Πόδια στο Χαλί.

Πέμπτη 22 Ιουνίου 2023, ώρα 9:00 μμ, στο ΤΥΠΕΤ, από το Cine Δράση.

Πόδια στο Χαλί/Les Pieds dans le tapis/ Khanevadeh Farchtchi/ Feet in the Carpet

 

 Γαλλία, Ιράν, Κωμωδία, 2015. Διάρκεια: 90’.  Σκηνοθεσία: Nader Takmil Homayoun. Σενάριο: Nader Takmil Homayoun, Philippe Blasband. Πρωταγωνιστούν: Golab Adineh, Babak Hamidian, Michel Vuillermoz, Aurélia Petit, Zhuoer Zhu.

Με μια διασκεδαστική κωμωδία που φέρνει κοντά πολιτισμούς και γλώσσες ολοκληρώνει το Cine Δράση τις χειμερινές προβολές του στο ΤΥΠΕΤ την Πέμπτη 22 Ιουνίου. Από τις 29 Ιουνίου μεταφερόμαστε στο Β΄ Γυμνάσιο Βριλησσίων για τις θερινές μας προβολές.  Τα «Πόδια στο Χαλί»,  είναι μια  υπέροχα αστεία και συγκινητική κινηματογραφική  εμπειρία, στην οποία ο Γαλλο-Ιρανός σκηνοθέτης Nader  Takmil Homayoun πατώντας σε μια απλή ιστορία, στην οποία Ιρανοί έμποροι διαπραγματεύονται επί γαλλικού εδάφους, στα κινέζικα μέσω του smartphone τους, ανακαλύπτουν τις χαρές της γαλλικής διοίκησης και αναμετρώνται με κωμικές λεπτομέρειες και ασυνήθιστες συναντήσεις, κάνει ένα πνευματώδες σχόλιο πάνω στο πολιτιστικό χάσμα που χωρίζει το θεοκρατικό καθεστώς κράτος και την κοινωνία του Ιράν με την «ελεύθερη, δημοκρατική, ισότιμη, ανοιχτή και ανεκτική στο διαφορετικό» Γαλλική. Ή μήπως δεν είναι τόσο μεγάλο το χάσμα και είναι περισσότερες οι ομοιότητες από τις διαφορές;   

Σε μια Τεχεράνη 17 και πλέον εκατομμυρίων κατοίκων, μολυσμένη μέχρι   ασφυξίας και κυκλοφοριακά χαοτική, ο Μορτεζά, γιος ενός εμπόρου  χαλιών στο Μεγάλο Παζάρι, συνθλίβεται ανάμεσα σε μια απαιτητική σύζυγο, που  θεωρεί τον εαυτό της πριγκίπισσα, μια αυταρχική μητέρα, τους Κινέζους πελάτες του και τους απεργούς εργάτες του πατέρα του. Ο τελευταίος, ένας πραγματικός πάτερ φαμίλιας  λείπει. Επίσημα επισκέπτεται, όπως κάθε χρόνο, την Κορέα για τα καθιερωμένα λασπόλουτρα του. Απλά πράγματα, που περιπλέκονται αφάνταστα   όταν με έκπληξη πληροφορούνται ότι στην πραγματικότητα βρίσκεται στη Γαλλία και μόλις εγκατέλειψε το μάταιο τούτο κόσμο εξ αιτίας μιας καρδιακής προσβολής. Ο θλιμμένος γιος και η απορημένη μητέρα του  προσγειώνονται στο Brive-la-Gaillarde, μια πόλη ήσυχη το ακριβώς αντίθετο της δικής τους, που επιπλέον ούτε μπορούν να προφέρουν το όνομα της. Εκεί θα προσπαθήσουν να λύσουν το μυστήριο του νεκρού και να  επαναπατρίσουν τη σωρό του. Αλλά δεν θα είναι αυτό το τέλος των εκπλήξεων τους, καθώς θα διαπιστώσουν ότι ο άμεμπτος και αμόλυντος πάτερ φαμίλιας είχε στην Γαλλία μια ακόμη οικογένεια.

  Οι δυσκολίες  πολλές  και τα μπλεξίματα μόλις αρχίζουν. Ο Μορτεζά μιλά μόνο φαρσί και κινέζικα  οπότε θα πρέπει να βρουν μεταφραστή από τα κινέζικα στα γαλλικά. Η μεταφορά του νεκρού αποδεικνύεται καθήκον διόλου εύκολο καθώς ο παραλογισμός του εμπάργκο που Αμερική και Ευρωπαϊκή Ένωση έχουν επιβάλει  στο Ιράν  έχει,  σύμφωνα με την ερμηνεία του αρμόδιου δημοτικού υπαλλήλου, μόλις επεκταθεί και περιλαμβάνει τη μεταφορά νεκρών. Μια Βαβυλωνία εξελίσσεται μπροστά στα  μάτια του θεατή. Άνθρωποι αναζητούν λεπτομέρειες για τη μυστική ζωή ενός συζύγου-πατέρα, χρησιμοποιώντας μια μίξη γαλλικών, φαρσί, μανδαρίνικων, αυτισμού σε ύφος που θυμίζει Κουστουρίτσα. Κάποιος θα ερωτευτεί τη μητέρα, άτομα με αυτισμό εμπλακούν στις διαπραγματεύσεις με τους διοικητικούς παράγοντες. Θα τα καταφέρουν ή θα δουν τις ζωές τους να ακολουθούν το παράδειγμα του αποθανόντα πατέρα: θα έχουν έναν εραστή ή μια ερωμένη στο Brive-la-Gaillarde και θα επιστρέφουν  μια φορά το χρόνο για να ζήσουν μαζί του; 

Γεννημένος στο Παρίσι, ο Nader Takmil Homayoun σπούδασε λογοτεχνία στο Ιράν και εργάστηκε εκεί ως δημοσιογράφος και κριτικός κινηματογράφου. Το 1997 πήρε το δίπλωμα σκηνοθεσίας και ξεκίνησε την καριέρα του σκηνοθετώντας   εναλλάξ ντοκιμαντέρ και ταινίες μυθοπλασίας. Η μικρού μήκους ταινία του «C' est Coming Soon» (2000) προβλήθηκε στο Φεστιβάλ Βενετίας. Το 2005, σκηνοθέτησε το ντοκιμαντέρ «Ιράν, μια Κινηματογραφική Επανάσταση» για την ιστορία της χώρας μέσω του κινηματογράφου, το οποίο βραβεύτηκε σε πολλά φεστιβάλ. Η «Tehran», πρώτη του ταινία μυθοπλασίας, κέρδισε το βραβείο της Εβδομάδας Κριτικής στο Φεστιβάλ Βενετίας (2009) και το Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής  (Angers, 2010). Τα «Πόδια στο Χαλί», σε σενάριο του ίδιου και του   Philippe Blasband (Les Émotifs anonymes, Marie Heurtin) κέρδισε τα Βραβεία «Χρυσά Πυρηναία» Καλύτερης Μυθοπλασίας, Καλύτερης Γυναικείας Ερμηνείας (για την Golab Adineh), Καλύτερης Σκηνοθεσίας, Καλύτερου Σεναρίου και Καλύτερης Πρωτότυπης Μουσικής στο Festival de Luchon (2016). 

Το «Les Pieds dans le tapis» αντίθετα με τις συνήθεις ιρανικές παραγωγές που αναφέρονται στις ανθρώπινες σχέσεις με λεπτότητα μεν, αλλά σε πιο δραματικά πλαίσια είναι μια πρωτότυπη, αστεία και τρυφερή ταινία, όπου η σάτιρα έχει προτεραιότητα. Επικεντρώνεται στην ανθρώπινη επικοινωνία και την ακοινωνησία στην εποχή της επικοινωνίας. Ανάμεσα σε ένα ζευγάρι και μια ολόκληρη οικογένεια λείπει ακόμα και η πιο στοιχειώδης επαφή. Και δεν ευθύνονται μόνον οι προσυμφωνημένου –ερήμην του ζευγαριού- γάμοι, όπου άγνωστοι άνθρωποι καλούνται να ζήσουν 40-50 χρόνια μαζί και ποτέ δεν συζητάνε σε βάθος, δεν ανοίγονται ο ένας στον άλλον. Ένας άντρας έχει διπλή ζωή, μια γυναίκα  και μια κόρη στο εξωτερικό, και δεν το εκμυστηρεύεται στη γυναίκα του ή τα παιδιά του. Τι  είδους ζωή είναι αυτή; Δεν είναι ούτε θέμα γλώσσας. Πολλοί μιλάνε την ίδια γλώσσα και δεν συνεννοούνται, δεν συναισθάνονται, δεν κατανοούν ο ένας τον άλλον. Από την άλλη είναι πιθανόν, ο Μορτεζά και ο Λιν ο μεταφραστής του, για παράδειγμα, που μιλούν άλλες γλώσσες και  προέρχονται από διαφορετικά πολιτισμικά περιβάλλοντα, να έχουν  περισσότερα κοινά από ότι πρώτος με τη  σύζυγό του, που ζουν για πολύ καιρό κάτω από την ίδια στέγη και μιλούν την ίδια γλώσσα.

Στα πολύ θετικά της ταινίας η επιλογή των ηθοποιών. Ο Michel Vuillermoz στο ρόλο του Hughes, ενός χαρακτήρα που  ερωτεύεται τη μητέρα του Μορτεζά  δίνει μια ερμηνεία όλο ποίηση και συναίσθημα. Η ερμηνεία της Ιρανής Golab Adineh που υποδύεται τη μητέρα χαρακτηρίζεται από εξαιρετική  άνεση. Η Aurélia Petit (δεύτερη σύζυγος του νεκρού), έχει χάρη στο βλέμμα και στον τρόπο ομιλίας της. Ο Babak Hamidian στον ρόλο του Μορτεζά, είναι ένας υπέροχος,   απίστευτα ακριβής ηθοποιός και ένας από τους αστέρες του ιρανικού κινηματογράφου. Όσο για το  τεράστιο χαλί στα credits του  φιλμ έχει και αυτό το ρόλο του. Το  ανακάλυψε ο σκηνοθέτης   στο παζάρι της Τεχεράνης πάνω είναι γραμμένη η ιστορία του Ιράν, απεικονίζονται προσωπικότητες, βασιλιάδες, προφήτες και σημαντικά ιστορικά μέρη  της χώρας.