ΒΛΕΠΟΥΜΕ, ΣΥΖΗΤΑΜΕ, ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ από και για το σινεμά.
Όπως ακριβώς ισχύει και στη βασική εκπαίδευση, έτσι όποιος αποφασίσει είτε για λόγους βιοποριστικούς είτε κάτω από την πίεση μιας εσωτερικής ανάγκης, να μάθει κάτι περισσότερο για το επάγγελμά του ή τα ενδιαφέροντα του, θα είναι το λιγότερο τυχερός στην περίπτωση που του τύχει δάσκαλος, με κέφι, μεράκι, γνώσεις και μεταδοτικότητα.
Ένας δάσκαλος που αγαπάει αυτό με το οποίο ασχολείται και διακατέχεται από μια φιλοσοφία σύμφωνα με την οποία: «αυτά που ξέρω πρέπει να τα μοιράζομαι, να τα κάνω κτήμα όσων περισσότερο μπορώ». Έτσι και αλλιώς όλοι αυτούς τους δασκάλους θυμόμαστε από τα μαθητικά μας χρόνια. Αυτοί μας έχουν σφραγίσει. Από αυτήν την άποψη οι θιασώτες των δευτεριάτικων συζητήσεων με κεντρικό θέμα «100 και κάτι χρόνια ελληνικού σινεμά - Ο ελληνικός εικοστός αιώνας μέσα από το κινηματογραφικό πανί», έτσι ακριβώς αισθανόμαστε: Τυχεροί. Ο δικός μας «δάσκαλος» Παναγιώτης Δενδραμής διαθέτει όλα τα παραπάνω προσόντα, τόσο που ο χρόνος κυλάει σαν νερό και το δίωρο φτάνει τις δυόμισι και τις τρεις ώρες. Ήταν 11:00 η ώρα όταν τελικά αποφασίσαμε να κλείσουμε το στέκι την Δευτέρα 27 Νοεμβρίου και το σπουδαιότερο κανένας μας δεν αισθανόταν κουρασμένος.
Την Δευτέρα 4 Δεκεμβρίου όσοι βρεθούμε στις 8:00μμ, πάλι εκεί θα έχουμε την ευκαιρία να συζητήσουμε για την πορεία του ελληνικού σινεμά στην αποκαλούμενη «αλλοπρόσαλλη» δεκαετία του 1980. Θα μιλήσουμε για τη νέα γενιά σκηνοθετών: Νικολαίδης, Πανουσόπουλος, Τορνές, Περράκης, Παπαστάθης, Παπατάκης, Τσιώλης, καθώς και τη μικρή αναλαμπή του ελληνικού εμπορικού κινηματογράφου (Δαλιανίδης), τις κρατικές πολιτικές στο χώρο του σινεμά (χρηματοδοτήσεις, νόμος Μελίνας), την πορεία του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, το ρόλο της ΕΡΤ. Θα μας απασχολήσουν επίσης οι αλλαγές που προκλήθηκαν αυτήν την περίοδο από την γενικευμένη χρήση του βίντεο και της βιντεοκασέτας.
Τέλος, θα παρακολουθήσουμε αποσπάσματα από ταινίες όπως «Η φωτογραφία» του Νίκου Παπατάκη, «Η τιμή της Αγάπης» της Τόνιας Μαρκετάκη, «Οι απέναντι» του Γιώργου Πανουσόπουλου, ο «Θεόφιλος» του Λάκη Παπαστάθη η «Καρκαλού» του Σταύρου Τορνέ, Η «Γλυκιά Συμμορία» του Νίκου Νικολαΐδη, «Μάθε παιδί μου γράμματα» του Θόδωρου Μαραγκού, «Λούφα και Παραλλαγή» του Νίκου Περράκη, για να αναφέρουμε τις πιο χαρακτηριστικές από αυτές.
