Δράση: Ποιος θα σταματήσει την πανδημία;

Με ψυχραιμία και διαλλακτικότητα

ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΤΗΣ ΔΡΑΣΗΣ

Μοιάζει παράδοξο, αλλά η πολιτική της κυβέρνησης στο ζήτημα της πανδημίας παράγει -εκτός από συντηρητισμό - σύγχυση και αντιεμβολιαστές. Ο κ. Μητσοτάκης κατασκευάζει εχθρούς - αποδιοπομπαίους τράγους, (το έκανε και σε προηγούμενη περίοδο), για να ελέγχει το πολιτικό παιχνίδι και να εμφανίζεται ως η μόνη ρεαλιστική επιλογή. Επενδύει στην πειθαρχία, την υπευθυνότητα και την ατομική ευθύνη και καταστρατηγεί κάθε επίφαση δημοκρατίας και συνταγματικής τάξης, σε πλήρη αρμονία με το... Βαυαρικό κεκτημένο, «εμβολιασμένοι ή νεκροί», μια κοινωνία - ορνιθοτροφείο.

Από την άλλη, η αντιπολίτευση, βρίσκει ευκαιρία για μικροπολιτική. Οι αποσπασματικές επισημάνσεις για τον συνωστισμό στα μέσα μαζικής μεταφοράς, τα σχολεία, το σύστημα υγείας, δεν αρκούν. Ζητείται συνολικό σχέδιο και αλλαγή οπτικής, που να συμπεριλαμβάνει τη συμμετοχή του λαού σε σύνθετες και απαιτητικές αναγκαιότητες. Πάντα η λαϊκή παρουσία λειτουργεί ως αντίβαρο στη διαλυτικότητα, που είναι η βαθύτερη πληγή της περιόδου.

Όσο πάντως προχωρούν τα σχέδια κοινωνικής μηχανικής, τόσο καταρρέει η ανταπόκριση απέναντι στον (επιβεβλημένο) εμβολιασμό και ανακυκλώνονται οι πολώσεις, οι φοβίες, η δυσπιστία. Καθίσταται εμφανές ότι το όλον άγεται και φέρεται με πολιτικά κριτήρια, όχι υγειονομικά. Έτσι, η αντιμετώπιση της πανδημίας είναι υποθηκευμένη.

Τις επιδημίες τις σταματούν οι λαοί, όχι τα μέτρα και τα πολιτικά μαγειρέματα. Για να ελεγχθεί ο ιός - όπως σ’ έναν πόλεμο - η κοινωνία πρέπει να βρίσκεται σε επιφυλακή, να μετέχει, όχι να παρακολουθεί παραζαλισμένη τις παλινωδίες, τις ανακρίβειες, τα ψέματα και τους χειρισμούς που εκπέμπονται από τα ΜΜΕ. Ακόμη και η παραπομπή στο φιλότιμο, όπως έγινε στην αρχή της κρίσης, θα ήταν πιο αποτελεσματική, η ελληνική κοινωνία θα είχε τουλάχιστον συναντηθεί με τον καλύτερο εαυτό της...

Η πανδημία απαιτεί συντεταγμένη απάντηση, όχι αποκλεισμούς, διώξεις, όξυνση των αντιθέσεων και χλευασμό των διστακτικών. Τι θα γίνει δηλαδή, με τους ανεμβολίαστους; Θα τους απολύουμε, και μετά τι; Ποιο είναι το επόμενο μέτρο; Αυτή η λογική δεν έχει τελειωμό, οδηγεί σε αγριότητα χωρίς επιστροφή και σε ολοένα μεγαλύτερη αντίδραση. Στο κάτω-κάτω, δεν διακυβεύεται μόνο η αποσάθρωση της δημοκρατίας αλλά και κάθε τι συλλογικού υπερ της... «ατομικής ευθύνης»!

Διαφυγή από το αδιέξοδο δεν αποτελεί ούτε o κοινωνικός δαρβινισμός, το «οι ισχυροί οργανισμοί θα επιβιώσουν», το «μην μας ενοχλείτε, δεν τρέχει τίποτα», το «αντιεμβολιαστικό». Ο ιός είναι εδώ και σκοτώνει. Αυτά τα εμβόλια υπάρχουν σήμερα, αυτά κάνουμε, δεν περιμένουμε να εμβολιαστεί πρώτα όλος ο πλανήτης. Στην Ελλάδα, ο αριθμός των νεκρών από την πανδημία αντιστοιχεί σε αυτόν των μαχών του Αλβανικού Μετώπου. Τι θα γίνει; Πότε, αν όχι τώρα, θα περισταλεί το «εγώ αποφασίζω για το σώμα μου»; Πότε, αν όχι τώρα, θα αμφισβητηθεί η ακραία φιλελεύθερη λογική, του «κάνω ό,τι θέλω», του δεν πρέπει να τίθεται κανένας φραγμός στην ιδιωτεία, όπως και στην κυκλοφορία του κεφαλαίου άλλωστε...

Τον Μάρτιο του 2020 προτείναμε στο δημοτικό συμβούλιο να αναλάβει πρωτοβουλία για ένα «κίνημα αναπνευστήρων» που θα αγκάλιαζε την αυτοδιοίκηση. Η πρόταση έπεσε στο κενό, ούτε καν κατανοήθηκε, αν και τελικά στη συνέχεια, σε κάποιο βαθμό, υλοποιήθηκε από τον επιχειρηματικό κόσμο. Επιμένουμε στην ίδια οπτική: Αλληλεγγύη και συγκροτημένη Πολιτεία. Προσπάθεια για την αποφυγή και της εκτροπής και του θανατικού. Με ψυχραιμία και διαλλακτικότητα. Με τη συμμετοχή της κοινωνίας - διαφορετικά δεν λύνονται αυτά, πολύ περισσότερο δεν λύνονται εναντίον της ή με τους πολίτες διχασμένους και στο περιθώριο.

Οφείλουμε να σταθούμε απέναντι και στον αυταρχισμό και στην κοινωνική ερήμωση και στον ιό, σύμμαχοι στον αγώνα για τη ζωή. Ούτε η πανδημία θα αποτραπεί, ούτε η δημοκρατία θα σωθεί, ούτε η ίδια η χώρα, από έναν λαό αδιάφορο, που δεν έχει συναίσθηση της κατάστασής του.

Την ώρα που οι παγκόσμιες εξελίξεις τρέχουν -ιδίως στα γεωπολιτικά- το «δίλημμα του εμβολίου» αποπροσανατολίζει. Αντίθετα με αυτό, η αντιμετώπιση της πανδημίας θα μπορούσε να λειτουργήσει ως στοιχείο ανάταξης της λαϊκής συνείδησης, ένα εφόδιο πολύτιμο για την έκβαση των επόμενων αγώνων.

Κίνηση Δημοτών Βριλησσίων ΔΡΑΣΗ για μια Άλλη Πόλη

Φωτογραφία: Anna Karina, Claude Brasseur, Sami Frey, The Outsiders, Jean-Luc Godard 1964, www.filmaffinity.com