ΠΡΟΚΛΗΣΗ 1

Όσες φορές, και είναι πολλές, κάνω τη βόλτα μου περπατώντας μέχρι την πλατεία αναλήψεως, πάντα το μάτι μου συναντά την εντοιχισμένη μαρμάρινη πλάκα, που "κοσμεί" το "πνευματικό κέντρο" του παρακείμενου ναού. Αναφέρεται στους χρηματοδότες του κτηρίου. Και μου έρχεται στο νου η διδαχή "δεν μπορείς να υπηρετείς και τον θεό και τον Μαμωνά". Και ο ιδρυτής του ιδρύματος "Σ.Φ.ΝΙΑΡΧΟΣ" ήταν υπηρέτης του Μαμωνά (άντε και του θεού). Και στις δύο, όμως, περιπτώσεις ήταν αντίθετος με την διδασκαλία του ιδρυτή της χριστιανικής θρησκείας. Και, εύλογα, αναρωτιέμαι: "Μας δουλεύουν"; Δεν είμαι χριστιανός. Σκεπτόμενος πολίτης είμαι.


ΠΡΟΚΛΗΣΗ 2

Όπως διασχίζω την ωραία πλατεία αναλήψεως, χαίρομαι τα παιδάκια που παίζουν αμέριμνα (όσο το επιτρέπουν οι διερχόμενες μοτοσικλέτες), τους γονείς τους που τα καμαρώνουν, τους μεγαλύτερους που απολαμβάνουν τον καφέ τους και σκέφτομαι... Άρα γε για ποιό λόγο πρέπει να ελαττωθούν τα τετραγωνικά της πλατείας προς όφελος του επικείμενου ναού (όπως πληροφορήθηκα) και να στερηθούν όλοι οι παραπάνω την άπλα του ελεύθερου χώρου; Ο υπάρχων ναϊκός χώρος όχι μόνο αρκεί, αλλά και περισσεύει. Το περισσότερο θα είναι ύβρις (με την αρχαιοελληνική έννοια) προς τον θεό που λατρεύουν και περιφρόνηση στα πλάσματά του.

DIMIS BOOKIS

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο