ΚΑΤΕΡΙΝΑ

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ Ι. ΒΑΤΟΥΣΙΟΥ

Τόσο βαθιά η θλίψη Κατερίνα

τόσο βαθιά

χώμα κίτρινο, υγρό, μαραζωμένο

Πόση θλίψη Κατερίνα

Ψυχορραγούσαν τα φύλλα

κι άνοιγε η γης να τα βουλιάξει

Κι όταν νύχτωσε πια

σκεπάστηκες το χώμα

κι ούτε που γύρισες πλευρό να με κοιτάξεις

ΠΊΝΑΚΑΣ: Isaak Levitan, Φθινόπωρο στο δάσος στο ποταμό Istra.