Το Ποτάμι Ανάμεσα

Την Πέμπτη 5 Αυγούστου στις 21.00 στο Β΄ Γυμνάσιο από το Cine Δράση

Πέμπτη 5 Αυγούστου, 9:00μμ, στο Β’ Γυμνάσιο Βριλησσίων (Ταϋγέτου και Ξάνθης) από το Cine-Δράση 

Το Ποτάμι Ανάμεσα/London River

Γαλλία,  Αλγερία, Βρετανία, Δραματική, 2009.  Διάρκεια 87'. Σκηνοθεσία Rachid Bouchareb.  Σενάριο: Rachid Bouchareb, Olivier Lorelle, Zoe Galeron. Πρωταγωνιστούν: Brenda Blethyn, Sotigui Kouyate, Roschdy Zem, Sami Bouajila.

Δυνατό δράμα, με συγκλονιστικές ερμηνείες, συνταρακτικός ουμανιστικός στοχασμός που χρησιμοποιεί θέματα της επικαιρότητας όπως η τρομοκρατία,  η ξενοφοβία, ο θρησκευτικός φονταμενταλισμός ως μέσο για να αποδείξει το πόσο ασήμαντα είναι όσα χωρίζουν τους ανθρώπους, μπροστά σε όλα  εκείνα που τους ενώνουν. Επιλέγοντας να τοποθετήσει το μυστήριο της εξαφάνισης 2 νεαρών παιδιών στο κέντρο της ιστορίας του ο Rachid Bouchareb, κινηματογραφεί την  γέννηση μιας ουσιαστικής σχέσης ανάμεσα σε δύο ανθρώπους πολύ  διαφορετικούς και φαινομενικά εντελώς ασύμβατους. Ειδική μνεία Οικουμενικής Επιτροπής και Αργυρή Άρκτος Ανδρικής Ερμηνείας στο Φεστιβάλ Βερολίνου. 

Η Ελίζαμπεθ Σόμερς, μια Βρετανίδα αγρότισσα, από το Ράμσγκεϊτ του Κεντ, πιστή χριστιανή και συντηρητική στις κοινωνικές της αντιλήψεις  παρακολουθεί στην τηλεόραση   τις   βομβιστικές επιθέσεις της 7ης  Ιουλίου σε 4 συρμούς του μετρό και ένα λεωφορείο στο Λονδίνο,  στη διάρκεια των οποίων έχασαν τη ζωή τους 56 άνθρωποι. Αυταρχική μητέρα, αφοσιωμένη στις καλλιέργειες της, δεν έχει  στενή επαφή με την κόρη της που σπουδάζει στην πρωτεύουσα. Θορυβημένη από τα γεγονότα, προσπαθεί να επικοινωνήσει  μαζί της. Καθώς, παρά τις επίμονες προσπάθειες της, δεν παίρνει απάντηση εγκαταλείπει τα πάντα και ταξιδεύει στην πόλη προς αναζήτηση της.  Εκεί ανακαλύπτει τη άγνωστη ζωή ου παιδιού της και μια κοινωνία που την τρομάζει, γεμάτη αλλοδαπούς και αλλόθρησκους. Ο Ουσμάνε είναι Αφρικανός μουσουλμάνος, μετανάστης στη Γαλλία, όπου δουλεύει νυχθημερόν για να εξοικονομήσει τα προς το ζην για αυτόν και την οικογένεια του την οποία έχει αφήσει πίσω στην Αφρική εδώ και 15 χρόνια. Και ο δικός του γιος, που έχει να τον δει από 6 χρόνων,  σπουδάζει στο Λονδίνο. Και αυτός δεν έχει επικοινωνήσει με την οικογένεια του μετά το τρομοκρατικό κτύπημα.  Χωρίς άλλη επιλογή και ο Ουσμάνε  καταφθάνει στη μεγαλούπολη αναζητώντας τον. 

Καθώς αυτοί  οι δύο εντελώς διαφορετικοί άνθρωποι  αναζητούν στην ίδια πόλη τα παιδιά τους  θα ανακαλύψουν σιγά σιγά, ότι αυτά  ήταν ζευγάρι και εξαφανίστηκαν το ίδιο διάστημα. Μπροστά στην πιθανή  τραγωδία χάνουν τη γη κάτω από τα πόδια τους και όταν μοιραία κάποια στιγμή συναντηθούν, αυτή η συνάντηση τους δεν θα είναι ευχάριστη και η διαπίστωση πως τα παιδιά τους συζούν θα είναι ακόμη μεγαλύτερο σοκ, κυρίως για τη μητέρα που θεωρεί ότι η κόρη της προσηλυτίστηκε σε άλλη θρησκεία. Στην αρχή μένουν και οι δύο γαντζωμένοι στις προκαταλήψεις τους. Αλλά όσο περισσότερο απελπίζονται τόσο έρχονται πιο κοντά. Ξεπερνώντας διαφορετική προέλευση, διαφορετικές κουλτούρες, γλώσσες, συνήθειες οι δύο γονείς θα αναγκαστούν να ενώσουν τις δυνάμεις τους σε μια κοινή αναζήτηση. Τελικά  θα γίνουν  αληθινοί φίλοι  και στη  διάρκεια της αναζήτησης  της τύχης των απογόνων τους θα οπλίζουν ο ένας τον άλλο με δύναμη και ελπίδα. 

Ο  Αλγερινής καταγωγής Γάλλος Rachid Bouchareb, βασισμένος σε ένα σενάριο τρυφερό και εύθραυστο σκηνοθετεί σεμνά, λιτά, χωρίς εξάρσεις, χτίζοντας αργά και ρεαλιστικά τη σχέση των δύο ηρώων του. Επιλέγει-και σωστά- να μην κάνει την τρομοκρατία ή το ρατσισμό  κυρίαρχα θέματα. Χρησιμοποιεί ένα αληθινό γεγονός για να φέρει σε επαφή  δυο ανθρώπους από τελείως διαφορετικά μέρη του πλανήτη. Επικεντρώνεται στις καθημερινές και επίμονες προκαταλήψεις που δεν τους αφήνουν να ανεχθούν ο ένας τον άλλο, να επικοινωνήσουν, να συνυπάρξουν, να μοιραστούν. Ακόμα περισσότερο τον απασχολούν οι σχέσεις μητέρας- κόρης, πατέρα- γιου που και στις δύο περιπτώσεις είναι τουλάχιστον αδιάφορες και μόνο μπροστά στην παρουσία του θανάτου γίνεται αντιληπτή η αναγκαιότητα τους, από την πλευρά, τουλάχιστον, των γονιών. Δεν είναι μόνον  η σκέψη μιας αρνητικής εξέλιξης που τους φοβίζει. Είναι βασικά οι ενοχές που προέρχονται από τη  συνειδητοποίηση ότι δεν έζησαν με τα παιδιά τους. Δεν τα γνώρισαν, δεν τους στάθηκαν, δεν χάρηκαν την αγάπη, την αφοσίωση, την κατανόηση. 

Οι εξαιρετικά ανεπτυγμένοι κεντρικοί χαρακτήρες,  ερμηνεύονται από δύο κατεξοχήν θεατρικούς ηθοποιούς την Αγγλίδα Brenda Blethyn και τον Sotigui Kouyaté Αφρικανό από το Μπαμάκο του Μάλι. Η Blethyn  είναι απόλυτα αληθινή καθώς κουβαλάει τον σιωπηλό συντηρητισμό της Αγγλίας, την ντροπή της λευκής ιμπεριαλιστικής κοινωνίας που έχασε τις αποικίες και την υπερηφάνεια της, βράζει από απέχθεια στη θέα ενός πολύ έθνικ Αφρικανού με του οποίου το γιο η κόρη της είχε κρυφό δεσμό.   Ο  Kouyaté, στον τελευταίο ρόλο της ζωής του, κλέβει τη παράσταση και δικαίως τιμήθηκε με την Αργυρή Άρκτο Ανδρικής Ερμηνείας στο Φεστιβάλ Βερολίνου. Το πρόσωπο του  συνδυάζει την σοφία, την αξιοπρέπεια, τον πόνο και την θλίψη με την σκληρότητα και την ψυχραιμία. Ντροπαλός και λακωνικός, δίνει σάρκα και οστά στο πολιτιστικό χάσμα ανάμεσα σε αυτόν και την Αγγλίδα.  Μια φιγούρα που δεν ξεχνιέται εύκολα και προκαλεί την αμέριστη συμπάθεια του θεατή.

Εδώ: https://www.youtube.com/watch?v=sRsZ23K2rUA το  trailer