ΒΛΕΠΟΥΜΕ, ΣΥΖΗΤΑΜΕ, ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ από και για το ΣΙΝΕΜΑ.

Δευτέρα 29/10/2018, 8:30μμ, Πίνδου 30 και Μαραθώνος, «Αμερικανικός Κινηματογράφος»

Συζήτηση 3η, Θέμα  «The Roaring 1920’s: Sex, drugs, whiskey & jazz: Big Three Vs Little Five. Το σκάνδαλο Fatty Arbuckle και ο Κώδικας Hayes. Τα κινηματογραφικά είδη.  Οι  πρώτοι σημαντικοί σκηνοθέτες: Cecil B. De Mile, John Ford. Η έλευση των ευρωπαίων: Mauritz Stiller, Ernst Lumbitsch. Ο  κομβικός ρόλος του παραγωγού: David O. Selznick, Louis B. Mayer, Adolph Zukor». 

   Ο  Μακ Σένετ ήταν  ο πρώτος παραγωγός που ανέδειξε το είδος της κωμωδίας σε εμπορικό φαινόμενο με υψηλή απήχηση. Επηρεασμένος από τις πρωτόλειες κωμωδίες-ντοκιμαντέρ των Γάλλων έκτισε μια αλυσίδα παραγωγής εκατοντάδων ταινιών μικρής διάρκειας, στο στυλ του “slapstick”, δηλαδή  φαρσοκωμωδίες, με χιούμορ που πηγάζει από τις γκάφες και ντροπιαστικές καταστάσεις στις οποίες εμπλέκεται ο πρωταγωνιστής, δίνοντας έμφαση στην κινησιολογία, την παντομίμα και τα άφθονα παθήματά του.   Τα ατελείωτα παθήματα των χαρακτήρων, η ταλαίπωρή  έκφραση, το γέλιο, αντανακλούν τη χαμηλή κοινωνική θέση των θεατών – και εν τέλει, τον συμβιβασμό με την σκληρή πραγματικότητα. Ο πρωταγωνιστής δέχεται την τούρτα στο πρόσωπο, γελάει, και μαζί του γελάει και ο θεατής. Η ηττοπάθεια αντικαθιστά την κριτική. 
Ο Σένετ παρήγαγε ατελείωτα μικροσκοπικά φιλμ Σλάπστικ. Βασικός πρωταγωνιστής σε πλήθος από αυτά, κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 10, ήταν ένας χοντροκαμωμένος τύπος χωρίς απαραίτητα υψηλό ταλέντο, ονόματι Φάτι Άρμπακλ (Fatty Arbuckle). O Άρμπακλ υπήρξε ουσιαστικά ο πρώτος σταρ της Κωμωδίας, πριν ακόμα καταξιωθεί ο Τσάπλιν. Ήταν επίσης ο πρώτος αστέρας του Χόλυγουντ που ενεπλάκη σε σκάνδαλο, το οποίο τερμάτισε απότομα την καριέρα του στις αρχές της δεκαετίας του ‘20. Θύμα του υπήρξε μια κοπέλα, την οποία είχε κακοποιήσει στη διάρκεια ενός σεξουαλικού οργίου σ’ ένα ξενοδοχείο. Η κοπέλα πέθανε και ο Φάτι Άρμπακλ έφτασε στο τέλος της καριέρας του. 
Από το 1930 ως το 1968, στον αμερικανικό κινηματογράφο επικρατούσε ο λεγόμενος κώδικας Hayes, ο οποίος ήταν τόσο πουριτανικός που απαγόρευε την απεικόνιση ανθρώπων που φιλιούνταν οριζοντιωμένοι. Ο ένας τουλάχιστον θα έπρεπε να στέκεται όρθιος ή καθιστός, όχι όμως ξαπλωμένος. Επίσης, όλα τα κινηματογραφικά ζευγάρια έπρεπε να κοιμούνται σε διπλά, ξεχωριστά κρεβάτια. Κι αν έπρεπε να φιληθούν σε ένα από τα κρεβάτια, έπρεπε τουλάχιστον ο ένας να ακουμπάει το πόδι του στο πάτωμα.
  Ο Σέσιλ Μπλουντ Ντε Μιλ,   (Cecil Blount DeMille, 12 Αυγούστου 1881-21 Ιανουαρίου 1959) ήταν Αμερικανός βραβευμένος σκηνοθέτης, σεναριογράφος, ηθοποιός και κινηματογραφικός παραγωγός. Έγινε γνωστός από την εποχή του βωβού και υπήρξε ένας από τους πρωτοπόρους του αμερικανικού κινηματογράφου και ιδρυτής του Χόλυγουντ. Έγινε πασίγνωστος κυρίως από τις βιβλικές και ιστορικές ταινίες του όπως "Ο Βασιλεύς των Βασιλέων", "Το σημείο του Σταυρού", "Κλεοπάτρα", "Σαμψών και Δαλιδά", "Οι Δέκα Εντολές", που ήταν η τελευταίο και πιο επιτυχημένη ταινία του.
Ο Τζον Φορντ (John Ford, 1 Φεβρουαρίου 1894 - 31 Αυγούστου 1973) ήταν Αμερικανός σκηνοθέτης, ιρλανδικής καταγωγής, κάτοχος τεσσάρων βραβείων Όσκαρ Σκηνοθεσίας. Η καριέρα του που διήρκεσε πενήντα χρόνια είναι πλούσια σε ταινίες από όλα τα είδη. Γύρισε πάνω από 140 ταινίες ξεκινώντας την περίοδο του βωβού κινηματογράφου και περνώντας στον ομιλούντα αργότερα. Δυστυχώς οι περισσότερες από τις βωβές ταινίες που γύρισε από το 1917 μέχρι και το 1927 θεωρούνται χαμένες. Είναι γνωστός μέχρι και σήμερα τόσο για τα γουέστερν «Η ταχυδρομική άμαξα» (Stagecoach), «Η αιχμάλωτος της ερήμου» (The Searchers, 1956) και «Ο άνθρωπος που σκότωσε τον Λίμπερτι Βάλανς» (The Man Who Shot Liberty Valance), όσο και για τις κινηματογραφικές μεταφορές θρυλικών μυθιστορημάτων του περασμένου αιώνα. Οι ταινίες: «Τα Σταφύλια της Οργής» (The Grapes Of Wrath) και «Η κοιλάδα της κατάρας» (How Green Was My Valley), βασίστηκαν στα ομώνυμα έργα των Στάινμπεκ και Λιούελιν αντίστοιχα. Τα τέσσερα Όσκαρ που κέρδισε για τη σκηνοθεσία, αποτελούν μέχρι και σήμερα αξεπέραστο ρεκόρ. Θεωρείται ένας από τους πιο σημαίνοντες σκηνοθέτες της γενιάς του, με μεγάλη επιρροή σε πολλούς μεταγενέστερούς του.   Ήταν  απ' τους πρώτους που χρησιμοποίησε πραγματικές τοποθεσίες για τα εξωτερικά γυρίσματα, αντί των τεχνητών σκηνικών του εσωτερικού του Χόλυγουντ. Φημίζεται επίσης για τις μακρινές του λήψεις οι οποίες απεικονίζουν στο κέντρο τον ηθοποιό με φόντo άγρια και ρυτιδιασμένα φυσικά τοπία.   Αποτελεί την πρώτη προσωπικότητα του κινηματογράφου που τιμήθηκε με βραβείο για την προσφορά του στην 7η τέχνη από το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου το 1974.