H κωμωδία στο γαλλικό σινεμά: Λουί ντε Φινές
Τετάρτη 10 Απριλίου 2024, 8:30 μμ, ζωντανά και διαδικτυακά, από το Cine - Δράση.
22η Συνάντηση Σεμιναρίου «Η Κωμωδία στο Σινεμά»
Τετάρτη 10 Απριλίου 2024, 8:30μμ, ζωντανά και διαδικτυακά
Θέμα: «H κωμωδία στο γαλλικό σινεμά», μέρος 2ο «Λουί ντε Φινές»
Στην 22η συνάντηση του σεμιναρίου «Η Κωμωδία στο Σινεμά» που οργανώνει το Cine Δράση και θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 10 Απριλίου 2024, στις 8:30’μμ ζωντανά στο στέκι της Δράσης και διαδικτυακά μέσω της πλατφόρμας Zoom, συνεχίζουμε τη συζήτηση για τη γαλλική κωμωδία. Βλέπουμε αποσπάσματα και σχολιάζουμε τις ταινίες του Γάλλου κωμικού ηθοποιού Λουί ντε Φινές (Louis de Funès 31 Ιουλίου 1914 - 27 Ιανουαρίου 1983).
Ο Λουί ντε Φινές ήταν Γάλλος ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου. Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους κωμικούς ηθοποιούς στην ιστορία του γαλλικού και παγκόσμιου σινεμά . Για τη συμβολή του στην τέχνη, τιμήθηκε με το υψηλότερο βραβείο της Γαλλίας – το Τάγμα της Λεγεώνας της Τιμής. Γεννήθηκε στο Κουρμπεβουά της Γαλλίας, αλλά η οικογένεια του προερχόταν από την αριστοκρατία της Σεβίλλης. Ο πατέρας του Carlos Luis de Funes de Galarza, ήταν δικηγόρος. Το 1904 ο πατέρας του φεύγει για τη Γαλλία μαζί με τη νέα και μικρή σε ηλικία σύζυγο του παρά τις αντιρρήσεις της οικογένειας. Στη Γαλλία όμως, δεν μπορεί να ασκήσει το επάγγελμα του δικηγόρου και γίνεται κοσμηματοπώλης.
Όταν ήταν μόλις πέντε ετών, ο Louis παίρνει από τη μητέρα του, τα πρώτα μαθήματα πιάνου. Το 1930, τελειώνει με επιτυχία το λύκειο και μετά από πρόταση του αδελφού του, ο οποίος ασχολείται με το εμπόριο γούνας, αποφασίζει να μπει στην Ανώτερη Σχολή Βυρσοδεψίας, όμως τελικά τον αποβάλλουν γιατί συνεχώς έρχεται σε αντιπαράθεση με άλλους. Ξεκίνησε τότε να δουλεύει σε διάφορα βυρσοδεψεία και παράλληλα έκανε και άλλα επαγγέλματα από τα οποία γενικά απορρίπτεται εξαιτίας της τεμπελιάς του. Για το λόγο αυτό, οι γονείς του αποφάσισαν να τον στείλουν στην σχολή φωτογραφίας και κινηματογράφου που ήταν τεχνικό τμήμα. Ωστόσο ούτε κι εκεί θα κάτσει πολύ μια και ένα χρόνο αργότερα τον διώχνουν εξαιτίας ενός “αστείου” με θειικό νάτριο που προκάλεσε πυρκαγιά. Από εκεί και πέρα περνά μια περίοδο που όλο βρίσκει περιστασιακές δουλειές από τις οποίες όμως απολύεται.
Από το 1945 μέχρι το 1957 μετείχε ως ηθοποιός σε πολλές κινηματογραφικές ταινίες ως καρατερίστας ηθοποιός. Είναι γνωστός για τους νευρικούς, υπερκινητικούς χαρακτήρες που ερμήνευσε, περισσότερο στην Ευρώπη. Παρά την επιτυχία του στον κινηματογράφο δεν σταμάτησε να παίζει στο θέατρο, ειδικά μετά την επιστροφή του το 1972 και μέχρι το τέλος της ζωής του. Ήρωας του παλιού λαϊκού γαλλικού σινεμά που με μεγάλη κινητικότητα (όπως ο δικός μας Θανάσης Βέγγος, με τον οποίο πολλοί τον παρομοιάζουν), νεύρο και ευφυΐα έστειλε την γαλλική κωμωδία σε πρωτοφανή επίπεδα. Στη χώρα μας έγινε γνωστός με τον «Χωροφύλακα του Σαν Τροπέ» και τον «Φαντομά». Ο αμίμητος, ασύλληπτος και συχνά εξωφρενικός χωρατατζής, ο απόλυτος μετρ των ξεκαρδιστικών μεταμφιέσεων και των ανεπανάληπτων μορφασμών, ξεδίπλωσε με απροσχημάτιστη απλότητα το απίστευτο κωμικό του ταλέντο μέσα από μια γκάμα τεχνικών. Οι χειρονομίες και οι γκριμάτσες του έμειναν βαθιά χαραγμένες στη μνήμη όσων τον απόλαυσαν στο σινεμά, καθώς στη σχεδόν σαραντάχρονη καριέρα του πρόλαβε να παίξει σε πλέον από 150 ταινίες, τις περισσότερες την περίοδο που μεσουράνησε δηλαδή τις δεκαετίες του ’60 και του ’70. Ο ντε Φινές απευθυνόταν πάντα στις πλατιές μάζες με ένα χιούμορ που δεν ήταν λεπτό ή πνευματώδες, αλλά ντελιριακό και σπαρταριστό, σχεδόν πρωτόγονο. Εκεί βάσισε τη μεγάλη και σταθερά ανοδική του καριέρα, ως ένας υπερκινητικός, νευρικότατος και ανήσυχος μεσόκοπος κύριος που προκαλούσε το γέλιο με τις ακατάπαυστες εκρήξεις θυμού του και το χαρακτηριστικό παραμιλητό του όταν εξοργιζόταν.
