Ψυχές

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ Ι. ΒΑΤΟΥΣΙΟΥ

Είναι κάτι άνθρωποι σαν τα σφουγγάρια

Όσο ζουν μαζεύουν μαζεύουν

μαζεύουν και βαραίνουν

Ρουφάν τις θύμησες

τις πίκρες τις χαρές

βαθιά μες στην ψυχή τους

Και μην μπορώντας ποτέ να τις βγάλουν

μαθαίνουν μόνο να τις κρύβουν

Είναι εκείνοι οι λιγομίλητοι

Είναι εκείνοι που σε κάνουν ν' απορείς

γιατί ποτέ δε χαίρονται

ποτέ δε λυπούνται

ποτέ δε μοιράζονται τίποτα

Είναι οι άνθρωποι που ξέρουν

πως άλλος τρόπος γι' αυτούς δεν υπάρχει

Μόνο εκείνο το αόρατο χέρι

που στέλνει πότε πότε η ζωή

σαν ευεργέτης και τους πιέζει δυνατά

Και τότε αυτοί πέφτουν με ευγνωμοσύνη

στην αγκαλιά της μοναξιάς τους

και δακρύζουν βουβά για ώρες

Δεν κλαίνε δακρύζουν

και στάλα στάλα

ξαλαφρώνουν.

ΠΊΝΑΚΑΣ :  Louis Ritman, Μια μέρα του Ιουλίου. 1918.