"Ο γιος του Ράμπο" την Πέμπτη 7 Δεκεμβρίου στο ΤΥΠΕΤ από το Cine- Δράση.

Η ταινία Son Of Rambow είναι αστεία, μία νοσταλγική ματιά στην δεκαετία του ’80 και πως είναι να μεγαλώνεις σε αυτή. Χαρακτηρίζει την εποχή της αθωότητας.
*The Times*
Μια πολύ γλυκιά  βρετανική παραγωγή,  που  αποδίδει, αστεία,  αξιαγάπητα, και τρυφερά   την αθωότητα της παιδικής ηλικίας, τη χαρά του παιχνιδιού και την ειλικρινή φιλία ως στοιχείο μιας υγιούς ανήλικης και βάση μιας ισορροπημένης ενήλικης ζωής. Ένα αστείο, νοσταλγικό και συγκινητικό πορτρέτο της Αγγλίας στην εποχή των 80’s. 
Αγγλία, καλοκαίρι. Ο Λη, ένα ζωηρό και ατίθασο παιδί, μεγαλώνει με τον αδελφό του χωρίς γονείς. Μία μέρα στον διάδρομο του σχολείου του, γνωρίζει τον ήσυχο και ντροπαλό Γουίλ, του οποίου η οικογένεια είναι μέλος μίας θρησκευτικής αίρεσης που θεωρεί τα μέλη της   «εκλεκτούς» του θεού και ως εκ τούτου τους απαγορεύει να απολαμβάνουν  τις κοσμικές χαρές, όπως να παρακολουθούν σινεμά και τηλεόραση ή να ακούν μουσική. Μετά από μία σειρά συμπτώσεων τα δύο αγόρια παρακολουθούν μαζί, σε πειρατική βιντεοκασέτα, την ταινία «Rambo The First Blood». Ο  Γουίλ ρίχνει την ιδέα και αποφασίζουν να γυρίσουν την δική τους ταινία δράσης, μικρού μήκους. Τα γυρίσματα της απολύτως ερασιτεχνικής, αλλά πλούσιας σε αυτοσχεδιασμούς και επικίνδυνες σκηνές ταινίας τους, θα είναι μια λυτρωτική διαδικασία για τα δύο παιδιά. Στη διάρκεια  τους θα γεννηθεί και θα στεριώσει η φιλία τους. Φιλία που θα δοκιμαστεί από τις ιδιαίτερες συνθήκες ζωής τους και την παρουσία άλλων ανθρώπων, ενήλικων και ανήλικων. Ιδιαίτερα διαταρακτική θα είναι η παρουσία ενός εκκεντρικού Γάλλου μαθητή, που επιθυμεί να γίνει ποπ σταρ και βρίσκεται για λίγες μέρες στην πόλη τους, μέσω ενός προγράμματος ανταλλαγής.   
Με το «Son of  Rambow» συνεχίζεται η παράδοση του παγκόσμιου  κινηματογράφου να ασχολείται, άλλοτε λιγότερο και άλλοτε περισσότερο πετυχημένα,  με την αθωότητα του παιδικού παιχνιδιού και τις σχέσεις που αναπτύσσονται ανάμεσά  σε παιδιά και λειτουργούν ως δίχτυ προστασίας  απέναντι στον άδικο και ακατανόητο, για αυτά, κόσμο των μεγάλων.  Ταινίες  όπως η γαλλική « Ο πόλεμος των κουμπιών» και η αμερικανική «Στάσου πλάι μου» (και οι δύο έχουν προβληθεί από το Cine-Δράση)   κινούνται στην ίδια κατεύθυνση με τον «Γιο του Ράμπο».  Με μια διαφορά. Η σημερινή ταινία στρέφεται περισσότερο στα παιχνίδια πολεμικού περιεχομένου που παίζουν μεταξύ τους, κυρίως, τα αγόρια.  Βρισκόμαστε στην μετά τον τραγικό πόλεμο του Βιετνάμ εποχή. Έχει ήδη αναγγελθεί πανηγυρικά το «τέλος της ιστορίας και των ιδεολογιών»,  και αρχίζει να επιβάλλεται συντονισμένα  ο  Ρηγκανικός και Θατσερικός  συντηρητισμός, στην Αμερική και την Αγγλία αντίστοιχα με  καταστρεπτικές συνέπειες για τα εργασιακά δικαιώματα και την συνοχή του κοινωνικού ιστού. Σε αυτές τις συνθήκες τα δύο αγόρια μοιράζονται τις   περιπέτειες τους χωρίς να υπολογίζουν τις διαφορές χαρακτήρα, κοινωνικής θέσης, μόρφωσης ή θρησκευτικών αντιλήψεων, διαφορές που πιθανότατα θα τα απομάκρυναν, αν δεν τα χώριζαν κιόλας, στην ενήλικη ζωή τους. Παρά τις αντιξοότητες  δείχνουν να διατηρούν τη γνησιότητα και την ειλικρίνεια της παιδικής   ψυχής τους, να ανακαλύπτουν και να είναι συνεπείς στις δικές τους αρχές και αξίες.
Ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος της ταινίας Garth Jennings  είναι γνωστός από την περιπέτεια επιστημονικής φαντασίας ‘’Hitchhicker’s Guide To The Galaxy’’ («Γυρίστε τον Γαλαξία με οτοστόπ»). Επέλεξε  τον εντεκάχρονο  Bill Milner, που είχε ασχοληθεί από πολύ μικρή ηλικία με την ηθοποιία για το ρόλο του Γουίλ, ενός παιδιού εγκλωβισμένου στις θρησκευτικές αγκυλώσεις της μητέρας του, που βλέπει στο πρόσωπο του Ράμπο τον ήρωα που θα αντικαταστήσει τον χαμένο του πατέρα. Ο δεκαπεντάχρονος Will Poulter    στον ρόλο  του Λη, μοιάζει   φτιαγμένος για το ρόλο του «κακού» παιδιού. Και οι δύο μικροί αποδίδουν φανταστικά, με ρεαλισμό και τρυφερότητα τους ρόλους τους .  
Αρκετές δόσεις σουρεαλιστικού χιούμορ και Απολαύστε με ασφάλεια. Φέρτε και τα παιδιά σας!
 Η ταινία πρωτοπαίχτηκε στο Διεθνές Φεστιβάλ του Λοκάρνο (2008), όπου κέρδισε το Βραβείο Κοινού για τον Garth Jennings. Κέρδισε επίσης, το Βραβείο Καλύτερης Κωμωδίας  στης Βρετανικής Αυτοκρατορίας (2009) και το Βραβείο Κορυφαίας Ανεξάρτητης  Ταινίας του National Board of Review (ΗΠΑ, 2008). Είχε ακόμα άλλες 9 υποψηφιότητες,
Εδώ:  https://www.youtube.com/watch?v=gnVt0tqT7YQ  το trailer

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο