Αιχμηρό άρθρο συνδημότη μας

"Η δημοσίευση είναι η ψυχή της δημοκρατίας"

Στα πλαίσια της απόλυτης ελευθερίας λόγου και άποψης καθώς και της ελευθεροτυπίας, δημοσιεύουμε το παρακάτω άρθρο δημότη, που εστάλη στο ηλεκτρονικό μας ταχυδρομείο (διατηρώντας τη διεύθυνση του αποστολέα), δηλώνοντας ευθαρσώς ότι δεν συμφωνούμε με τις επισημάνσεις. Τα ΒΝ ουδέποτε αρνήθηκαν τη δημοσίευση οποιουδήποτε άρθρου συνδημότη/ισσας. Διευκρινίζουμε ότι επιλέξαμε για κύριο τίτλο διαφορετικό από τον αναγραφέντα, διότι μπορούσε να επισύρει ποινικές συνέπειες και γι' αυτό ζητούμε συγγνώμη από το συνδημότη μας - αρθρογράφο.  

Το άρθρο έχει ως εξής:

"ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ

Μερικά χιλιόμετρα από τη θορυβώδη πρωτεύουσα αναζητούν νηνεμία και χώρο για περισυλλογή οικογενειάρχες προσβλέποντας σε ένα καλύτερο μέλλον διαβίωσης με ποιότητα ζωής. Τα γάργαρα νερά της ρεματιάς και τα πευκόφυτα δρομάκια προς το Πεντελικό δεν θα μπορούσαν παρά να σταθούν ως ιδανικός προορισμός προς τούτο.    

Τα χρόνια κύλησαν και ο αστικός ιστός έκανε εμφανείς τις πιέσεις του στις μικρές εκτάσεις στο «πάτημα» του βουνού, λίγο πιο πάνω από το βουητό των οχημάτων της Αττικής Οδού που βίαια  απέκοψε τον ομφάλιο λώρο μας με τους αδελφούς Χαλανδραίους κάπου εκεί στον ολυμπιακό άρτον και θεάματα. 

Ο «πολιτισμός» μας χτύπησε την πόρτα. Όμως, δεν ήταν μόνο η πόρτα που χτύπησε. Για κάποιον λόγο, ο «πολιτισμός» πήρε το θάρρος - ή μήπως θράσος; - να μπει με «το δεξί», όπως ο επισκέπτης εθιμοτυπικά στις αρχές του νέου χρόνου... κάπου εκεί, μετά το άνοιγμα του «ιού» κι αφού πέσαν οι μηχανές στα φτωχικά σπιτάκια του παραδοσιακού κέντρου στην Ανάληψη - διόλου τυχαία, παρά ύπουλα, μεθοδευμένα -  για να υψώσουν τα κτίσματα του χάους. Τώρα, ακούγεται, θα κατεδαφίζουν τους αυθαίρετους ορόφους - γενικά, όχι εδώ - με τους χαμηλούς να στεγάζουν πνιγμένα όνειρα κι ελπίδες. 

Κάπου εκεί, σχεδόν εκδιώχθη ο τέως, αφού πρώτα μας κούνησε το μαντήλι αυτοβούλως προς τέρψη των - θεμιτών - πολιτικών του φιλοδοξιών. Ανεξάρτητα αν τα προσωπικά του πλάνα ευοδώθηκαν, η αδιαφορία - συνειδητή ή μη - συνειδητά χαράχτηκε στο υποσυνείδητο του κόσμου. Το ίδιο φάνηκε - εκ του αποτελέσματος - και για τον δαχτυλιδοφόρο μιας ίδιας συντεχνίας που βλέπει τα φτωχικά σπίτια ως μέσο βιοπορισμού. Κι έχει ο Θεός, καθώς υπάρχουν κι αλλού γραφεία στις βόρειες υπώρειες του βουνού.

Και κάπως έτσι, πιστοί στην τάση της εποχής για την πολιτική καλαισθησία και «το μη χείρον βέλτιστον», προσαρμοστήκαμε θέλοντας και μη. Εμφανίσιμη εκπρόσωπος τύπου της αστυνομίας, αντιπολιτευτικά αντρικά «μανεκέν», εμφανίσιμη πρωθυπουργός «μεταφασίστρια» - ό,τι κι αν σημαίνει αυτό - εμφανίσιμος και καθωσπρέπει ο σύγχρονος εκφραστής του liberté - égalité.  Τα πάντα για το κάλλος, ένας κάλος να θαμπώσει τα μάτια μας και να μας αποπροσανατολίσει. 

Κι όσο εμείς κοιμόμαστε τον ύπνο του δικαίου, εφησυχασμένοι με τον καλαίσθητο καθωσπρεπισμό του τοπικού άρχοντα - χωρίς ίχνος ειρωνείας - οι θύλακες του παρακράτους παίζαν το παιχνίδι που συνήθισαν να παίζουν και στις πρωθυπουργικές αυλές.  

Αλήθεια, ακόμα κι αν ο ηγεμών νιώθει την ανάγκη να διασφαλίζει την επ’ αόριστον διακυβέρνησή του με μηχανισμούς μιας άλλης εποχής - που οι εμείς οι νεώτεροι δεν βιώσαμε παρά στις εξιστορήσεις των μεγαλυτέρων που σήμερα δεν ζουν - τι ανάγκη έχει ο  χαμογελαστός και συμπαθής σε πολλούς τοπικός άρχων προς τούτο;

Εκτός αν δεχτούμε πως δεν γνωρίζει και τα όσα τυχαία συμβαίνουν αποδίδονται σε δυσμενείς συγκυρίες, φτώχεια, ακρίβεια, το λάδι που «πήγε στον Θεό». Διότι, το ακούσαμε κι αυτό, πως οι διαρρήξεις γίναν για έναν τενεκέ λάδι. 

Εντάξει, κύριοι, αυτά ίσως πιάναν στο ακροατήριο εκείνης της μακρινής, νοσηρής εποχής που εμείς οι νεώτεροι - επαναλαμβάνω - δεν προλάβαμε. Και, τώρα, επιστροφή στον 21ο αιώνα, με ακροατήρια μορφωμένα, σπουδαγμένα και με πλούσια κριτική σκέψη. 

Και επί του προκειμένου, πόσο τυχαία η στρατολόγηση άνεργων νεαρών από μηχανισμούς ακριβώς πάνω από το «Μέγαρο Βερνάρδου»; Πόσο τυχαία η στρατολόγηση γενειαφόρων αστέγων στη ρεματιά; Πόσο τυχαία, τελικά, η ψήφος που πήγε μέσ’ το ρέμα; Πόσο τυχαία η «παράσταση» στου Δημήτρη τη Βερνάρδου;

22/2/2024

«Βριλεμών»"