«Όποιος δεν φοβάται το πρόσωπο του τέρατος, πάει να πει ότι του μοιάζει»

Άρθρο του Βασίλη Αρχιμανδρίτη, Δημοτικού Συμβούλου Βριλησσίων επικεφαλής της Λαϊκής Συσπείρωσης

 

Το αναδημοσιευόμενο άρθρο πρωτοδημοσιεύθηκε στο δεύτερο φύλλο Μαίου 2024 των έντυπων "Βριλησσιώτικων Νέων"

    «Όποιος δεν φοβάται το πρόσωπο του τέρατος, πάει να πει ότι του μοιάζει. Και η πιθανή προέκταση του αξιώματος είναι, να συνηθίσουμε τη φρίκη, να μας τρομάζει η ομορφιά.» Η παραπάνω φράση του Μάνου Χατζιδάκι αποτυπώνει τη συνήθεια και την αποδοχή της βαρβαρότητας, του αμοραλισμού, του χαμηλώματος του  πήχη των απαιτήσεων, του να εφαρμόζουμε αντιλαϊκές πολιτικές στο όνομα της, είτε «προόδου», είτε του «ρεαλισμού» και της «πραγματικότητας». Αυτή η αντίληψη καθοδηγεί τη σκέψη και τη δράση, διαχρονικά, όλων όσων ασκούν εξουσία, πίνοντας νερό στο όνομα της ανταγωνιστικότητας, της ανταποδοτικότητας των υπηρεσιών, στο να θέτουν τις ανάγκες μας στο ζύγι του κόστους και του οφέλους. 

    Νομίζετε ότι στο Δήμο μας τα πράγματα είναι διαφορετικά; Και η σημερινή δημοτική αρχή τον ίδιο θεό προσκυνάει. Σε κάθε Δημοτικό Συμβούλιο, με τις παρεμβάσεις μας ως Λαϊκή Συσπείρωση, αναδεικνύουμε κάθε μικρό και μεγάλο ζήτημα που αφορά τον κάτοικο της πόλης μας. Η σταθερά μονότονη αρνητική απάντηση της δημοτικής αρχής σε ό,τι αφορά την ικανοποίηση βασικών λαϊκών αναγκών, όπως οι ελεύθεροι χώροι, η ολοκληρωμένη πολιτική προστασία, τα τροφεία στους παιδικούς σταθμούς, οι υποδομές τις πόλης μας, το κτηριακό ζήτημα των σχολείων, η στελέχωση των υπηρεσιών του Δήμου με το αναγκαίο προσωπικό είναι: «έχετε δίκαιο, συμφωνούμε με όσα λέτε, αλλά η οικονομική κατάσταση του Δήμου που κληρονομήσαμε είναι τραγική και λεφτά δεν υπάρχουν.» Και τότε αρχίζει ένα αδιάφορο, κουραστικό γαϊτανάκι ευθυνών ανάμεσα στους πρώην και τους νυν. 

    Ξέρετε όμως ποια είναι η διαφορά μιας διεκδικητικής δημοτικής αρχής και μιας η οποία ακολουθεί πιστά το αφήγημα της κυβερνητικής πολιτικής; Η διεκδίκηση, η κινητοποίηση των συλλογικών φορέων της πόλης, η ενεργοποίηση των κατοίκων της,  το  να μην κάθεται φρόνιμα και να μην χειροκροτεί αυτούς που ευθύνονται για τη σημερινή κατάσταση. Δεν θέλουμε ο Δήμος να είναι άλλος ένας βραχνάς που θα χαρατσώνει τους δημότες και θα είναι «ντίλερ» διάφορων εργολάβων και συμφερόντων. 

    Όσον αφορά εμάς, ως Λαϊκή Συσπείρωση, ως ΚΚΕ, δηλώνουμε κατηγορηματικά: αρνούμαστε να γίνουμε το «μακρύ χέρι» του κράτους, της κυβέρνησης και της Περιφέρειας. Τον δρόμο τον δείχνουν οι αγωνιστικές δημοτικές αρχές της Πάτρας, της Καισαριανής, της Πετρούπολης και του Χαϊδαρίου, οι οποίες πριν λίγες ημέρες πραγματοποίησαν μαζικές κινητοποιήσεις απαιτώντας το δεδομένο: να αναλάβει το κράτος τις ευθύνες του, να αποδοθούν από την κυβέρνηση στους Δήμους οι χρηματοδοτήσεις που παρανόμως παρακρατούνται, να σταματήσει το κράτος να μετακυλύει αρμοδιότητες από την κεντρική διοίκηση στους Δήμους, δίχως τους αναγκαίους πόρους και το προσωπικό. 

    Λεφτόδεντα δεν υπάρχουν, αλλά τα ματωμένα πλεονάσματα των 4,01 δισ. ευρώ που ανακοίνωσε προχθές η κυβέρνηση δεν θα πάνε στις τσέπες μας. Λεφτόδεντρα δεν υπάρχουν, αλλά πάντα βρίσκονται χρήματα για τις ανάγκες του κεφαλαίου, για «πράσινες» μπίζνες, για να συμμετέχουν οι ελληνικές φρεγάτες στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στα πέρατά της γης. 

    Ως Λαϊκή Συσπείρωση τον πήχη τον θέτουμε ψηλά. Γιατί τόσο είναι το μπόι των ονείρων μας. Δεν αναδεικνύουμε ως βαρυσήμαντα έργα τα φύτεμα ενός δέντρου ή τα κολωνάκια στα πεζοδρόμια. Δεν αναδεικνύουμε ως καινοφανές το - για εμάς - απολύτως δεδομένo. Θέλουμε να είμαστε χρήσιμοι εντός και εκτός δημοτικού συμβουλίου. Με τις συγκεκριμένες προτάσεις μας, με την  άσκηση  πίεσης  και   κυρίως  με  την   ανάδειξη  της αιτίας, του ενόχου και του ασφυκτικού πλαισίου στο οποίο καλείται να λειτουργήσει η τοπική διοίκηση. 

    Είμαστε εδώ. Δυνατοί. Για τα μικρά και τα μεγάλα. Για τις ανάγκες των πολλών και όχι τα κέρδη των λίγων.