συλλογική προσπάθεια. Χρειαζόμαστε ένα Δήμο που θα αντιτίθεται στην κυρίαρχη πολιτική και δεν θα την αναπαράγει, που θα αρνείται την εμπορευματοποίηση των πάντων και θα διασφαλίζει το φυσικό περιβάλλον, που θα δίνει τη δυνατότητα στους πολίτες και τους φορείς τους να έχουν ουσιαστικό λόγο και έλεγχο στο σχεδιασμό, την εκτέλεση και τις δαπάνες των έργων.
Αυτόν τον Δήμο, πρέπει να τον φτιάξουμε μόνοι μας.

ΔΡΑΣΗ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΠΟΛΗ