Ψωμί, ΠΑΙΔΕΙΑ, ελευθερία. (Όχι ψωμί, ΠΤΥΧΙΑ, ελευθερία)

Είναι ζήτημα υπόστασης! Η θέση της Δράσης

 

Το ζήτημα της ίδρυσης ιδιωτικών Πανεπιστημίων στην Ελλάδα, πασπαλισμένο με πολλά χονδροειδή ψέματα, (όπως ότι «όλος ο κόσμος έχει ιδιωτικά πανεπιστήμια» ή ότι «το Ελληνικό πανεπιστήμιο θα αναβαθμιστεί από τον ανταγωνισμό»), παρουσιάζεται ως εκσυγχρονισμός, ως αναπότρεπτη, ευρωπαϊκή, «φυσική» εξέλιξη. Όσοι αντιδρούν, λένε, πάσχουν από αθεράπευτες, ξεπερασμένες ιδεολογικοπολιτικές αγκυλώσεις... Κι ας είναι οι Έλληνες γιατροί ή μηχανικοί οι καλύτερα εκπαιδευμένοι και οι πιο περιζήτητοι στας Ευρώπας... Στο βαθμό που κάθε τι πλέον λογίζεται ως «αγορά» και έκαστος εξ ημών ως πελάτης, γιατί να μην έχουμε και ιδιωτικά πανεπιστήμια; Γιατί να στέλνουμε τα παιδιά μας στο εξωτερικό και όχι σε ένα «αναγνωρισμένο» κολλέγιο στην Αθήνα ή την Θεσσαλονίκη, που θα παρέχει ισότιμα πτυχία; (Εγκαταλείποντας έτσι, για μια ακόμη φορά, την επαρχία στην ερημιά της). Γιατί να μην ακολουθήσουμε το παράδειγμα της Κύπρου; Πόσο συνάλλαγμα εισρέει στην Κύπρο από τους Έλληνες φοιτητές – πελάτες; Τι άλλο εκτός από το συνάλλαγμα είναι σημαντικό; Ποιος θα σκεφτεί να συσχετίσει τον αφελληνισμό της Κύπρου και την μετατροπή της σε χώρο τράνζιτ, με την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων; Σε ποιο αγγλόφωνο πανεπιστήμιο της Λευκωσίας θα μνημονεύεται αύριο ο Γρηγόρης Αυξεντίου; Και πόση Κύπρος απομένει χωρίς αυτόν; Όλος ο «μοντέρνος» πολιτικός κόσμος της χώρας έχει αναγάγει την ίδρυση των ιδιωτικών πανεπιστημίων σε κρίσιμη μεσιτεία. Και σε κομβική ιδεολογική επιλογή. Πάνω και από την εκποίηση των λιμανιών, των αεροδρομίων, των αυτοκινητοδρόμων, των παραλιών, των βουνών, των δημόσιων υπηρεσιών, των δημόσιων κτηρίων, των Δήμων, των μουσείων, την ναρκοθέτηση της δημόσιας υγείας. Θέλουν να αλλάξει το Σύνταγμα. Διότι η δημόσια παιδεία στη χώρα μας υπήρξε ιστορικά μήτρα αγώνων, αμφισβήτησης, διεκδίκησης, δημοκρατίας, αλληλεγγύης, οραμάτων για μια καλύτερη κοινωνία, ένα αγκάθι στα σχέδια χειραγώγησης και υποταγής της νεολαίας. Ενώ τα ιδιωτικά πανεπιστήμια θα γίνουν μαιευτήρια συνειδήσεων νέου τύπου, θα παράγουν νέους και νέες με δεξιότητες και τετράγωνα μυαλά, ευφυείς, εκπαιδευμένους, γεμάτους φιλοδοξίες να ενταχθούν στην αγορά χωρίς αντιρρήσεις, χωρίς ενδοιασμούς, έτοιμους να κατασπαράξουν τον διπλανό τους για μια θέση CEO. 50 χρόνια πριν, κάποιοι σ’ αυτόν τον τόπο αγωνίστηκαν για ψωμί, ΠΑΙΔΕΙΑ, ελευθερία. Δεν αγωνίστηκαν για ψωμί, ΠΤΥΧΙΑ, ελευθερία. Ούτε με οικονομίστικα επιχειρήματα. Αλλά για την υπόσταση της χώρας και του λαού της. Και σήμερα ομοίως τίθεται το ζήτημα. Ως ζήτημα υπόστασης. Δεν συγκροτείται χώρα χωρίς παιδεία. Ούτε μπορεί αυτή να αφήνεται σε ξένες επιχειρήσεις και σε παραρτήματα της αγοράς. Πρέπει επιτέλους να τεθεί ένα όριο στα διαλυτικά πλήγματα και στα κάθε είδους υπονομευτικά επιχειρήματα. Γι’ αυτό, δίπλα στη νεολαία και στους αγώνες της. Γιάννης Τσούτσιας, Μαρίνα Παπαχριστοδούλου, Μάρκος Κρητικός (Δημοτικοί σύμβουλοι με την «Κίνηση Δημοτών Βριλησσίων ΔΡΑΣΗ για μια ΆλληΠόλη»)