Γιώργος Μυλωνογιάννης: "Οι ονειροπόλοι".

Αν κάτι απόμεινε Άγιο απο τούτη την εκδρομή

Είναι αυτά τα αλησμόνητα  Αντίο.

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΧΡΗΣΤΟΣ Ι. ΒΑΤΟΥΣΙΟΣ

Γιώργος Μυλωνογιάννης: "Οι ονειροπόλοι ".

Νικημένοι... Και όμως δε δώσαμε μάχη

μήτε καν στον ορίζοντα φάνηκε εχθρός,

ενώ θα πρεπε νά `μαστε πάντοτε μπρος,

σε σκιές και σε φάσματα στρέφουμε ράχη...

Η δειλία χαράζει το κάθε μας βήμα

κι όλοι ζούμε με τ’ όνειρο κάποιας φυγής,

μας πειράζει στα μάτια το φως της αυγής,

τραγουδάμε το χάρο, ποθούμε το μνήμα.

Μεθυσμένοι... Χωρίς ούτε στάλα να πιούμε,

τη φωτιά μας δε σβήνει κανένα πιοτό,

θα `ρθει ώρα να βρούμε τη λήθη σ’ αυτό,

τώρα όμως δεν ξέρω και μεις τι ζητούμε...

Στο μεθύσι μας πάνω πιστεύουμ’ αλήθεια

ότι γίναμε κι όλας καινούριοι Θεοί,

τη ζωήν, ως τη ζουνε οι άλλοι θνητοί

τη χλευάζουμε σαν μια χυδαία συνήθεια...

Γελασμένοι... Δεν το `χαμε πριν καταλάβει,

πως μια μέρα θα `ρχόταν αυτός ο καιρός,

που κι ο ύστατος φίλος θα ήταν νεκρός...

Η ζωή δεν προσφέρει, ζητάει να λάβει.

Διαρκώς αυταπάτες και πάντα στο χέρι

λίγα πούπουλα, θύμηση μόνο σκληρή

της χαράς που πετάει και φεύγει ιλαρή

στον ορίζοντα πέρα, λευκό περιστέρι...

ΠΙΝΑΚΑΣ:Albert Joseph Moore, Γιασεμί. 1893.