Αμαχητί σε όλα
Και για πολλά μπορεί κανείς να αναρωτιέται ή να αντιδικεί, ωστόσο αναδύονται ορισμένα αδιαμφισβήτητα συμπεράσματα:
Πρώτον, κράτος στην Ελλάδα δεν υπάρχει. Μπροστά στη δυσκολία και την καταστροφή, ο πολίτης είναι μόνος και ανυπεράσπιστος. Καταλήγει στη βάρκα με μια βαλίτσα στα χέρια. Ο κρατικός μηχανισμός, είτε ως πολιτική, είτε ως διοικητική ηγεσία αδυνατεί. Για μια ακόμη φορά τα τελευταία χρόνια, η ηγεσία της πυροσβεστικής και της πολιτικής προστασίας αποδεικνύεται ανίκανη, ανεξάρτητα από την αυταπάρνηση των πυροσβεστών, των κατοίκων και των εθελοντών. Μπορεί άραγε κανείς να φανταστεί τις συνέπειες ενός ανάλογης ποιότητας σχεδιασμού της στρατιωτικής ηγεσίας, σε κάποια κρίση;
Δεύτερον, δεν υπάρχει σχεδιασμός για την αντιμετώπιση των ζητημάτων της χώρας. Όχι μόνο των έκτακτων αλλά ούτε των μόνιμων. Δεν υπήρξε σχέδιο για την αντιμετώπιση της πυρκαγιάς. Εάν αυτό υπήρχε, θα εκδηλωνόταν, θα έφερνε κάποιο αποτέλεσμα. «Αμαχητί στα πάντα» είναι η μόνη απάντηση των πολιτικών ηγεσιών. Το μόνο που λειτουργεί σήμερα είναι η κυβέρνηση των sms, που επιδιώκει να διαμορφώνει ένα ευνοϊκό πλαίσιο αξιολόγησής της, ως μοναδική προϋπόθεση πολιτικής κυριαρχίας.
Πολιτική για τις φωτιές δεν υπάρχει. Για το περιβάλλον το ίδιο, για την υγεία το ίδιο, για την αντιμετώπιση της τουρκικής απειλής το ίδιο, για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας το ίδιο, για την ενεργειακή αυτονομία της το ίδιο, για την αυτοδιοίκηση το ίδιο, αλλά υπάρχει πολιτική «δουλέματος» και «εκπαίδευσης» του κόσμου, (υπό συνθήκες κατατρομοκράτησής του), με σκοπό την πολιτική επιβίωση του «συστήματος».
Ειδικότερα σε ό,τι αφορά την αντιμετώπιση της πυρκαγιάς, η κυβέρνηση επέλεξε να μην διαθέτει πυροσβέστες και εναέρια μέσα, σε μόνιμη βάση. Καθώς και σχέδιο αντιμετώπισης της κατάστασης. Φαντάζεται ότι κι έτσι θα «την βγάλει καθαρή». Όπως συνέβη με την πανδημία και τις ΜΕΘ που ουδέποτε φτιάχτηκαν. Συνηθίσαμε την πανδημία, τώρα οφείλουμε να συνηθίσουμε και στις πυρκαγιές.
Τρίτον: Όσοι παρακολουθούν σήμερα σε ζωντανή σύνδεση την Ελλάδα ως παρανάλωμα και οδύρονται για τα δάση, τα χωριά, τα ζώα, τις υποδομές, το αύριό μας, οφείλουν να προχωρήσουν και στην αναγκαία πολιτική σύνδεση, ότι υποδομές δεν φτιάχνονται με νεοφιλελεύθερες συνταγές ούτε με υποστηριχτές των ανοιχτών συνόρων.
Σε αντιδιαστολή με όλα όσα μας οδηγούν στον γκρεμό, είναι αναγκαίο να συντεθεί ένα πραγματικό σχέδιο για τη χώρα, διασωστικό και δημοκρατικό ταυτόχρονα. Ένα αίτημα που όχι μόνο δεν έχει ακόμη διαμορφωθεί, αλλά δεν τίθεται καν, δεν ζητείται, δεν ανιχνεύεται, δεν συνειδητοποιείται, δεν παλεύεται...
Αυτή είναι όμως η πολιτική «δουλειά» που επείγει. Ιδίως μέσα στο ελπιδοφόρο κλίμα αλληλεγγύης που διαμορφώνεται. Αυτές τις ημέρες έγινε πιο σαφές: Τα σπίτια, τα χωριά, τα δάση, το περιβάλλον, δεν θα σωθούν από αυτές τις κυβερνήσεις, αλλά από ένα ζωντανό πολιτικό κίνημα που θα τροφοδοτήσει τη διαμόρφωση ενός σχεδίου διάσωσης της χώρας. Σε όλες του τις πτυχές. Κάθε πολιτική, κάθε προσπάθεια, σ’ αυτό οφείλει να συμβάλει.
Διαφορετικά μπορούμε να ερίζουμε για την ισχύ του ανέμου και το αναπόφευκτο της κλιματικής αλλαγής...
Κίνηση Δημοτών Βριλησσίων ΔΡΑΣΗ για μια Άλλη Πόλη
Φωτογραφία: https://indicator.gr/, 4 Αυγούστου 2021
.jpg)