«Μεταπολεμικός Ευρωπαϊκός Κινηματογράφος».

ΒΛΕΠΟΥΜΕ, ΣΥΖΗΤΑΜΕ, ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ από και για το ΣΙΝΕΜΑ

Δευτέρα 2/4/2018, 8:000μμ, Πίνδου 30 και Μαραθώνος

2ος Κύκλος: «Μεταπολεμικός  Ευρωπαϊκός Κινηματογράφος», Μέρος 9ο

Νέο Γερμανικό Σινεμά:  Rainer Werner Fassbinder , Volker Schlöndorff, Wim Wenders, Margarethe von Trotta

Ο Rainer Werner Fassbinder  ο επονομαζόμενος και «σκοτεινός άγγελος» του μεταπολεμικού γερμανικού σινεμά  πέθανε τον Ιούνιο του 1982. Δίπλα του βρέθηκε ένα σενάριο για την ιστορία της Rosa Luxembourg, το οποίο προόριζε για την Romy Schneider. Ήταν μόλις 36 ετών. Και όμως πρόλαβε να γυρίσει  43 ταινίες μέσα σε  μόνον 14 χρόνια, καταπιάστηκε με διαφορετικά φιλμικά είδη - κωμωδία, γκανγκστερικές ταινίες, επιστημονική φαντασία- ενσωματώνοντας στα έργα του στοιχεία αμερικάνικου μελοδράματος της δεκαετίας του 50 και νεωτερικών κινηματογραφικών τεχνικών με στόχο την κοινωνική κριτική.
Ο γερμανικός κινηματογράφος ποτέ δεν ξεπέρασε τις ναζιστικές ενοχές του και το έργο του Fassbinder αποτελεί αδιάψευστη απόδειξη γι' αυτό. Κανένας Μάης του '68 δε στάθηκε ικανός να σβήσει το οδυνηρό παρελθόν και καμιά οικονομική ανάπτυξη δε μπόρεσε να γιατρέψει τις πληγές, γιατί δημιούργησε ακόμα περισσότερες: δημιούργησε ανθρώπους-φαντάσματα, σκιές των εαυτών τους που περιφέρονται στους αστικούς χώρους περιμένοντας το ξημέρωμα μιας καλύτερης μέρας που ποτέ δεν έρχεται. Η ιστορία της Ελβίρας   στην ταινία του  «Η χρονιά με τα 13 φεγγάρια» ανάγεται σε μια πολιτική αλληγορία για το μεταπολεμικό άνθρωπο που εκτοπίστηκε στο περιθώριο της επιστήμης, της τέχνης, της πολιτικής, των κοινωνικών κινημάτων, με μόνη του παρηγοριά διαμεσολαβημένες πραγματικότητες της τεχνολογίας, μέχρι να οδηγηθεί στη σφαγή. Ο «σκοτεινός άγγελος»,  ενσάρκωσε το ασυνείδητο και φορτώθηκε τις ενοχές μιας κινηματογραφίας -και μαζί μιας ολόκληρης κοινωνίας- που αναπολούσε το ένδοξο πεθαμένο παρελθόν της.
Το έργο του κρίθηκε απαξιωτικά. Κατηγορήθηκε για αντισημιτισμό, αντικομουνισμό, μισογυνισμό. Πρόσφατα κυκλοφόρησε ένα βιβλίο που υπόσχεται να αποκαλύψει τη σκανδαλώδη ερωτική ζωή του, την οποία ο ίδιος όσο ζούσε ποτέ δεν έκρυψε, αντιθέτως φρόντιζε να εκθέτει στη δημοσιότητα όσο το δυνατόν περισσότερο. Ούτε λέξη, βέβαια, για τις επιρροές του από τον Bertolt Brecht, τον Antonin Artaud, τον Jean Luc Godard, τον Jean Marie Straub, Για τον κόσμο που αγαπά το σινεμά  ο Rainer Werner Fassbinder δεν είναι παρά το «τρομερό παιδί»  του Νέου Γερμανικού Σινεμά, εκκεντρικός αλλά και εκτός μόδας, ακολουθώντας τη μοίρα των περισσότερων κινηματογραφιστών της γενιάς του.
 Αποσπάσματα από ταινίες του όπως «Τα Πικρά Δάκρυα της Petra Von Kant», «Η Χρονιά με τα 13 Φεγγάρια», «Ο Έλληνας Γείτονας», «Satan's Brew»,  «Fox and his friends», «Ο γάμος της Μαρίας Μπράουν», «Οι  Θεοί της Πανούκλας» και «Querelle», θα εξασφαλίσουν στους ακροατές του σεμιναρίου που οργανώνει το Cine-Δράση, μια πλήρη εικόνα της δουλειάς του, ενώ η παρουσίαση αποσπασμάτων από τις ταινίες «Το ταμπούρλο» του Volker Schlöndorff, «Τα φτερά του έρωτα», «Παρίσι Τέξας»  και «Τόσο μακριά,  Τόσο κοντά» του Wim Wenders και « Η πραγματική αλήθεια για την Μάριαν Κ.» της  Margarethe von Trotta  θα ολοκληρώσουν την εικόνα για τον Νέο Γερμανικό Κινηματογράφο