"To νόμιμο (που επικαλείται η διοίκηση)"

"Είναι και ηθικό (για τους εργαζόμενους);"


Σχετικά με τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων του Δήμου Βριλησσίων και το αίτημά τους για μόνιμη και σταθερή εργασία, κόντρα στην απόφαση της διοίκησης του Δήμου να ασκήσει έφεση κατά δικαστικής απόφασης, που αναγνωρίζει τη μονιμοποίησή τους.


Α. Ιστορικό: 1. Το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών, έπειτα από σχετική εργατική αγωγή εργαζομένων, αναγνώρισε ότι οι αλλεπάλληλες διαδοχικές συμβάσεις ορισμένου χρόνου, 32 εργαζόμενων του Δήμου μας, που προσφέρουν την εργασία τους στους Παιδικούς και Βρεφονηπιακούς σταθμούς των Βριλησσίων και στο ΚΔΑΠ/ΑΜΕΑ Κρίκος, με διάφορες ειδικότητες (ειδικοί παιδαγωγοί, παιδαγωγοί, καθαριστές, μάγειρες κλπ), συνιστούν μια ενίαια σύμβαση εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου.


2. Η διοίκηση του Δήμου Βριλησσίων, πιστή στις εντολές της κυβέρνησης που την στηρίζει, αποφάσισε να τηρήσει τη «νομιμότητα» και να καταθέσει έφεση κατά της ως άνω δικαστικής απόφασης.


3. Η Λαϊκή Συσπείρωση Βριλησσίων και οι εκλεγμένοι δημοτικοί της σύμβουλοι, Βασίλης Αρχιμανδρίτης και Βασίλης Βήττος, κατέθεσαν στο Δημοτικό Συμβούλιο της 22ης/11/2024, αίτημα για συζήτηση εκτός ημερήσιας διάταξης, με αντικείμενο να παραιτηθεί ο Δήμος από την έφεση που κατέθεσε. Η διοίκηση του Δήμου και ο πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου, παρουσία δεκάδων εργαζομένων, με απαράδεκτο και αντιδημοκρατικό τρόπο, παρά το γεγονός ότι διεξήχθη περί των δύο ωρών συζήτηση, αποφάσισαν να μην τεθεί καν το θέμα σε ψηφοφορία, βγάζοντας από τη δύσκολη θέση της δημόσιας ψήφου τους δημοτικούς συμβούλους της πλειοψηφίας.


4. Μετά από τον παραπάνω εμπαιγμό, το Σωματείο Εργαζομένων Δήμου Βριλησσίων, αποφάσισε ομόφωνα, σε μαζική γενική συνέλευσή του, να διεκδικήσει το δικαίωμά στην εργασία με κάθε τρόπο, προκηρύσσοντας δύο τρίωρες στάσεις εργασίας, την Πέμπτη 30/01/2025 και την Παρασκευή 14/02/2025 και ώρες 10:00 έως 13:00.



Β. 1. Να καταστεί απόλυτα σαφές προς όλες και όλους ότι δεν μιλάμε για κέρδη και ζημιές, αλλά για ανθρώπινες ζωές. Μάλιστα, αναφερόμαστε σε εργαζόμενους που προσφέρουν την εργασία τους αδιαλείπτως ακόμα και από το έτος 2009. Χωρίς υπερβολή, η εργασία των εργαζόμενων αυτών είναι που εξασφαλίζει την λειτουργία των παραπάνω, ιδιαίτερα κρίσιμων, νευραλγικών τομέων  (Παιδικοί και Βρεφονηπιακοί σταθμοί, ΚΔΑΠ/ΑΜΕΑ Κρίκος).


2. Τις ημέρες των κινητοποιήσεων βεβαίως θα υπάρξει δυσκολία στην καθημερινότητα των γονέων. Γι’ αυτό και οι εργαζόμενοι με επιστολή τους ζητούν την αναγκαία στήριξη των γονέων.


3. Ας αναρωτηθούμε όμως: ποιος ευθύνεται τελικά για την όποια «αναστάτωση».


Ποιος έχει το καρπούζι και ποιος το μαχαίρι;


Μήπως αντί να κοιτάμε το δέντρο, να βλέπουμε το δάσος;


Οι εργαζόμενοι (εργαζόμενοι όπως εμείς, όχι κηφήνες που δουλεύουν από χόμπι) αποφάσισαν συλλογικά να προχωρήσουν σε στάσεις εργασίας. Όχι γιατί δεν έχουν τι να κάνουν, αλλά για ένα και μόνο κεφαλαιώδες ζήτημα.


Ποιο; Το δικαίωμά τους στην εργασία.


Αυτοί οι εργαζόμενοι που προσέχουν τα παιδιά μας, ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ, εξυπηρετώντας πάγιες και διαρκείς ανάγκες, ζητάνε από τη διοίκηση του Δήμου Βριλησσίων να μην τους στείλει στην ανεργία.


Ενάντια σε αυτή την αθλιότητα αγωνίζονται και ζητάνε τη στήριξή όλων μας.



Το πρόβλημα δεν είναι η στάση εργασίας των εργαζομένων, αλλά η πολιτική απόφαση της τοπικής διοίκησης, η οποία εφαρμόζει κατά γράμμα το Νόμο Βορίδη, επιλέγοντας σε ποιου πλευρό θα σταθεί. Φυσικά ευθύνες έχει και η προηγούμενη Διοίκηση του Δήμου, η οποία κάλλιστα θα μπορούσε να έχει παραιτηθεί από τα ένδικα μέσα, ώστε να μην έχουμε φτάσει σε αυτό το σημείο. Οι σημερινές φωνασκίες κρίνονται υποκριτικές, πόσο μάλλον όταν ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ έχουν στηρίξει όλο το αντιλαϊκό νομοθετικό πλαίσιο των ευέλικτων εργασιακών σχέσεων και των μισθών πείνας.


Αλλά… αυτοί είναι!


Να καταστεί σαφές: πρακτικές κοινωνικού αυτοματισμού είναι παλιά δοκιμασμένες και δεν θα περάσουν. Ο απαράδεκτος διαχωρισμός ανάμεσα σε εργαζόμενους του Δήμου και κατοίκους της πόλης αποτελεί απαύγασμα της αντίληψής τους. Τους απαντάμε: κοινές αγωνίες, κοινά προβλήματα και κοινή η αιτία για όλα όσα αντιμετωπίζουμε ως εργαζόμενοι, ως αυταπασχολούμενοι, ως συνταξιούχοι και ως νεολαίας αυτής της χώρας. ΚΟΙΝΗ πρέπει να είναι και θα είναι η απάντησή μας.


Οι βερμπαλισμοί και οι φανφάρες περί «πολιτικής εργαλειοποίησης» (τα ίδια δεν επικαλείται και η ΝΔ για τα Τέμπη…) επιστρέφονται στον αποστολέα τους και στα διάφορα troll. Τους εργαζόμενους τους κινητοποιεί μόνο η ανάγκη για εργασία, για ζωή με αξιοπρέπεια και ένα μέλλον που να ανταποκρίνεται στις ανάγκες τους.



Γ. Από την πλευρά μας, ως εκλεγμένοι κομμουνιστές διατρανώνουμε με κάθε τρόπο αυτό που δηλώσαμε δημόσια στο δημοτικό συμβούλιο Βριλησσίων:


«Θα σας ταράξουμε τη νομιμότητα. Επιλέγουμε να παραιτηθούμε από την έφεση του Δήμου κατά των εργαζομένων και να υποστούμε όλες τις συνέπειες του Νόμου. Δείχνουμε στην πράξη και όχι στα λόγια ότι υποτάσσουμε το είναι μας στα συμφέροντα των εργαζομένων και της πόλης, γιατί αυτά είναι αλληλένδετα. Επιλέγουμε να υποστούμε τις διοικητικές, αστικές και ποινικές κυρώσεις, έως 2 χρόνια φυλακή, για να υπερασπιστούμε τους εργαζόμενους και να ανταποκριθούμε στο ηθικό, κοινωνικό και πολιτικό μας καθήκον ως εκλεγμένοι δημοτικοί σύμβουλοι».

«Ό,τι εργασιακή αθλιότητα έχει ξεράσει αυτό το σύστημα έχει ξεκινήσει από τους Δήμους.»

 «Τέρμα οι αυταπάτες περί τοπικής αυτοδιοίκησης που ακούγονται από όλους στο Δημοτικό Συμβούλιο, ακόμα και καλοπροαίρετα, από τη στιγμή που ο νόμος απαγορεύει στα δημοτικά συμβούλια να αποφασίζουν δημοκρατικά όπως αυτά κρίνουν».

«Η ΛΑ.ΣΥ. βρίσκεται στη Διοίκηση σε πολλούς δήμους. Δείχνει καθημερινά ποιων τα συμφέροντα υπηρετεί, χωρίς φιοριτούρες, αλλά με έργα.»

Δ. Η παρουσία των συμβασιούχων εργαζόμενων αντισταθμίζει το οργανωμένο ξεκλήρισμα των δημοτικών υπηρεσιών, από την κυρίαρχη πολιτική που άλλοτε απαγορεύει πλήρως και άλλοτε εγκρίνει την πρόσληψη προσωπικού με το σταγονόμετρο, με πολύχρονες γραφειοκρατικές διαδικασίες και πάντα με κριτήριο τη δημοσιονομική προσαρμογή, το δεδομένο δηλαδή οικονομικό στραγγάλισμα των δήμων.


Όταν η τοπική και κεντρική διοίκηση υπηρετούν τα κέρδη των λίγων, εμείς υπηρετούμε τις ανάγκες των πολλών.


Τη συνέχεια θα τη δώσουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι με τους αγώνες τους.