Πολλαπλά τα μηνύματα.
Τα αποτελέσματα των χθεσινών εθνικών εκλογών στέλνουν μηνύματα που πρέπει να λάβουμε υπόψη μας.
Πρώτη φορά ολόκληρος ο πολιτικός χάρτης βάφτηκε από το χρώμα ενός και μόνο κόμματος. Αυτό δεν έχει γίνει ποτέ στην πρόσφατη πολιτική μας ιστορία. Ούτε άλλωστε, τόσο η διακυβέρνηση της προηγούμενης θητείας ήταν τόσο καταπληκτική, όσο και η αντιπολίτευση τόσο καταστροφική, ώστε να δικαιολογείται αυτή η ... μετάλλαξη. Ας προβληματιστούμε λοιπόν για το τι συνέβη και για το τι συμβαίνει...
Η κυριαρχία και η παντοκρατορία ενός (του όποιου) κόμματος δεν είναι ένα καλό σημάδι. Αντίθετα, προμηνύει σημαντικές δυσκολίες για τον απλό πολίτη στο άμεσο και απώτερο μέλλον.
Διότι δεν θα υπάρχει η δέουσα αντίδραση και ο επιβαλλόμενος έλεγχος της (όποιας) εξουσίας, από μια ισχυρή (την όποια) αντιπολίτευση.
Διότι η ανεξαρτησία των θεσμών και μάλιστα της Δικαιοσύνης από την εκάστοτε εξουσία η οποία πάντοτε είναι μια δύσκολη υπόθεση, δυνητικά δυσχεραίνεται σε κρίσιμες υποθέσεις, όπως απέδειξε η πολιτική μας ιστορία διαχρονικά.
Διότι η οικονομική κατάσταση των πολιτών θα επιδεινωνόταν, έτι περαιτέρω, ανεξαρτήτως του κόμματος εξουσίας, με τα επαχθή μέτρα που όλοι ξέρουμε και όλοι αναμένουμε ότι θα ληφθούν μετά τις επόμενες εκλογές. Τα πανηγύρια πάντα τελειώνουν μαζί με τις προεκλογικές περιόδους και μετά τα κεφάλια μέσα..., αρχίζει ο Γολγοθάς. Αενάως...
Διότι τα funds καραδοκούν για πλειστηριασμούς ακινήτων οφειλετών - δανειοληπτών με κόκκινα δάνεια. Καθώς τα κόμματα εξουσίας, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο το επέτρεψαν...
Διότι, ανεξαρτήτως κυβερνητικού κόμματος, οι τιμές θα αυξηθούν ,η ακρίβεια θα μεγαλώσει, οι αποταμιεύσεις (όσες υπάρχουν) των πολιτών θα μειωθούν.
Διότι η πολιτική της εκάστοτε εξουσίας δεν θα είναι υπέρ των εργαζομένων αλλά υπέρ της εργοδοσίας καθώς εκείνη φέρεται να κάνει επενδύσεις και άρα πρέπει να στηρίζεται. Ποιοι θα μπορούν να αντιδράσουν αποτελεσματικά σε όλα αυτά; Κόμματα, συνδικάτα, εργαζόμενοι, πολίτες;
Διότι τα μίντια, ανέκαθεν εκμεταλλεύονται ανεπάρκειες, αδυναμίες, προβλήματα, λάθη κι επιβάλλουν πολιτικές και πολιτικούς. Όχι πάντα υπέρ του κοινού καλού, αλλά πάντα υπέρ των οικονομικών και άλλων συμφερόντων τους (και των ιδιοκτητών τους).
Ποιος θα τολμάει πια να ελέγχει ουσιαστικά μια εξουσία (την όποια) με 170 βουλευτές κι ένα ολόκληρο πολιτικό και μιντιακό σύστημα απολύτως φιλικό αν όχι και ελεγχόμενο που διορίζει και την ηγεσία της ανεξάρτητης δικαιοσύνης;
Διαφωνούμε με τη λογική να δίνεται τέτοια παντοδυναμία σε οποιοδήποτε κόμμα σ' αυτή τη χώρα, διότι φέρνει μαζί του τα επίχειρα της παντοκρατορίας, της αλαζονείας της εξουσίας και της καθεστωτικής λειτουργίας.
Ποτέ δεν περιμέναμε ότι οι πολίτες θα έβαφαν με ένα μόνο χρώμα τον εκλογικό χάρτη της χώρας. Τούτο μας "σκιάζει" και μας "αγριεύει".
Και πάλι συγχαρητήρια και "μακάρι να μην το μετανιώσουμε".
Β.Ν.
.jpg)