Είναι αβάσταχτο να φεύγεις - Άκος Δασκαλόπουλος.

Ενα κερί αναμμένο σε περιμένει
Μα δε θ' αργήσει να καεί
Αχ και να μπόραγες κι εσύ
Να ' σουν καμμένη.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΧΡΗΣΤΟΣ Ι. ΒΑΤΟΥΣΙΟΣ

Τα χέρια σου αγόρι μου

τα ζωντανά σου χέρια

ρίχτα στεφάνια δροσερά

τριγύρω στο λαιμό μου

Κι από τη νύχτα ως την αυγή

σ’ ερωτικά λημέρια

να σου γελάει η νιότη μου

να λάμπει τ’ όνειρο μου

Είναι αβάσταχτο να φεύγεις

σαν δροσούλα κάθε αυγή

φίλα με κι εγώ είμαι φύλλο

ολομόναχο στη γη

Τα μάτια σου αγόρι μου

γιατί τα χαμηλώνεις

γιατί πικροχαμογελάς

λιγνό μου κυπαρίσσι

Τον κόσμο τι τον πολεμάς

και τον καιρό μαλώνεις

και είσαι σαν το ναυαγό

κι εγώ το ερημονήσι

Είναι αβάσταχτο να φεύγεις

σαν δροσούλα κάθε αυγή

φίλα με κι εγώ είμαι φύλλο

ολομόναχο στη γη

ΠΙΝΑΚΑΣ: Angelica Kaufmann, Η Αριάδνη εγκαταλελειμμένη από τον Θησέα. 1774. Μουσείο Καλών Τεχνών. Χιούστον.