Η πόλη και όχι το εγώ.

Με την πόλη και όχι με τους "πολιτευτές".

Η ενασχόληση με τα κοινά της πόλης μας εμπεριέχει αναγκαστικά κάθε δυνατή εκδοχή. 

Ωστόσο, φαίνεται να διευρύνεται ο κύκλος των "πολιτευτών", καθώς τα παραδείγματα δεν είναι μεμονωμένα πλέον. 

Το ζητούμενο του παρόντος σχολιασμού δεν είναι ασφαλώς τα πρόσωπα που ως τέτοια είναι απολύτως σεβαστά. Αλλά η πολιτική στάση και συμπεριφορά.

Και μάλιστα το θέμα τίθεται υπό μορφή προβληματισμού και μόνο, μακράν κάθε αφορισμού...

Τελικά, αξίζει να ασχολούμαστε με τον τόπο μας, προσδοκώντας μέσα από αυτή τη διαδικασία, την αναρρίχησή μας σε θέσεις περιφερειαρχών, βουλευτών, υπουργών; Ή φιλοδοξώντας άλλου τύπου τοπική ή πολιτική "μεταγραφή";

Αυτό είναι τελικά το νόημα της ενασχόλησής μας με τα κοινά, της προσφοράς μας στην πόλη και του όποιου έργου μας; 

Να το αξιοποιήσουμε ανεβαίνοντας τα σκαλιά της πολιτικής;

Εν κατακλείδι, το ζητούμενο είναι ο εαυτός μας ή η πόλη μας;

Η τοποθέτησή μας είναι ξεκάθαρη: το ζητούμενο είναι μόνο η πόλη μας, ο τόπος μας.

Για τον εαυτό μας δεν θέλουμε απολύτως τίποτα.

Αυτή είναι η απάντηση που επιτέλους τώρα μπορούμε να δώσουμε σε κάποιους φίλους που ρωτούν συνέχεια ποια μπορεί να είναι η διαφορετική τοπική και πολιτική συμπεριφορά.

Αυτή θα είναι: η πόλη και όχι το εγώ.

Η ενεργοποίηση των δημοτών, η λαϊκή συμμετοχή.

Οι δημότες στην τοπική εξουσία, μέσα από μια διοίκηση που σπάει αυτά που ξέρουμε στους δήμους.

Με όρμα και έμπνευση, κόντρα στους μανατζαρέους και τους ρεαλιστές των έργων που ποτέ δεν γίνονται.

Απέναντι στην ενός ανδρός αρχή, με έναν άλλο δήμο, με τους δημότες συμμέτοχους και κυρίαρχους στον τόπο τους.

Μακριά από ντόπια και ευρύτερα οικονομικά συμφέροντα, γιατί δεν θέλουμε τίποτα για τους εαυτούς μας.

Ναι υπάρχει και αυτή η εκδοχή.