Ποτέ πια ξανά αυριανισμός.

Ο "αυριανισμός" ταλάνισε την χώρα ασύστολα για μακρά περίοδο. Υπήρξε αναμφίβολα η χυδαιότερη εκδοχή του λαϊκισμού. Ανέδειξε σε μείζον το άθλιο. Απευθύνθηκε σε χαμηλό επίπεδο της κοινής γνώμης, όντας ο ίδιος δείγμα ελεεινολογίας και αμορφωσιάς.

Πέτυχε να εναρμονιστεί με πρωτόγονα ιδεολογικοπολιτικά ένστικτα, ώστε να τα χρησιμοποιεί πάντα προς ίδιον όφελος.
Συκοφαντούσε όλους όσους δεν "συμπαθούσε", τους εξευτέλιζε, τους εκβίαζε τόσο παρασκηνιακά όσο και "ανοιχτά", δημόσια.
Εξύβριζε, σκανδαλολογούσε, ελεεινολογούσε, εξαθλίωνε την πολιτική και τους πολιτικούς.
Δίχαζε τοποθετώντας τις φίλιες δυνάμεις απέναντι σε μόνιμους εσωτερικούς εχθρούς.
"Αξιοποιούσε" κόμματα και πολιτικούς για να αποκτά δύναμη φασιστικής αντιλήψεως και πρακτικής. Και όταν δεν τους χρειαζόταν πια τους κατηγορούσε για ο,τιδήποτε τον βόλευε...
Αθλιότητα ψυχής, σκέψης και πράξης, φασισμός, εκμετάλλευση και κατώτερα ένστικτα, αμορφωσιά, πνευματική βρώμα και δυσωδία, ήταν τα κύρια χαρακτηριστικά του.
Εκμεταλλευόταν την εργασία πολλών εργαζομένων την οποία όχι μόνο ποτέ δεν πλήρωνε κανονικά (μισθούς, υπερωρίες, εισφορές), αντιθέτως συχνά τους άφηνε εντελώς απλήρωτους.
Πριν το Άλτερ πολλά χρόνια μάλιστα οι δημοσιογράφοι Γιάννης Γκίνης και Άρης Παπάνθιμος με τα βιβλία τους έδωσαν τις αληθινές διαστάσεις του φαινομένου. Που κατακρεουργούσε ό,τι πνευματικότερο και σημαντικότερο δημιουργούσε αυτός ο τόπος εκείνες τις περιόδους.
Οι λογικές της μαγκιάς του πεζοδρομίου, του εκβιασμού, της ασύστολης ψευδολογίας, της συκοφαντίας, ευτυχώς για τον τόπο έσβησαν μέσα σε καθεστώς κάθε ξεπεσμού και απόλυτης κατάρρευσης μερικά χρόνια πριν τον φυσικό θάνατο του ιδρυτή του.
Εν τέλει δεν είναι μόνο ότι οδήγησε στην κατάρρευση και των τελευταίων "αστικών πολιτικών αξιών" αλλά μαζί με αυτούς που στήριξε αποτέλεσαν την αρχή και την ψυχή των γεννεσιουργών φαινομένων της μίζας, της διαφθοράς και της εξαθλίωσης των αξιών.
Ποτέ πια ξανά αυριανισμός.