«Henry Mancini»

9η Συνάντηση Σεμιναρίου «Σινεμά και Μουσική», Τρίτη 3 Δεκεμβρίου  2024, 8:30μμ, ζωντανά και διαδικτυακά, από το Cine Δράση.

Θέμα: «Henry Mancini»

  

Την Τρίτη 3 Δεκεμβρίου στις 8:30΄μμ, στην 9η συνάντηση του σεμιναρίου «Σινεμά και Μουσική», που οργανώνει το Cine Δράση ζωντανά και διαδικτυακά μέσω της πλατφόρμας zoom, ασχολούμαστε με το έργο του  Henry Mancini (16 Απριλίου 1924- 14  Ιουνίου 1994), ο οποίος υπήρξε ένα  από τα πλέον ευέλικτα ταλέντα στην κινηματογραφική μουσική και κόσμησε με τη μουσική του ταινίες όπως τα «Τhe Glenn Miller Story» (1954), «Breakfast at Tiffany's» (1961), «Days of Wine and Roses» (1962), «The Pink Panther» (1963), «The party»(1968).  Από αυτές τις ταινίες, στη διάρκεια της συνάντησης βλέπουμε και συζητάμε αποσπάσματα.        

 Κατά τη διάρκεια της ζωής του, ο Mancini προτάθηκε για 72 βραβεία GRAMMY, κερδίζοντας 20. Ήταν υποψήφιος για 18 Βραβεία Όσκαρ κερδίζοντας 4, τιμήθηκε με 1 Golden Globe και προτάθηκε για δύο βραβεία Emmy. Δημιούργησε πολλές αξιομνημόνευτες κινηματογραφικές μουσικές, συμπεριλαμβανομένων των «Breakfast at Tiffany's», «The Pink Panther», «Days of Wine and Roses», «Hatari!», «Charade», «Victor, Victoria», «10», «Darling Lili» , «Arabesque» και «The Glass Menagerie». Έγραψε επίσης μουσική για τηλεοπτικές ταινίες και σειρές. Ηχογράφησε πάνω από 90 άλμπουμ με στυλ που ποικίλλουν από   τζαζ, κλασική, έως ποπ. Οκτώ από τα άλμπουμ αυτά οποία πιστοποιήθηκαν Χρυσά  από την The Recording Industry Association of America.

 Γεννημένος στο Κλίβελαντ του Οχάιο στις 16 Απριλίου 1924, ο Henry Mancini μυήθηκε στη μουσική και το φλάουτο σε ηλικία οκτώ ετών από τον φλαουτίστα πατέρα του, Κουίντο. Η οικογένεια μετακόμισε στην Aliquippa της Πενσυλβάνια όπου στα 12 του ασχολήθηκε με το πιάνο και μέσα σε λίγα χρόνια άρχισε να ενδιαφέρεται για τη διασκευή. Μετά την αποφοίτησή του από το γυμνάσιο το 1942, γράφτηκε στο Juilliard School of Music της Νέας Υόρκης, αλλά οι σπουδές του διακόπηκαν τον επόμενο χρόνο όταν επιστρατεύτηκε. Το 1946 ο Mancini εντάχθηκε στην Ορχήστρα Glenn Miller-Tex Beneke ως πιανίστας-ενορχηστρωτής. Εκεί γνώρισε τη μελλοντική κυρία Henry Mancini, την Ginny O’Connor, η οποία ήταν ένα από τα αρχικά μέλη των Mel-Tones του Mel Torme. Παντρεύτηκαν στο Χόλυγουντ την επόμενη χρονιά. Το 1952 ο Mancini εντάχθηκε στο μουσικό τμήμα της Universal-International Studios. Κατά τη διάρκεια των επόμενων έξι ετών συνέβαλε σε περισσότερες από 100 ταινίες, με πιο αξιοσημείωτη την «Τhe Glenn Miller’s Story»,  για την οποία κέρδισε  την πρώτη του υποψηφιότητα για Όσκαρ   και το «Touch of Evil» του Orson Welles. Έφυγε από την Universal-International το 1958 για να εργαστεί ως ανεξάρτητος συνθέτης-διασκευαστής. Αμέσως μετά σκόραρε την τηλεοπτική σειρά «Peter Gunn» για τον Blake Edwards. Ήταν η αρχή μιας στενής σχέσης που κράτησε πάνω από 30 χρόνια και παρήγαγε 26 ταινίες.

  Ο Mancini ήταν ένας περιζήτητος ερμηνευτής συναυλιών που διευθύνει πάνω από 50 αρραβώνες το χρόνο, με αποτέλεσμα πάνω από 600 συμφωνικές παραστάσεις. Μεταξύ των συμφωνικών ορχηστρών που διηύθυνε ήταν η Συμφωνική Ορχήστρα του Λονδίνου, η Φιλαρμονική του Ισραήλ, η Μπόστον Ποπς, η Φιλαρμονική του Λος Άντζελες και η Βασιλική Φιλαρμονική Ορχήστρα. Συνεργάστηκε με πολλούς σημαντικούς καλλιτέχνες όπως ο Sir James Galway, ο Johnny Mathis, ο Luciano Pavarotti, ο Doc Severinsen και ο Andy Williams. Έγραψε δύο βιβλία: «Ήχοι και παρτιτούρες – Πρακτικός οδηγός επαγγελματικής ενορχήστρωσης», που βρίσκονται στη βιβλιοθήκη κάθε σοβαρού σπουδαστή της μουσικής και την αυτοβιογραφία του «Did They Mention The Music;» Το 1994 τιμήθηκε το διάσημο βραβείο του UCLA, The Distinguished Artist Circle Award. Έλαβε επίσης τέσσερις επίτιμους διδακτορικούς τίτλους από το Πανεπιστήμιο Duquesne της Πενσυλβάνια, το Mount Saint Mary's College στο Μέριλαντ, το Washington and Jefferson College στην Πενσυλβάνια και το Ινστιτούτο Τεχνών της Καλιφόρνια στη Βαλένθια. 

Η βαθιά αγάπη του Mancini για τη μουσική και  αφοσίωση του στην υποστήριξη νέων μουσικών είναι εμφανής στις υποτροφίες που καθιέρωσε σε κορυφαία μουσικά σχολεία. Πολλοί ανερχόμενοι συνθέτες, μαέστροι και διασκευαστές έχουν επωφεληθεί από τα προγράμματα Mancini στο Juilliard School of Music, UCLA, USC και στο «Congress of Strings» της Αμερικανικής Ομοσπονδίας Μουσικής. Πέθανε το 1994. Η σύζυγός του, Ginny, τα τρία παιδιά και τα  δύο εγγόνια τους   συνεχίζουν την κληρονομιά του. Τον Απρίλιο του 2004,  ο Mancini τιμήθηκε από την Ταχυδρομική Υπηρεσία των Ηνωμένων Πολιτειών με ένα γραμματόσημο που μνημονεύει τα επιτεύγματά του στη μουσική του κινηματογράφου και για τον εορτασμό της 40ης επετείου της ταινίας Ο Ροζ Πάνθηρας.

 

Η συνάντηση θα γίνει ζωντανά στο στέκι της Δράσης (Πάρνηθος 21, Βριλήσσια) και διαδικτυακά μέσω της πλατφόρμας zoom στην διεύθυνση:

https://us06web.zoom.us/j/82167740508?pwd=N   

Code 495805

Meeting ID 82167740508