Όλα αρχίζουν σήμερα

Την Πέμπτη 23 Σεπτεμβρίου 2021, 8:15’μμ, στο ΤΥΠΕΤ, από το Cine-Δράση.

Όλα αρχίζουν σήμερα/Ça commence aujourd'hui/ It All Starts Today

 

Γαλλία, Κοινωνική, 1999. Διάρκεια: 117’. Σκηνοθεσία: Bertrand Tavernier. Σενάριο: Dominique Sampiero, Bertrand Tavernier, Tiffany Tavernier. Πρωταγωνιστούν: Philippe Torreton, Maria Pitarresi, Nadia kaci, Veronique Ataly, Nathalie Becue, Emmanuel Bercot.  

Το «Όλα αρχίζουν σήμερα» είναι μια τρυφερή και συγκινητική ταινία, μια παθιασμένη διαμαρτυρία με γερές δόσεις χιούμορ από τον χαρισματικό σκηνοθέτη Bertrand Tavernier. Έχει  12 Βραβεία στο ενεργητικό της, ανάμεσα τους το Βραβείο Κριτικών FIPRESCI στο Φεστιβάλ Βερολίνου και είναι βασισμένη  σε σενάριο γραμμένο από  ίδιο τον σκηνοθέτη, την κόρη του  Tiffany και τον δάσκαλο Dominique Sampiero. Εξετάζει  καθημερινές προκλήσεις στη ζωή και την  δουλειά του Ντανιέλ ενός ταλαντούχου και πρωτοπόρου νηπιαγωγού που σκοντάφτει συνεχώς πάνω στα εμπόδια τα οποία προκαλούν η  παράλογη και επίμονη  γαλλική γραφειοκρατία που ο ιστός της έχει απλωθεί σε κάθε φάσμα της κοινωνικής ζωής, οι  πολιτικοί που σκέφτονται τους προϋπολογισμούς και όχι  τους ανθρώπους, οι εταιρίες που ελέγχουν ιερείς, αστυνομικούς και κοινωνικούς λειτουργούς. 

Δεν υπάρχει μεγάλη χαρά εκεί που διδάσκει ο Ντανιέλ, ένα μεταλλευτικό χωριό που έχει χτυπηθεί από την κρίση, στην ίδια εκείνη γαλλική περιοχή που οι συνθήκες ζωής και εργασίας στα ορυχεία άνθρακα ενέπνευσαν τον Εμίλ  Ζόλα στο έργο του «Τζερμινάλ». Σήμερα τα ορυχεία έχουν κλείσει, η τοπική οικονομία έχει μαραζώσει, η ανεργία είναι ευρέως διαδεδομένη, οι γονείς μαραζώνουν από την ανέχεια, επηρεάζοντας  και τα παιδιά τους. Επιπλέον  τα κρατικά κονδύλια για την παιδεία  είναι περιορισμένα, ο δήμαρχος παραπονιέται ότι τα σχολεία και οι κοινωνικές υπηρεσίες κατασπαράζουν τον προϋπολογισμό του, ο σχολικός επιθεωρητής είναι ανυπόφορος  και η ακατάστατη ζωή των γονιών των μαθητών προκαλεί απόγνωση στους δασκάλους. Γιατί τι άλλο μπορεί   να προκαλέσει η δήλωση ενός ζευγαριού ότι ο γιος τους σταμάτησε να έρχεται στο σχολείο, επειδή είναι για αυτούς βαριά η προσπάθεια να βάλουν το ξυπνητήρι και να τον σηκώσουν από το κρεβάτι; Ανευθυνότητα; Ή  μήπως νικήθηκαν ζώντας για μήνες χωρίς ρεύμα και θέρμανση; Είναι χειμώνας και κάνει κρύο. Ο νόμος απαγορεύει την απενεργοποίηση της παροχής ρεύματος αυτή την εποχή, αλλά η εταιρεία ηλεκτρικής ενέργειας προλαβαίνει και το  απενεργοποιεί το φθινόπωρο. Ή τι αποτέλεσμα μπορεί να έχει η συμβουλή του επιθεωρητή προς τον Ντανιέλ «να μην κινείται μεταξύ ομάδων» ενώ διδάσκει; «Τι πρέπει να κάνω για τις άλλες τρεις ομάδες;» ρωτάει ο Ντάνιελ. «Κάντε τους αυτοδύναμους», συμβουλεύει ο επιθεωρητής, ο οποίος προφανώς γνωρίζει ελάχιστα για τις δεξιότητες αυτοεξυπηρέτησης παιδιών 2 έως 5 ετών. 

Σε αυτόν τον κόσμο που φαίνεται αποφασισμένος να κάνει αδύνατο για τον Ντανιέλ να πετύχει σε αυτό που θέλει, να είναι δηλαδή ένας καλός δάσκαλος, αυτός δεν θα υποκύψει. Θα κάνει πολλά περισσότερα από το να διδάσκει. Εκτός από δάσκαλος θα είναι κοινωνικός λειτουργός, ακτιβιστής, ερευνητής για περιπτώσεις κακοποίησης παιδιών, ευσυνείδητος γιος και τρυφερός εραστής που τώρα η φίλη του θέλει να γίνει και αυτός πατέρας. Τίποτα  δεν πτοεί τον Ντανιέλ που με περίσσιο πάθος,  θάρρος και γερές δόσεις ανθρωπισμού οργανώνει μια σειρά από ενέργειες για να βοηθήσει εκπαιδευτικά και κοινωνικά τους μαθητές του. 

Η δημιουργία μιας ποιητικής και συναισθηματικά συναρπαστικής ταινίας χωρίς διδακτισμό,  ηθικά κηρύγματα και καλλιτεχνικές υποχωρήσεις  είναι ένα δύσκολο εγχείρημα που μόνο σκηνοθέτες με τις περγαμηνές του Tavernier μπορούν να φέρουν άρτια σε πέρας. Αν και δεν μπορεί να υπάρξουν συνολικά ευτυχισμένες καταλήξεις στο πορτρέτο μιας κοινότητας που προσπαθεί να ξεπεράσει πολύπλοκα προβλήματα, εντούτοις η ειλικρίνεια, η ακρίβεια και η οξεία ευαισθησία του σκηνοθέτη γεμίζει με αισιοδοξία και ελπίδα  όλους εκείνους που δεν υποτάσσονται στη μοίρα τους αντίθετα προσπαθούν να αντιστρέψουν  αρνητικές καταστάσεις. Ο Philippe Torreton είναι απολύτως ενσωματωμένος στον ρόλο ενός ανθρωπιστή  δασκάλου που αγαπάει τους μαθητές τους, τους σέβεται, τους ακούει, διασκεδάζει ή λυπάται μαζί τους. Ακριβείς στους ρόλους τους είναι και οι υπόλοιποι επαγγελματίες και ερασιτέχνες ηθοποιοί.   Η μουσική  του Louis Sclavis, ενός από τους πλέον σημαντικούς μεγαλύτερους Γάλλους τζαζίστες, ταιριάζει απόλυτα με το συνολικό πνεύμα της ταινίας.

Εδώ:  https://www.youtube.com/watch?v=iSfLj9fYTp4   το trailer.