Ένα Αξέχαστο Καλοκαίρι

Την Πέμπτη 11 Ιουλίου 2019 στις 9.00 μ.μ. στο Β΄Γυμνάσιο

Ένα Αξέχαστο Καλοκαίρι/Estiu 1993 / Summer 1993

 Ισπανία, 2017. Διάρκεια: 97'. Σκηνοθεσία-Σενάριο:  CarlaSimon. Πρωταγωνιστούν:   Laia Artigas, Paula Robles, Bruna Cusi, David Verdaguer, Fermi Reixach, Montse Sanz.
Toφιλμ «Ένα Αξέχαστο Καλοκαίρι» (Estiu 1993) τοπολυβραβευμένο, ημιαυτοβιογραφικό ντεμπούτο της 32χρονης CarlaSimon που κέρδισε τις καρδιές κοινού και κριτικών,έκανε την πρεμιέρα του στο Φεστιβάλ Βερολίνου όπου απέσπασε το Βραβεία Καλύτερης Πρώτης Ταινίας και Καλύτερης Ταινίας Generation Kplus.Επιπλέον, κέρδισε 3 ΒΡΑΒΕΙΑ GOYA από την Ισπανική Ακαδημία Κινηματογράφου:Καλύτερης Σκηνοθεσίας, Καλύτερης Πρωτοεμφανιζόμενης Γυναικείας Ερμηνείας και Καλύτερης Ερμηνείας Β’ Αντρικού Ρόλου.Επίσης, κέρδισε το Βραβείο Καλύτερης Ισπανικής Ταινίας στο Φεστιβάλ της Μάλαγα καθώς και ταΒραβεία Σκηνοθεσίας και Κοινού στο Φεστιβάλ Bafici της Αργεντινής.Κατά τη διάρκεια του Φεστιβάλ Καννών (2018) η ηθοποιός SalmaHayekαπένειμε στην 32χρονη CarlaSimon το Βραβείο Young Talent Award «Women in Motion» που επιβραβεύει νέες γυναίκεςκινηματογραφίστριες.Τέλος το φιλμ ήταν η Επίσημη Πρόταση Ισπανίας για το Όσκαρ Καλύτερης  Ξενόγλωσσης Ταινίας. Η επιτυχία του δεν είναι τυχαία. Οφείλεται στην ικανότητα του νασυγκινεί, να προκαλεί νοσταλγία και να παρασύρει το θεατή πίσω στην παιδική ηλικία.
Η συναισθηματική και ψυχολογική εξερεύνηση της απώλειας,της ριζικής αλλαγής που αυτή συνεπάγεται και της εσωτερικής καταπίεσης επίπονων συναισθημάτων είναιδύσκολα θέματα. Εδώ είναι ακόμα δυσκολότερα καθώς  ο άνθρωπος που τα αντιμετωπίζει είναι ένα μικρό κορίτσι. Η Frida ένα 6χρονο ορφανό από πατέρα κορίτσι, το καλοκαίρι που χάνει και τη μητέρα της αφήνει την όμορφη Βαρκελώνη. Η κηδεμονία και η φροντίδα της περνάνε στο θείο της, ο οποίος ζει με τη μικρή και καλόβολη οικογένεια του σε ένα αγροτόσπιτοστηνΚαταλανική εξοχή.Όλοι τους υποδέχονται τηνμικρή  με ζεστασιά και ανοιχτή αγκαλιά,της προσφέρουν σιγουριά και ασφάλεια, αλλά εκείνηχρειάζεται πολύ χρόνο  να εγκλιματιστεί στο νέο οικογενειακό και φυσικό της περιβάλλον. Σύμμαχός και ακούραστη βοηθός της είναι η 4χρονη χαριτωμένη ξαδέλφη που από την αρχή την βλέπει σαν την μεγαλύτερη αδελφή της.Η Frida θρηνεί βουβά καθώςδεν μπορεί να εξωτερικεύσει τον ψυχικό αναβρασμό πουτης προκαλεί η επίγνωση ότι η οικογενειακή αγάπη δεν είναι πάντα δεδομένη, ούτε το υγιές οικογενειακό περιβάλλον είναι κάτι φυσικό και εξασφαλισμένο. Ο νέος αγροτικός χώροςστον οποίο καλείται να ζήσει στο εξής σε συνδυασμό με την ματαιότητα της ζωής και τοφόβο του θανάτου που μόλις έχει βιώσει προκαλούν μεταπτώσεις στην ψυχολογία της. Στιγμέςξεγνοιασιάς καιπαιδικού ενθουσιασμού εναλλάσσονται με μοναχικές σκέψεις, ζήλειες, κακότροπες συμπεριφορές.Μπερδεμένη ήδη από τις τρομακτικές αλλαγές,κλονίζεται περισσότερο από τις θρησκευτικές διδαχές της γιαγιάς και το κρυφάκουσμα κάποιων συζητήσεων των μεγάλων που αναφέρονται σε ένα μυστικό γύρω από το θάνατο των γονιών της.
Εκτός από την παρακολούθηση της πολύπλοκης διαδικασίας που προκαλείται στη παιδική ψυχή της Fridaτο φιλμ παρακολουθεί διακριτικά την κοινωνική κατάσταση στην Ισπανία της δεκαετίας του’90 και την γενιά των Ισπανών που μεγάλωσε στη δικτατορία του Φράνκο. Είναι η γενιά που είδε να αποκαθίσταται η δημοκρατία μετά από 39 χρόνια συνεχούς αυταρχισμού. Τα πρώτα χρόνια μετά την κατάρρευση της χούντας ήταν περίοδος ευτυχίας και ενδοσκόπησης, αλλά ο διχασμός της Ισπανικής και της Καταλανικής κοινωνίας παραμένει και στο φιλμ αναδεικνύεται από την αντιδιαστολή  της θρήσκας και αντιδραστικής γιαγιάς με το ελεύθερο πνεύμα της προοδευτικής αγροτικής οικογένειας. Την εποχή που διαδραματίζεται η ιστορία τα ναρκωτικά και ιδιαίτερα ηηρωίνη κυκλοφορούσαν ελεύθερα στους δρόμους. Πολλοί νέοι έγιναν χρήστες. Και μετά ήρθε το AIDS, που στα πρώτα χρόνια έστειλε στο θάνατο πολλούς νέους χρήστες, γονείς παιδιών πουαναγκάστηκαν να μεγαλώσουν με παππούδες, γιαγιάδες, θείους.Σε αυτή την περίπτωση ανήκει και η σκηνοθέτης Carla Simón  που στο συμπαγές καιτεχνικά άρτιο «Estiu ‘93», αναπτύσσει την ιστορία της χωρίς υπερβολές,μελό καταστάσεις,μεγαλόστομα κλισέκαι συναισθηματικούς εκβιασμούς.  Με τον αεικίνητο φακό της παρακολουθεί στενάτην Frida, σκύβει με αγάπη, συμπόνοια και κατανόηση πάνω στις δοκιμασίες της.Ολόκληρο το επιτελείο των ηθοποιών είναι εναρμονισμένο με την τρυφερή προσέγγιση της, αλλά είναι η Laia Artigas  που ερμηνεύονταςτη Fridaεκφράζει έξοχα τα διάφορα αντικρουόμενα ψυχολογικά στάδια τα οποία περνά η ηρωίδα της, από τον βουβό, ανομολόγητο πόνο,  στο αρχικό «μούδιασμα» της μετακίνησής της, στην αποξένωση, τη ζήλεια και την αποδοχή της αγάπης από και προς τους νέους ανθρώπους που αποτελούν, τώρα, την οικογένειά της. Η φυσικότητα της σε συνδυασμό με αυτή της PaulaRobles,του μικρότερου κοριτσιού που υποδύεται την ξαδέλφη της, κερδίζουνόλους τους θεατές, που στο τέλος του φιλμ μένουν με μια μεγάλη απορία:  Πως κατάφερε μια τόσο νέα γυναίκα να διευθύνει τα δύοπροσχολικής ηλικίας παιδιά και να τα κάνει να εκφράσουν απόλυτα ρεαλιστικά την τεράστια γκάμα συναισθημάτωνπου αναπτύσσονται στην πορεία του πένθους, από την σταδιακή παραδοχή της απώλειας μέχρι τη συμφιλίωση με την τραγωδία;
Εδώ: https://www.youtube.com/watch?time_continue=2&v=_Xkwq-wFKJg το trailer.