Συγκριτική αξιολόγηση της Ανταγωνιστικότητας.

Της Οικονομίας των Ελληνικών Περιφερειών.

(Μέρος 1)

Κωνσταντίνος Γαλιώτος

Οι αριθμοί – εκθέτες ή οι αριθμοί σε παρένθεση παραπέμπουν στις υποσημειώσεις 

“11+1” ΠΡΟΕΙΣΑΓΩΓΙΚΕΣ ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΙΤΛΟ ΚΑΙ ΤΗ ΔΙΑΡΘΡΩΣΗ ΤΗΣ ΣΕΙΡΑΣ ΤΩΝ ΑΡΘΡΩΝ

1. Στον τίτλο του άρθρου  υπάρχουν «διακριτοί όροι ή διακριτές λέξεις – κλειδιά»  που  συνθέτουν το γνωστικό αντικείμενο και το θεματικό περιεχόμενο της σειράς των άρθρων τα οποία θα ακολουθήσουν.

Στο  επίκεντρο του θέματος βρίσκεται ο όρος Ανταγωνιστικότητα (Competitiveness) ο οποίος με μια πιο ορθή και πιο σχολαστική διατύπωση πρέπει να λέγεται Ανταγωνιστικότητα της Οικονομίας.

Πρόκειται για έναν Εξειδικευμένο Επιστημονικο-τεχνοκρατικό και Τεχνο-γραφειοκρατικό όρο της Πολιτικής Οικονομίας της Μεγέθυνσης, της Ανάπτυξης και ακόμη περισσότερο της Βιώσιμης, Αειφόρου, Διαρκούς, Διατηρήσιμης, Ενδογενούς Ανάπτυξης χωρίς Αποκλεισμούς και Χωρίς Ανισορροπίες που συνιστά δεοντολογικά ένα de jure και in abstracto Ευρωπαϊκό (άρα και Εθνικό) Όραμα αλλά, δυστυχώς, όχι ακόμη από οντολογικής απόψεως ένα de facto και in concreto Ευρωπαϊκό (άρα και Εθνικό) Επίτευγμα.

Είναι ένα από τα συντρέχοντα τεκμήρια εξαιτίας των οποίων ο μεγάλος maître της Γεωπολιτικής Zbigniew Brzezinski χαρακτήρισε την ατελή, ανολοκλήρωτη και εντροπική ΕΕ ως μια «patchwork (κουρελού)» στο σπουδαίο έργο του «Η μεγάλη σκακιέρα (The Grand Chessboard» το 1997.

Πρόκειται επίσης για ένα όρο της  Περιφερειακής Επιστήμης και της Οικονομίας του Χώρου σε συνδυασμό, σε διάδραση, σε σύζευξη και σε όσμωση με τις άλλες Επιστημονικές Εξειδικεύσεις του Χώρου (Οικονομική Γεωγραφία, Φυσική Γεωγραφία, Ανθρωπογεωγραφία, Χωροταξία, Πολιτική, Κοινωνιολογία, Επιστήμη Περιβάλλοντος και Κλιματικής Καταστροφής (όχι πλέον Αλλαγής ή Κρίσης), Διοίκηση, Διακυβέρνηση, κοκ).

2. Η Ανταγωνιστικότητα της Οικονομίας έχει Χωρική Διάσταση ανάλογα με το πώς κανείς ονομάζει, περιγράφει, προσδιορίζει, καθορίζει, θεσπίζει, κατηγοριοποιεί, οριοθετεί και χωροθετεί την περιοχή ή τον τόπο στον οποίο αναφέρεται η Ανταγωνιστικότητα της Οικονομίας. 

Η χωρική κατηγοριοποίηση που χρησιμοποιείται στο παρόν άρθρο εννοεί τη θεσμοθετημένη, την νομοθετημένη και τη νομιμοποιημένη Διοικητική Επικράτεια στην οποία εκτείνεται η Δικαιοδοσία και η Αρμοδιότητα μιας ad hoc Χωρικής Αρχής (οντότητας).

Εάν ο χώρος είναι η εθνική/κρατική επικράτεια τότε γίνεται αναφορά στην Ανταγωνιστικότητα της Εθνικής Οικονομίας του κράτους, λ.χ. Ανταγωνιστικότητα της Ελληνικής Οικονομίας ή σε συντομία Ελληνική Ανταγωνιστικότητα (η οποία, ειρήσθω εν παρόδω ήταν, είναι και κανείς δε γνωρίζει το μέχρι πότε θα συνεχίζει να είναι «ανάπηρη»).

Εάν ο χώρος είναι υπερεθνικός ή/και διακυβερνητικός στο πλαίσιο μιας Ομάδας Κρατών  λ.χ. Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) τότε γίνεται αναφορά στην Ανταγωνιστικότητα της Οικονομίας της ΕΕ ή σε συντομία Ευρωπαϊκή Ανταγωνιστικότητα.

 Εάν ο χώρος είναι υποεθνικός ή υποκρατικός λ.χ. Περιφέρεια, Περιφερειακή Ενότητα (ΠΕ), Δήμος τότε η Ανταγωνιστικότητα αναφέρεται στην κατά περίπτωση χωρική υποκρατική ενότητα λ.χ. Ανταγωνιστικότητα της Οικονομίας της Περιφέρειας Αττικής ή σε συντομία Ανταγωνιστικότητα της Περιφέρειας Αττικής και ανάλογα Ανταγωνιστικότητα της ΠΕ Αρκαδίας, Ανταγωνιστικότητα του Δήμου Τρίπολης, κοκ. 

3. Για την εξυπηρέτηση των Στατιστικών αναγκών της Ευρωπαϊκής Περιφερειακής Πολιτικής και της Πολιτικής Συνοχής (καθώς και της Εδαφικής Ατζέντας της ΕΕ),  οι Περιφέρειες,  οι ΠΕ και οι Δήμοι, δηλαδή οι Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης (ΟΤΑ) α΄ και β΄ βαθμού,  «ταυτοποιούνται ως Χωρικές Οντότητες» σύμφωνα με την Τυποποιημένη Γεωκωδική Ταξινόμηση και Κατηγοριοποίηση της ΕΕ, ήτοι ως NUTS = Nomenclature des Unités Territoriales Statistiques (Κοινή Ονοματολογία των Εδαφικών Στατιστικών Μονάδων).

Για παράδειγμα: Οι  Περιφέρειες φέρουν την ονοματολογία NUTS2. Οι ΠΕ την ονοματολογία NUTS3 και οι  Δήμοι την ονοματολογία LAU (Local Administrative Unit).

4. Οι λέξεις – κλειδιά «Μέτρηση και Βαθμολόγηση»  (που δεν φαίνονται στον τίτλο του άρθρου για την εξοικονόμηση του χώρου του κειμένου) αφορούν στην Επίδοση της Ανταγωνιστικότητας της Οικονομίας μιας Χωρικής Ενότητας. 

Η επίδοση είναι ένα «μετρήσιμο αποτέλεσμα» που στηρίζεται σε μια σαφώς καθορισμένη «μεθοδολογία μέτρησης» με τη χρήση συγκεκριμένης  «βαθμολογικής κλίμακας». 

Έχοντας κανείς βαθμολογήσει και μετρήσει το αποτέλεσμα των επιδόσεων μια ομάδας συγκεκριμένων χωρικών ενοτήτων από πλευράς Ανταγωνιστικότητας της Οικονομίας, μπορεί να κατατάξει τις χωρικές ενότητες από πλευράς επιδόσεων.

Μπορεί να τις αξιολογήσει και να τις συγκρίνει σε μια ιεραρχική κλίμακα από το «Μηδέν  έως το Άριστα», από τον «Ουραγό έως τον Πρωταθλητή», από τον Πληβείο έως τον Πατρίκιο»  και στο πλαίσιο αυτών των μετρήσεων να εφαρμόσει όλα τα Εργαλεία της Μαθηματικής Στατιστικής Επιστήμης για την εξαγωγή συμπερασμάτων Αποτίμησης των επιδόσεων και Κατάταξης κάθε χωρικής ενότητας με κριτήριο την Ανταγωνιστικότητα της Οικονομίας εκάστης εξ αυτών.

5. Αυτόν ακριβώς τον υπολογισμό (με συγκεκριμένη μεθοδολογία) της Ανταγωνιστικότητας της Οικονομίας των 268 Ευρωπαϊκών Περιφερειών NUTS2 (μεταξύ των οποίων είναι και οι 13 Ελληνικές Περιφέρειες) εφαρμόζει αυτή τούτη η ίδια η Γενική Διεύθυνση Περιφερειακής και Αστικής Πολιτικής (DG Regio=Directorate General for Regional and Urban Policy) η οποία υπάγεται στην (Πορτογαλίδα) Επίτροπο Elisa Ferreira.

Ανάλογα στοιχεία μπορούν να βρεθούν στη μελέτη του ΟΟΣΑ (Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης = OECD = Organisation for Economic Co-operation and Development) με τίτλο Regional Policy for Greece Post 2020 (Περιφερειακή Πολιτική για την Ελλάδας μετά το 2020) καθώς και στο πλαίσιο της (υπό συζήτηση) Νέας Πολιτικής Συνοχής μετά το 2027 που θα περιλαμβάνονται στο επόμενο  Πολυετές (7ετές) Δημοσιονομικό Πλαίσιο της ΕΕ 2028-2034.

Από τη συγκριτική αξιολόγηση των επιδόσεων και την κατάταξη των 268 Ευρωπαϊκών Περιφερειών NUTS2 που θα παρουσιαστούν στα επόμενα Μέρη της αρθρογραφίας,  θα εξαχθούν πολλά συμπεράσματα μεταξύ των οποίων θα τεκμηριωθεί η Διαπεριφερειακή Ανισομέρεια, η Διαπεριφερειακή Ανισότητα και η Διαπεριφερειακή Ανισορροπία τόσο μεταξύ των 268 Ευρωπαϊκών Περιφερειών όσο και μεταξύ των 13 Ελληνικών Περιφερειών με κριτήριο την Ανταγωνιστικότητα της Περιφερειακής Οικονομίας.

Πρόκειται για κάτι ανάλογο με αυτό το οποίο ισχύει για τα 27 κ-μ των οποίων το μεγάλο εύρος των ακραίων τιμών των επιδόσεων (διαφορά maximum – minimum) σε συνδυασμό με την άνιση κατανομή των ενδιαμέσων επιδόσεων έχει απαξιώσει την ΕΕ η οποία πλέον έχει καταστεί ένα Ανισόρροπο Πολιτειακό Μόρφωμα με τον χαρακτηρισμό «Ευρώπη των πολλών ταχυτήτων». 

Ουσιαστικά πρόκειται για μια Ευρωπαϊκή Πολυκατοικία που έχει πολλά υπόγεια, πολλά ισόγεια, λίγους ορόφους και ένα ή δυο ρετιρέ. Οπότε τίθενται τα δυο κλασικά ερωτήματα «ποια είναι η θέση κατάταξης της Ελλάδας στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι»  και «Τις πταίει»; 

Σε επίπεδο Ευρωπαϊκών Περιφερειών NUTS2 το εύρος της διαφοράς των ταχυτήτων  εξαιτίας της ανισομέρειας είναι πολύ μεγαλύτερο οπότε το προπαγανδιστικό και ουτοπικό slogan περί της «Ευρώπης των Περιφερειών» είτε είναι ένα «κακόγουστο, ναΐφ και μπουφονικό και κούφιο αστείο της Opera Buffa και της Commedia dell΄ Arte ή ακόμη και του Θεάτρου των Σκιών» είτε είναι «Όνειρο θερινής νυκτός (A midsummer night΄s dream), William Shakespeare». 

Δεν παύει όμως να υφίστανται τα σχετικά ερώτηματα «ποια είναι η θέση κατάταξης των Ελληνικών Περιφερειών στο ευρωπαϊκό περιφερειακό γίγνεσθαι» και «Τις πταίει»;

6. Θα πρέπει να επισημανθεί ότι  η Επίδοση της Ανταγωνιστικότητας της Οικονομίας των 268 Ευρωπαϊκών Περιφερειών σύμφωνα με τη μεθοδολογία της DG Regio είναι μια μέθοδος «πολυκριτηριακής και πολυπαραμετρικής σταθμισμένης βαθμολόγησης».

Δηλαδή συγκέντρωσης, της κατάταξης και της μέτρησης πολυαρίθμων συνιστωσών, μεταβλητών, παραγόντων και παραμέτρων (ενίοτε συμμεταβαλλόμενων) των οποίων η «σταθμισμένη σύνθεση» καταλήγει σε ένα «συνολικό σταθμισμένο βαθμό» ο οποίος είναι γνωστός με το όνομα Δείκτης Περιφερειακής Ανταγωνιστικότητας (ΔΠΣ, RCI=Regional Competitiveness Index).

Όπως φαίνεται στο συνημμένο Γράφημα 1, ο (συνολικός σταθμισμένος) ΔΠΑ έχει μια «πυραμιδοειδή ή δενδροειδή» μορφή.

Αποτελείται από 68 Συνιστώσες οι οποίες ομαδοποιούνται συνολικά σε 11 Πυλώνες οι οποίοι με τη σειρά τους κατηγοριοποιούνται σε  3 Υποδείκτες.

7.  Από το Γράφημα 1  γίνεται σαφές ότι οι παράμετροι της Ανταγωνιστικότητας της Οικονομίας μιας Περιφέρειας περιγράφουν «όλες ανεξαιρέτως της ανθρωπογενείς δραστηριότητες οι οποίες λαμβάνουν χώρα στο πλαίσιο της Χωρικής Κοινωνίας της Περιφέρειας από κάθε συντρέχουσα άποψη τόσο ατομική όσο και συλλογική». 

Αυτές οι ανθρωπογενείς δραστηριότητες αφορούν σε όλους του πολίτες και σε όλους τους Τομείς-Κλάδους-Υποκλάδους της Οικονομίας του Ιδιωτικό Τομέα και του Δημόσιου Τομέα της Χωρικής Ενότητας. 

Σε ότι αφορά στο Δημόσιο Τομέα αυτός εννοείται με την ευρύτερη έννοια του όρου. Στην ουσία πρόκειται για την Γενική Κυβέρνηση μιας χώρας (όπως λ.χ. αυτή περιγράφεται στο Γενικό Κρατικό Προϋπολογισμό και στους Εθνικούς και Περιφερειακούς Λογαριασμούς της Εθνικολογιστικής Ταυτότητας της χώρας). 

Με άλλα λόγια  περιλαμβάνει την εκάστοτε Κεντρική Κυβέρνηση και όλες τις δομές και όλους τους φορείς (ΝΠΔΔ και ΝΠΙΔ) της Αποκεντρωμένης και της Αποσυγκεντρωμένης Κεντρικής Διοίκησης καθώς και της Αυτοδιοίκησης α΄ και β΄ βαθμού.

Το ίδιο ισχύει και για την Τρόϊκα της Εξουσίας στο πλαίσιο της Διάκρισης των Εξουσιών του Πολιτεύματος που είναι η Νομοθετική, η Εκτελεστική και η Δικαστική Εξουσία των οποίων οι επιδόσεις επίσης «μετρώνται, αξιολογούνται, κατατάσσονται στο πλαίσιο επισήμων Διεθνών, Ευρωπαϊκών και Εθνικών Εκθέσεων τις οποίες θα παρουσιάσουμε σε επόμενα άρθρα». 

Αυτή η επεξηγηματική διαπίστωση πρέπει να τονιστεί δεόντως για να μην υπάρξουν συγχύσεις, ερμηνευτικά λάθη, προκρούστιες απόψεις και παρεξηγήσεις ως προς το ρόλο της Αυτοδιοίκησης α΄ και β΄ βαθμού στο υποεθνικό και στο υποκρατικό χωρικό γίγνεσθαι.

Για παράδειγμα η Ανταγωνιστικότητα μιας Χωρικής Οικονομίας δεν είναι υπόθεση αποκλειστικά μόνον της Αυτοδιοίκησης α΄ και β΄ βαθμού αλλά ολόκληρου του Κράτους και όλης της Κοινωνίας των Πολιτών της Χωρικής Ενότητας στο πλαίσιο των υφισταμένων Γενικών και Ειδικών Συνθηκών σε συνδυασμό με τους εξωγενείς παράγοντες που αλληλεπιδρούν με τους αντίστοιχους ενδογενείς παράγοντες της περιοχής. 

Αν κάποιος αναζητήσει τον «επιμερισμό της επίδοσης επί κάποιου ζητήματος που υφίσταται  στο υποκείμενο επίπεδο της Περιφέρειας σε σχέση με το υπερκείμενο Κράτος» μπορεί να εφαρμόσει τη Μέθοδο της Περιφερειακής Επιστήμης η οποία είναι γνωστή ως «Shift – Share Analysis» (η οποία θα αναλυθεί στα επόμενα).

Εδώ αξίζει να ανοιχθεί μια παρένθεση και να τονιστεί ότι όταν η Ανταγωνιστικότητα της Ελληνικής Οικονομίας είναι ελλειμματική1 θα ήταν παράδοξο και αντιφατικό να περιμένει κανείς ότι δεν θα συμβαίνει το ίδιο και με την Ανταγωνιστικότητα της Οικονομίας των 13 Περιφερειών της Ελλάδας. 

Η προαναφερθείσα επισήμανση γίνεται για να αποφευχθεί η σύγχυση ή/και η αδικοκρισία που μπορεί να στραφεί εναντίον των ΟΤΑ α΄ και β΄ βαθμού εξαιτίας τη μη κατανοήσεως του όρου Υποκρατική Χωρική (λ.χ. Περιφερειακή) Ανταγωνιστικότητα της Οικονομίας και της ετεροβαρούς σχέσης Κράτους- Αυτοδιοίκηση. 

Δηλαδή για να μη νομίσει κανείς αφελώς (ή έντεχνα κάποιος να το εργαλειοποίησει για προπαγανδιστικό «κυνήγι μαγισσών» ενόψει των αυτοδιοικητικών εκλογών) ότι ένα έλλειμμα Ανταγωνιστικότητας της Περιφερειακής Οικονομίας θα πρέπει να χρεωθεί αποκλειστικά και μόνον στις αιρετές Περιφερειακές και Δημοτικές Αρχές.

Αντίθετα μπορεί να επιμερισθεί προς πολλούς άλλους παράγοντες και προς όλες τις κατευθύνσεις.

8. Μια ακόμη ιδιαίτερα σημαντική πλευρά της μέτρησης του σύνθετου, πολυκριτηριακού και πολυπαραμετρικού ΔΠΑ είναι η εξαγωγή πολλών χρήσιμων συμπερασμάτων για το status, το modus vivendi και το modus operandi μια Χωρικής Κοινωνίας (κράτους, περιφέρειας, ΠΕ, δήμου,κ.λπ.) από πολλές γωνίες θέασης με τη βοήθεια και τη χρήση των Μοντέλων της Μαθηματικής Στατιστικής. 

Για παράδειγμα με τις «εμπειρικές (ερευνητικές) συσχετίσεις» μεταξύ των παραμέτρων του ΔΠΑ, μεταξύ των παραμέτρων του ΔΠΑ σε επίπεδο σύγκρισης Περιφέρειας και Κράτους, μεταξύ των αντίστοιχων παραμέτρων του ΔΠΑ των Περιφερειών (13 Ελληνικές, 268 Ευρωπαϊκές), μεταξύ του ΔΠΑ και άλλων Μεγεθών λ.χ. ΑΕΠ, κκ ΑΕΠ, κκΑΕΠ σε Μονάδες Αγοραστικής Δύναμης, φτώχεια και κοινωνικός αποκλεισμός, Έρευνα – Τεχνολογία – Καινοτομία, Απασχόληση, Ανεργία, Παραγωγικότητα Κεφαλαίου και Εργασίας, Δημογραφικό Προφίλ, Ποιότητα Επιχειρηματικότητας, Ακαθάριστη Προστιθέμενη Αξία, Επενδύσεις, Παραοικονομία, Διαφθορά, Δικαιοσύνη, Νομοθεσία, Τραπεζικό Σύστημα, κοκ ων ουκ έστιν αριθμός.

9.  Η DG-Regio μετρά τον ΔΠΑ ανά τρία έτη (2010-2013-2016-2019-2022). Οι τιμές των αποτελεσμάτων ανά έτος (συνολικά και κατά παράμετρο) μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως Βάση Δεδομένων για την Στατιστική Ανάλυση Χρονολογικών Σειρών των Τιμών της Ανταγωνιστικότητας της Περιφερειακής Οικονομίας σε συνδυασμό με βραχυπρόθεσμες εκτιμήσεις και μεσοπρόθεσμες προβλέψεις.

10. Το περί ου ο λόγος θεματικό και γνωστικό αντικείμενο της αρθρογραφίας είναι εγγενώς πολύσυνθετο και πολυδιάστατο. 

Για να γίνει εύληπτο και ευνόητο ιδιαίτερα από τους αναγνώστες/αναγνώστριες που δεν είναι εξοικειωμένοι(ες) με αυτά ζητήματα απαιτείται να περιέχει μεγάλο όγκο επεξηγηματικών κειμένων συμπεριλαμβανομένης και της ανάλυσης της επιστημονικής ορολογίας. 

Για τη διευκόλυνση της ανάγνωσης επίσης χρειάζεται η συνδρομή Πινάκων, Γραφημάτων, Διαγραμμάτων και άλλων εποπτικών μέσων αφού ως γνωστόν  «ένα καλό σκίτσο είναι καλύτερο από ένα μακρύ λόγο».

Αυτοί είναι οι λόγοι για τους οποίους γεννήθηκε η ανάγκη της διάρθρωσης της ύλης του κειμένου σε επιμέρους τμήματα (Μέρη 1,2,3, κλπ.)

Με αυτό τον τρόπο το εγχείρημα μέχρι και το τελευταίο μέρος της αλληλουχίας των άρθρων  θα μπορούσε να προσομοιασθεί με μια σύντομη Μονογραφία.

Δηλαδή με ένα συγγραφικό πόνημα στο οποίο εξετάζεται διεξοδικά, εμπεριστατωμένα και συστηματικά (με ποιοτικά και ποσοτικά στοιχεία) καθώς και  από πολλές γωνίες θέασης (για τη διασφάλιση της εμπιστοσύνης, της βεβαιότητας, της αντικειμενικότητας, του αβίαστου, του απροκατάληπτου,  της εγκυρότητας, της συνέπειας και της αξιοπιστίας του θέματος) κάποιο συγκεκριμένο ζήτημα  με σκοπό την εξόρυξη της απαραίτητης ad hoc γνώσης.

11. Εκείνο που πρέπει να επισημανθεί ως σχήμα πρωθύστερον είναι ότι η σπουδαιότητα της Ανταγωνιστικότητας της Περιφερειακής Οικονομίας είναι τόσο μεγάλη και ιεραρχικά είναι ένα ζήτημα προς επίλυση «πρώτης προτεραιότητας» ούτως, ώστε να πρέπει η Περιφερειακή Ανταγωνιστικότητα να ενσωματώνεται  στο Προφίλ και στη Φυσιογνωμία των Περιφερειών, στις Επιστημονικομετρικές Αναλύσεις GAP – SWOT – PEST – PESTLE - SHIFT SHARE - PORTER – TABLEAU ECONOMIC (INPUT-OUTPUT MODELS) – COST BENEFIT ANALYSIS – ΤΕΧΝΗΤΗ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ - ΑΠΟΤΙΜΗΣΗ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΥ ΙΣΤΟΥ – ΕΞΕΙΔΙΚΕΥΣΗ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΑΓΑΘΩΝ “BAUMOL”, κ.λπ. (που θα αναλυθούν στα επόμενα),  στον Ολιστικό Στρατηγικό Σχεδιασμό και στον Ρεαλιστικό, Εφικτό και Βιώσιμο Επιχειρησιακό Προγραμματισμό των Περιφερειών (ίσως και των Δήμων αν μπορέσουν να διαχειριστούν την υπόθεση στο δικό τους πεδίο αρμοδιότητας).

12. Και όλα αυτά με την προϋπόθεση ότι θα αποτελούν εργαλείο της Πολυεπίπεδης Διακυβέρνησης, της Συμμετοχικής Δημοκρατίας (από κάτω προς τα πάνω και από πάνω προς τα κάτω, bottom up and up down), του Δημοκρατικού Προγραμματισμού, της Διαβούλευσης και της Λογοδοσίας  στο πλαίσιο του Νέου Δημόσιου Μάνατζμεντ των ΟΤΑ α΄ και β΄ βαθμού όπου θα συμμετέχουν ενεργά και εποικοδομητικά η Κοινωνία των Πολιτών και οι Κοινωνικοί Εταίροι πέραν από τα κλασικά Θεσμικά Όργανα της Αυτοδιοίκησης α΄ και β΄ βαθμού. 

Υπάρχει όμως για όλα αυτά μια «ικανή και αναγκαία συνθήκη» καθώς και ένα «sine qua non (ρκ των ων ουκ άνευ) προαπαιτούμενο».

Το εκλογικό σώμα να επιλέξει Περιφερειακές και Δημοτικές Αρχές που θα έχουν τα προσόντα που απαιτούνται για την επίτευξη των στόχων, το μαχητικό και το διεκδικητικό σθένος να αντιπαρατεθούν με την εκάστοτε Κεντρική Κυβέρνηση της οποίας το raison d΄ ȇtre  και το DNA είναι ταυτισμένο με την ποδηγέτηση των ΟΤΑ α΄ και β΄ βαθμού που τους θέλουν καθηλωμένους σε επαιτεία  ως θεραπαινίδες, κλακαδόροι, παλαμακιστές, κεκράχτες, escort girls, dame de compagnie, BusBoys, His Master΄s Voice και ιμάντες προώθησης των εκάστοτε ιδιοτελών κυβερνητικών συμφερόντων.

(συνεχίζεται)

ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

[1] Το 2022 σύμφωνα με τη Συγκριτική Αξιολόγηση της Ανταγωνιστικότητας της Εθνικής Οικονομίας κατά το IMD (Institute for Management and Development) μεταξύ 63 κρατών εκ των οποίων τα 27 είναι κ-μ της ΕΕ ως πρώτο κράτος της Αριστείας αναδείχθηκε η Δανία (1η Θέση) και ως κράτος Ουραγός στην τελευταία θέση (63η) η Βενεζουέλα (República Bolivariana de Venezuela με πρόεδρο τον Nicolás Maduro).

Η Ελλάδα κατετάγη πολύ χαμηλά στην 47η θέση. 

Μεταξύ των 27 κ-μ της ΕΕ, η Ελλάδα κατάφερε οριακά να ξεπεράσει τη Σλοβακία (49η Θέση), την Πολωνία (50η Θέση), τη Ρουμανία (51η Θέση) και τη Βουλγαρία (53η Θέση). Με άλλα λόγια «Αιδώς Αργείοι»!

Η Τουρκία κατετάγη στην 52η Θέση πολύ κοντά στην Ελλάδα. 

Η Ελλάδα υποχώρησε κατά μια θέση σε σχέση με το 2021 που βρίσκονταν στην 46η Θέση. Το 2019 η Ελλάδα βρίσκονταν πιο χαμηλά στην 58η Θέση. Σε σχέση με το 2019 η Ελλάδα έχει βελτιώσει τη θέση της κατά 9 θέσεις.