Θεϊκό κόλπο
Πέμπτη 25 Ιουλίου 2024, 9:00μμ, 3ο Δημοτικό Σχολείο Βριλησσίων (25ης Μαρτίου & Μακεδονίας) από το Cine Δράση
Θεϊκό κόλπο/ Svecenikova djeca/ The priest's children
Κροατία, Σερβία, Κωμωδία, 2013. Διάρκεια: 96’. Σκηνοθεσία: Vinko Bresan. Πρωταγωνιστούν: Kresimir Mikic, Niksa Butijer, Marija Skaricic
Το Cine Δράση συνεχίζει τις προβολές του στο 3ο Δημοτικό Σχολείο Βριλησσίων την Πέμπτη 25 Ιουλίου με το «Θεϊκό Κόλπο» μια γνήσια διασκεδαστική, σαρκαστική κινηματογραφική εμπειρία που κέρδισε το Βραβείο Κοινού στο πρόγραμμα «Ματιές στα Βαλκάνια» στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης (2013). Αυτή η έξυπνη, αφοριστική κωμωδία από την Κροατία του Vinko Bresan ξεκινάει από το υπαρκτό πρόβλημα της υπογεννητικότητας και με παιχνιδιάρικη προσέγγιση στην αφήγηση και στο ύφος, πολλές σπαρταριστές σκηνές και ξεκαρδιστικές ατάκες, αξέχαστους χαρακτήρες, πανέμορφα τοπία, γερές δόσεις χιούμορ σατιρίζει τη ζωή σε μια μικρή βαλκανική κοινωνία που σφύζει από ίντριγκες και πάθη, κυρίως όμως αποδομεί το δογματισμό και τις αντιφατικές τακτικές της καθολικής εκκλησίας και αντιμετωπίζει με σοβαρότητα, χωρίς μελοδραματισμούς τις τραγικές συνέπειες που προκαλούν.
Ο νεαρός σε ηλικία πατήρ Φαμπιάν αναλαμβάνει τα καθήκοντά του σε ένα μικρό νησί των Δαλματικών ακτών που μαστίζεται από υπογεννητικότητα. Υπό τον φόβο να μειωθεί το καθολικό ποίμνιο του, συλλαμβάνει ένα πρωτοφανώς ιδιόμορφο σχέδιο. Με τη βοήθεια του θεοσεβούμενου περιπτερά τρυπάνε όλα τα προς πώληση προφυλακτικά. Στη συνέχεια στην ομάδα τους προστίθεται ο φαρμακοποιός του χωριού, ο οποίος συλλαμβάνει την ακόμα πιο πρωτοποριακή ιδέα να αντικαθιστά τα αντισυλληπτικά χάπια με βιταμίνες. Αν και ο ήρωας μας είναι πεισμένος ότι κάνει το σωστό, αφού ακόμα και ο Πάπας είναι αντίθετος στη χρήση προφυλακτικών, σύντομα ο έλεγχος της σεξουαλικής ζωής των κατοίκων, ανδρών και γυναικών που προκαλεί η κατάργηση κάθε μέσου αντισύλληψης στο νησί, θα προκαλέσουν μία σειρά από ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες, που με τη σειρά τους θα φέρουν το απόλυτο χάος. Το σατανικό αλλά αφελές σχέδιο της συνωμοτικής τους ομάδας θα φανερώσει σταδιακά τις τραγικές αδυναμίες του και θα ξεφεύγει από τον έλεγχο τους, όσο περισσότερο επηρεάζει τις ζωές των κατοίκων που πλέον να είναι κυρίαρχοι της τύχης τους. Βέβαια, ο πατέρας Φαμπιάν θα κάνει ό,τι μπορεί, για να παντρέψει σύμφωνα με το χριστιανικό πρότυπο ακόμα και παρά τη θέλησή τους, τα ζευγάρια που προκύπτουν. Αλλά οι πράξεις της συνωμοτικής τριάδας ξεφεύγουν από τον έλεγχο της, όσο περισσότερο επηρεάζουν τις ζωές των κατοίκων που πλέον δεν είναι κυρίαρχοι της τύχης τους.
Το κωμικό της ταινίας προκύπτει από την αντίθεση ανάμεσα στον νεαρό ιερέα και τις όχι και τόσο ηθικές πρακτικές του και την ακραία διάθεση των κατοίκων του νησιού για ερωτικές περιπέτειες. Είναι ένα χιούμορ γήινο που εστιάζει, με συμπάθεια στις ανθρώπινες αδυναμίες. Η αλλαγή της ταινίας από κωμική σε δραματική στο τέλος -χαρακτηριστικό που συναντάμε συχνά στον κινηματογράφο των χωρών της πρώην Γιουγκοσλαβίας- υπογραμμίζει αυτό που ο σκηνοθέτης θεωρεί ως το βασικό θέμα της ταινίας του, που δεν είναι άλλο από τη στάση της καθολικής θρησκείας απέναντι στο σεξ και για τις πρακτικές απόκρυψης των περιστατικών παιδοφιλίας μέσα στους κύκλους της.
Σύμφωνα με το σκηνοθέτη «Το γεγονός ότι οι Κροάτες είναι ως επί το πλείστον καθολικοί και το ότι η καθολική εκκλησία είναι ένας κυρίαρχος θεσμός, δεν μου άφησε κανένα περιθώριο ως σκηνοθέτη παρά να κάνω μια ταινία για το θέμα αυτό. Η πρωτοβουλία του πάπα Βενέδικτου ΙΣΤ’ να επιτρέψει μόνο την κατά περίσταση χρήση των προφυλακτικών μου έβαλε την ιδέα, σε εμένα τον άμεμπτο, ότι η τοπική ιστορία που ήθελα να διηγηθώ έγινε ξαφνικά παγκόσμια.». «Προσωπικά, δεν πιστεύω» συνεχίζει «ότι θα μπορούσε να υπάρχει καλύτερο σκηνικό για μια τέτοια υπόθεση από τα Βαλκάνια που βρέχονται από τη Μεσόγειο, τα οποία γνωρίζω πολύ καλά γιατί κι εγώ μεγάλωσα εκεί, σε μια μικρή πόλη της Αδριατικής Ακτής. Αυτή η περιοχή διαθέτει μια καταπληκτική, συναισθηματική και οπτική τρέλα που είναι πειστική και ρεαλιστική και από την άλλη ιδιαίτερα σουρεαλιστική, ενώ η καθολική εκκλησία και τα δόγματα της κουβαλάνε αντιφάσεις ειλικρίνειας και μεθόδευσης, σεξουαλικότητας, αγάπης για τον συνάνθρωπο, θρησκείας και υποκρισίας…» «Είμαι πεπεισμένος ότι ο θεατής θα αναγνωρίσει όλα αυτά τα στοιχεία σε μία ταινία και θα τα αποδεχτεί ως αληθινά μόνο μέσω του είδους της κωμωδίας, της λαϊκής κωμωδίας, με τα καλαμπούρια και τη χυδαιότητα του είδους που συναντάμε στην commedia dell’ arte…«Ωστόσο, η πραγματικότητα που ζούμε δεν μου επιτρέπει να παραμείνω αποκλειστικά στην κωμωδία και για αυτό στο δεύτερο μέρος της ταινίας έπρεπε να προσθέσω στοιχεία δράματος στην κωμική δομή, στην αρχή ανεπαίσθητα και μετά με περισσότερο προφανή τρόπο. Αυτά τα μικρά δραματικά στοιχεία αποτελούν την ένδειξη ότι το τέλος της ταινίας θα έχει το σημάδι της σοβαρότητας και της τραγωδίας. Απλώς γιατί η ζωή δεν ανήκει αυστηρά σε ένα συγκεκριμένο είδος, αλλά εμπεριέχει την κωμωδία και την τραγωδία.»
Εδώ: https://www.youtube.com/watch?v=uBmpYQYVz7k το trailer
