"Ου φονεύσεις".

Του Χρήστου Βατούσιου
Άξιος, συγχαρητήρια, άξιος φώναξε ο παπάς στην πλημμυρισμένη πλατεία
και όλοι έσκυψαν ταπεινά τα κεφάλια
στο λόγο του εκπροσώπου.
Εκείνος χαμογέλασε μη καταλαβαίνοντας πολλά, αφέθηκε όμως να το απολαύσει.

Ανάμεσα στον κόσμο ήταν και μια πρώτη του εξαδέλφη, διάολε ήταν πανέμορφη...Πως τα 'χε καταφέρει - ο δόλιος - να μην...

Ο παπάς μακρηγορούσε εγκωμιάζοντας τον, ενώ αυτός είχε καρφώσει τα μάτια του επάνω της.

Ξάφνου, το βλέμμα του διαπέρασε, σπαρτάρησε τα πόδια της και αλαλάζοντας την φόνευσε σπάζοντας το ιερό της, μια, δυο, πολλάκις,
με έναν τρόπο προκλητικά ανήλεο, της κατάφερε το μαχαίρι τόσο βαθιά,
που η δύστυχη βόγγηξε με ηδονή,
ξαφνιάζοντας το αφηρημένο πλήθος.

ΧΡΗΣΤΟΣ Ι. ΒΑΤΟΥΣΙΟΣ